ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1009

"แต่ฉันคิดว่าถือโอกาสไปดูตอนกลางคืนดีกว่านะ แม้ว่าโกวหลินเทียนจะไม่รู้ แต่คนในตระกูลโกวก็น่าสงสัยมาก จะนอนอยู่ที่นี่แบบนี้เฉยๆก็ไม่ได้ งั้นคุณหนูเหลียงลู่คงจะมีความเป็นไปได้ที่จะมีความอันตรายมากขึ้น"

เนื่องจากฝนตกหนักข้างนอก ไป๋เสี่ยวเฟยจึงไม่ได้ลดเสียงพูด แต่ยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้น และระดับเสียงก็สูงขึ้นเรื่อยๆ และมีความคิดที่จะพลิกหาทั้งตระกูล ดูว่าเหลี่ยงลู่อยู่ที่นี่หรือไม่

"อย่าเพิ่งตื่นเต้นสิ" เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย

"จะไม่ให้ฉันตื่นเต้นได้ยังไง? ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าคุณหนูเหลียงลู่ถูกขังอยู่ที่ไหน ถ้าเจอคนอย่างโกวฝานอีก งั้นเธอก็คงจะจบแห่แล้ว"ไป๋เสี่ยวเฟยถอนหายใจลึก ๆ

"เพราะเป็นแบบนี้ จึงห้ามรีบร้อน"เฉินเกอเข้าใจอารมณ์ของไป๋เสี่ยวเฟย ตอนนั้นในตอนที่เขารู้ว่าซูมู่หานถูกจับ ปฏิกิริยาของตนรุนแรงกว่าเขาหลายสิบเท่า แต่ตอนนี้ก็ค่อยๆ ใจเย็นลงแล้ว

ใจร้อน มันไม่สามารถแก้ปัญหาใดๆ ได้เลย มันจะทำให้ความคิดของตนสับสนไปหมดเท่านั้น

"งั้นพี่เฉิน ฉันจะฟังพี่"เมื่อทำอะไรไม่ได้ ไป๋เสี่ยวเฟยก็ได้แต่ก้มหน้า เขารู้ว่าเฉินเกอต้องมีทางออกแน่นอน

"นายลองนึกดู ถ้าตระกูลโกวเป็นคนทำจริงๆ แล้วใครล่ะที่ลงมือ?"เฉินเกอนั่งข้างเตียง เสียงฝนดังมาก เขาได้แต่พูดให้ดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถึงจะได้ยินอย่างชัดเจน

"คนของโกวฝาน"

ไป๋เสี่ยวเฟยพูดโดยไม่ต้องคิด เขาคิดเรื่องนี้ไว้แล้ว ระหว่างทางมาตระกูลโกว

"ใช่ คนเหล่านี้น่าจะมีความเป็นไปได้มากที่สุด แต่จุดประสงค์ที่พวกเขาจับคุณหนูเหลียงลู่ไปคืออะไร?"เฉินเกอพยักหน้า และถามพร้อมกับคล้อยตามคำพูดของไป๋เสี่ยวเฟย

"ฉัน ฉันไม่รู้......"ไป๋เสี่ยวเฟยส่ายหัว เขาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน

"ที่โกวฝานเริ่มลงมือ เพราะเขาโลภในความงามของคุณหนูเหลียงลู่ ตอนนี้เขาถูกพวกเราฆ่าแล้ว ในสายตาของตระกูลโกว เขาหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย นายคิดว่าพวกลูกน้องของเขา อาจจะลักพาตัวเหลียงลู่ไป?"เฉินเกอหรี่ตาและถามต่อ

"มันมีความเป็นไปได้ ตอนที่โกวฝานลงมือกับเหลียงลู่ มีผู้ติดตามมากมายรอบตัวเขา พวกเขาอาจถูกโลภเช่นกัน ในตอนที่เหลียงลู่กลับมา ก็ได้ลงมือ"ไป๋เสี่ยวเฟยพยายามอย่างเต็มที่ ที่จะย้อนกลับไปคิดสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้

"นายพูดถูก มีความเป็นไปได้แบบนั้นจริงๆ"

"แต่นั่นเป็นเพียงการคาดเดาของเรา และไม่น่าจะเป็นไปได้มาก"

เฉินเกอพยักหน้าและพูดว่า

"พี่เฉิน แล้วพี่คิดว่าเพราะเหตุใดเหลียงลู่ถึงหายตัวไป?" ไป๋เสี่ยวเฟยสับสนกับคำพูดเหล่านี้

"ฉันมีลางสังหรณ์ การหายตัวไปของเหลียงลู่อาจไม่เกี่ยวอะไรกับตระกูลโกว" เฉินเกอหรี่ตา คิดเรื่องที่เกี่ยวกับเหลียงลู่ทั้งหมดที่เขารู้ แล้วพูดว่า:"อาจจะ มีปัญหาอย่างอื่นเกิดขึ้น แต่ตระกูลโกวไม่ได้อธิบายให้เบื้องบนของนายฟัง"

"ปัญหาอื่น?"ไป๋เสี่ยวเฟยตกตะลึงครู่หนึ่ง ราวกับว่าเขาได้เปิดเส้นลมปราณเริ่นและตู สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที "จริงสิ พี่เฉิน ตอนที่เบื้องบนติดต่อฉันมา พวกเขาบอกว่าตระกูลโกวแค่บอกว่าเหลียงลู่หายตัวไปตอนที่กลับหนานเยว่ และไม่พูดถึงสิ่งอื่นใดเลย ไม่เปิดเผยเลยสักนิด"

"เหลียงลู่ไม่ใช่คนโง่ ตั้งแต่ที่ผ่านเรื่องครั้งก่อน เธอน่าจะรายงานแผนการเดินทางให้ที่บ้านเสมอ และเธอจะเตรียมพร้อมอย่างดี เมื่อมาถึงตระกูลโกว มันจะเกิดสถานการณ์ที่คล้ายคลึงแบบนี้ขึ้นอีกได้อย่างไร?"

เมื่อเห็นไป๋เสี่ยวเฟยคิดถึงตรงนี้ รอยยิ้มจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินเกอ

"ใช่ เหลียงลู่คงจะรายงานสถานการณ์ให้ที่บ้านทราบถึงจะถูก!"ไป๋เสี่ยวเฟยมีความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด