ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1019

"ท่านผู้นำครับ เธอเป็นใครกันแน่?" หัวหน้าทีมมองไปที่เหลียงลู่ซึ่งถูกขังอยู่ข้างในและถามด้วยความสงสัย

คุกลับแห่งนี้เคยคุมขังคนมาไม่น้อย แต่ที่ผ่านมายังไม่เคยมีใครที่ต้องได้รับการปฏิบัติอย่างเข้มงวดขนาดนี้ แม้กระทั่งด้านนอกก็ยังต้องฝังกับดักเอาไว้

"รู้ไหมว่าอะไรคือ สิ่งที่ไม่ควรถามก็อย่าถาม?" ชายวัยกลางคนหันหน้ามาจ้องมองเขาด้วยความไม่พอใจและตะคอกเสียงต่ำ

หัวหน้าทีมตกใจจนตัวสั่นและไม่กล้าพูดอะไรต่ออีก

"คุณหนูเหลียงลู่ พวกเรายังมีวาสนาได้พบกันอีก เพียงแต่ถึงเวลานั้น ก็อาจจะไม่ใช่ที่นี่แล้ว" ชายวัยกลางคนมองไปที่เหลียงลู่ หลังจากพูดจบก็หันหลังเดินออกไปทันที

เหลียงลู่ยืนอยู่ข้างใน เธอแทบเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ดูท่าเธอก็เป็นแค่เหยื่อล่อ ส่วนเป้าหมายที่ในการล่อก็น่าจะเป็นเฉินเกอ ที่สร้างปัญหาในหน่วยรบหนานเยว่

นอกจากนี้แล้ว เหลียงลู่คิดก็ไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมหน่วยรบหนานเยว่ต้องจับตัวเธอมา

——

ตระกูลโกว

โกวหลินเทียนได้รับข้อมูลจากหน่วยรบแล้ว

"คุณพูดจริงหรือ เขาไปไหนมา?" หลังจากได้รับข่าว โกวหลินเทียนก็กลับไปที่ห้องของเขาทันทีและกระซิบถามเสียงต่ำทางโทรศัพท์

"ไม่รู้เหมือนกัน ฉันเเห็นแค่เขาออกไปพร้อมกับผู้คนมากมาย ท่าทางดูกังวลและระมัดระวังอย่างมาก อีกทั้งตอนที่เฉินเกอ มาถึงหนานเยว่ เขาเคยเป็นฝ่ายริเริ่มสนับสนุนให้ลงมือกับเฉินเกอในเขตน่านน้ำโดยตรง แต่กลับลู่เฉิงคุนปฏิเสธ"

"เฉินหมิงหย่งคนนี้ ตอนที่หลี่กั๋วจุนยังอยู่ในตำแหน่งก็เป็นคนหัวรุนแรงอย่างมากอยู่แล้ว มาตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นลู่เฉิงคุนที่ไม่ค่อยกล้าได้กล้าเสีย เขาคงจะทนต่อความเงียบเหงาไม่ได้" เมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย โกวหลินเทียนก็พูดขึ้น

"ใช่ หลังจากที่ลู่เฉิงคุนกลายเป็นผู้บัญชาการ เฉินหมิงหย่งก็แอบลงมือลับหลังไปไม่น้อย และคิดอยากจะขึ้นมาเป็นผู้บัญชาการแทน คุณหนูเหลียงลู่ของหัวเซี่ยก็อาจเกิดจากฝีมือของเขาเช่นกัน" ในสายยังคงพูดต่อ

"ได้ นายช่วยจับตาดูต่อหน่อยเถอะ หากมีข่าวอะไรก็บอกมาได้ทันที หากรู้ว่าเฉินหมิงหย่งต้องการทำอะไรกันแน่ก็จะดีอย่างยิ่ง!" โกวหลินเทียนพยักหน้า

"ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด เฉินหมิงหย่งระมัดระวังตัวแจ คิดจะติดตามเขาเป็นเรื่องยากมาก แต่ว่าฉันจะพยายามดู" ในสายดูลำบากใจอยู่บ้างแต่ก็ยังคงตอบรับคำ

"ลำบากแล้ว ครั้งหน้าเจอกันฉันจะขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของนายอย่างดี" สำหรับความช่วยเหลือของอีกฝ่ายนี้ โกวหลินเทียนรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก

"เดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลังเถอะ ระยะนี้อย่าโทรมาหาฉันก่อน รอให้ฉันพบเจอเบาะแสอะไรแล้วฉันจะเป็นฝ่ายติดต่อนายเอง" ปลายสายเอ่ยต่อ

"ไม่มีปัญหา" โกวหลินเทียนรับคำ

หลังจากพูดจบ เขาก็วางสายไปโดยตรง

ในห้อง โกวหลินเทียนนั่งดื่มชาอยู่ จากนั้นก็เริ่มนึกถึงเนื้อหาการโทรที่เขาเพิ่งคุยกับบุคคลนั้น บุคคลผู้นี้เป็นผู้อำนวยการสำนักงานในหน่วยรบ ตำแหน่งก็พูดว่าสูงก็ไม่สูงนัก แต่หากพูดว่าต่ำ อย่างน้อยเขาก็เป็นถึงบุคคลที่อยู่เบื้องบนของหน่วยรบ

ขณะที่เขามาถึงหนานเยว่ครั้งแรกเมื่อหลายสิบปีก่อน โกวหลินเทียนได้เป็นเพื่อนกับเขาโดยบังเอิญ จากนั้นด้วยกำลังของอีกฝ่าย เขาถึงค่อยลงหลักปักฐานได้อย่างมั่นคงในหนานเยว่ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ติดต่อกันเป็นเวลาหลายปี แต่ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน

ครั้งนี้เมื่อได้ยินมาว่าโกวหลินเทียนต้องการขอความช่วยเหลือ อีกฝ่ายก็ตอบรับทันที

"ทางนั้นว่าอย่างไรบ้างครับ?" พ่อบ้านยืนอยู่ด้านหนึ่ง เมื่อเห็นว่าโกวหลินเทียนวางโทรศัพท์ลงแล้วจึงค่อยเอ่ยถามขึ้น

"สิ่งที่ไป๋เสี่ยวเฟยคาดคิดน่าจะถูกต้องแล้ว การหายตัวไปของเหลียงลู่ ดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับหน่วยรบและมีแนวโน้มว่าจะเป็นเฉินหมิงหย่งที่ลงมือ"