"เราไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ"
"ใช่ พวกเราอยู่แต่ในคฤหาสน์มาตลอด ไม่แม้กระทั่งก้าวเท้าออกจากประตูด้วยซ้ำ สามารถตรวจดูกล้องวงจรปิดได้"
"ทางคุณชายโกวฝานสืบหาข่าวเจอบ้างแล้วเหรอ?"
พวกเขาตกใจกับคำพูดของพ่อบ้านอย่างมาก จนรีบพูดอย่างตะกุกตะกัก ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็กำลังนึกถึงสิ่งที่พวกตนทำไปในไม่กี่วันมานี้อย่างจริงจัง ว่ามีสิ่งใดที่ละเมิดกฎของตระกูลไหม
"เฉินเกอ ประมาณกี่วันแล้ว" โกวหลินเทียนมองไปที่เฉินเกอ
"ประมาณเจ็ดวันครับ" เฉินเกอประมาณการและเอ่ยขึ้น
"ส่งคนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิดทุกตัวในคฤหาสน์ของเราภายในเจ็ดวันนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน หากมีการออกไปเพราะเรื่องส่วนตัว สอบสวนให้ฉันอย่างเข้มงวด!" โกวหลินเทียนกล่าวกับพ่อบ้าน
พ่อบ้านพยักหน้า จากนั้นก็โทรศัพท์อีกครั้งและสั่งการลงไป
เมื่อเห็นฉากนี้ พวกเขาก็ตกตะลึงไปอย่างสมบูรณ์ เมื่อพิจารณาจากการสนทนาของโกวหลินเทียนกับพ่อบ้านประกอบกับการแสดงออกทางสีหน้า พวกเขารู้ว่านี่ไม่ใช่เรื่องธรรมดาทั่วไปแน่ อีกทั้งยังเป็นเรื่องจริงจังอย่างมาก พวกเขาอยู่ในตระกูลมาหลายปีขนาดนี้ เคยมีการตรวจสอบกล้องวงจรปิดอย่างละเอียดขึ้นเพียงครั้งสองครั้งเท่านั้น
"ไหนพูดมา ช่วงนี้พวกนายทำอะไรบ้าง" หลังจากออกคำสั่งเสร็จ พ่อบ้านก็เก็บโทรศัพท์มือถือและมองดะพวกเขาต่อ
"พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆนะครับ พวกเราอยู่แต่ในคฤหาสน์มาโดยตลอด กล้องวงจรปิดล้วนตรวจสอบได้!"
"มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นกับตระกูลของเราหรือครับ?"
พวกเขากลืนน้ำลายแล้วเอ่ยขึ้น
"นี่ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกนาย" พ่อบ้านขมวดคิ้วและเอ่ยขึ้น "แต่ว่าหากเรื่องนี้ยังไม่ได้รับการตรวจสอบอย่างแน่ชัด พวกนายไม่ได้รับอนุญาตให้ออกจากคฤหาสน์แม้แต่ครึ่งก้าว อีกทั้งกิจกรรมทั้งหมดในคฤหาสน์จะต้องอยู่ภายใต้กล้องวงจรปิด"
"ไม่มีปัญหา พวกเราตกลง!" พวกเขาเกือบพูดเป็นเสียงเดียวกัน
พวกเขามั่นใจแล้วว่า นอกจากการหายตัวไปของโกวฝานแล้ว ในตระกูลยังมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นด้วยแน่ๆ อีกทั้งยังดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับพวกเขาด้วย
"ออกไป" พ่อบ้านก็โบกมือ
พวกเขาไม่กล้าอยู่ต่อและรีบผลักประตูหายตัวไปท่ามกลางพายุฝนทันที
"ผมรู้สึกว่าพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของคุณหนูเหลียงลู่" พ่อบ้านเข้าไปปิดประตูจากนั้นก็ค่อยเอ่ยขึ้น
"ถ้าพวกเขาต้องการลงมือกับเหลียงลู่จริง พวกเขาจะออกจากคฤหาสน์อย่างแน่นอน แม้ว่าพวกเขาจะส่งคนอื่นไปก็ควรจะมีร่องรอยเหลืออยู่บ้าง ลองดูกล้องวงจรปิดก่อนเถอะ หากพบว่าพวกเขามีปัญหาจริงๆ ฉันจะไม่ปล่อยไว้แน่! " โกวหลินเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่มืดมน
"เราจะทำการตรวจสอบในตระกูลอย่างละเอียดถี่ถ้วนเช่นกัน" พ่อบ้านเอ่ยปากขึ้นม
"ฉันเองก็ไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไง" เฉินเกอถอนหายใจ เขารู้ข้อมูลมาเพียงเท่านั้น และไม่มีแม้แต่เบาะแสใดๆและก็ไม่รู้ว่าเหลียงลู่หายตัวไปไหน
หากคิดจะสืบหาด้วยเงื่อนไขที่มีนี้ แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นแก่หน้าของไป๋เสี่ยวเฟย เฉินเกอยังคงพยายามทำให้ดีที่สุด เขาเคยผ่านประสบการณ์ที่ซูมู่หานจากไปในตอนนั้นและไม่ต้องการให้ไป๋เสี่ยวเฟยต้องพบเจอกับมันอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน
เรื่องนี้มีอัพต่อไหมครับ...
เอาข้อศอกแปลเหรอครับมั่วไปหมดแทนนามหญิงเป็นคำว่าผมเฉย...
กูงงกับการเขียนบทให้พระเอก,รวยมีเงิน,มีรถมีทุกอย่างแล้วก่อยังเขียนให้ดูโง่โดนดูถูกตลอดเวลา,คนเขียนบทมีปมปะเนี่ย...
555เขียนบทให้ตัวเอกโง่ดีครับ...
แล้วจะเขียนบทให้ตัวเอกโง่ไปถึงไหนละครับ...
เขียนแบบทำให้ตัวพระเอกโดนดูถูกมากไปหน่อยอ่านแล้วรำคาญ...
รออัพเดท เรื่องนี้จะมีการอัพเดทอีกไหมค่ะ...