ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1033

"อะไรทำอย่างไร แน่นอนว่ารอข่าวต่อไป" เฉินเกอตบหัวไป๋เสี่ยวเฟย "นายคิดว่าเฉินหมิงหย่งโง่เหรอ จะเปิดเผยอย่าง่ายดาย"

"งั้นพี่เฉินว่า ควรทำอย่างไร?" ไป๋เสี่ยวเฟยกุมหัว

"ไม่ทำอย่างไร รอข่าวจากเขาก็พอ ตอนนี้เฉินหมิงหย่งพูดเองแล้วว่ามีวิธีทำให้ฉันตกอยู่ในมือของเขา ตัดคุณเหลียงลู่ออก ฉันคิดไม่ออกว่าเขายังมีวิธีอื่น"

"แต่ฉันคิดว่าใกล้แล้ว อีกสองสามวัน รู้สึกว่าเขารอไม่ไหวที่จะฆ่าฉันแล้ว" เฉินเกอหัวเราะ ดื่มน้ำอีกครั้ง

"งั้นต้องเตรียมตัวแล้ว" ในที่สุดก็ได้ยินข่าวที่ไม่เลว สีหน้าของไป๋เสี่ยวเฟยก็ผ่อนคลายแล้ว

"ไม่มีอะไรให้เตรียม นายช่วยอะไรมากไม่ได้" เฉินเกอพูด

"ผมช่วยไม่ได้ได้อย่างไร?" ไป๋เสี่ยวเฟยงงงวย

"นายมีแค่ดาบปลายปืนหนึ่งเล่มเถอะ" เฉินเกอกวาดตามองเขาแล้วพูด "เฉินหมิงหย่งเป็นคนของหน่วยรบ วันนี้เขาก็ส่งมือสไนเปอร์มายี่สิบนาย ทหารอีกหลายร้อยนาย นายคิดว่านายข่วยอะไรได้"

"นี่......" ไป๋เสี่ยวเฟยมองซองดาบปลายมีดที่อยู่ข้างเอวตัวเอง ตกอยู่ในความเงียบ

"ดังนั้น นายไม่มีประโยชน์" เฉินเกอยักไหล่ "แต่ว่าฉันคนเดียวก็ลำบาก พรุ่งนี้นายถามโกวหลินเทียนดูว่าสามารถจัดอุปกรณ์อะไรให้นายไหม แม้ฉันจะเป็นผู้ฝึกตน ไม่ต้องเผยตัวตนได้ ก็ไม่ต้องเผยดีกว่า"

"พี่เฉิน ตัวตนของคุณในฐานะผู้ฝึกตน แพร่กระจายในหนานเยว่ตั้งนานแล้ว!" ไป๋เสี่ยวเฟยป้องปากขำ

"แบบนั้นก็ต้องระวังหน่อย" เฉินเกอสูดหายใจเข้าลึกๆ "แบบนี้ พรุ่งนี้ฉันไปถามดู ถ้าได้อุปกรณ์หน่อยก็ดี"

"อืม" ไป๋เสี่ยวเฟยพยักหน้า

----

วันต่อมา หลังจากที่เฉินเกอตื่นก็ไปหาโกวหลินเทียนทันที

"นายจะเอาอุปกรณ์?" ได้ยินคำพูดของเฉินเกอ โกวหลินเทียนประหลาดใจเล็กน้อย

"ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร" เฉินเกอไม่ได้บังคับ หนานเยว่ไม่ใช่ประเทศที่ปืนถูกกฎหมาย แม้แต่ตระกูลโกวที่มีตำแหน่งก็ไม่มีสิทธิ์ครอบครองปืน

ตัดปืนทั้งหมดของหน่วยรบออก แทบทั้งหมดเป็นปืนลักลอบ

"ได้นี่ได้ แต่ว่าต้องใช้เวลา ทำไมนายจู่ๆ จะเอาของพวกนี้ จะจัดการเรื่องอะไรเหรอ?" โกวหลินเทียนครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วพูด

"ยังคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับการช่วยเหลียงลู่ ผมไม่อยากเปิดเผยตัวตนของผมในฐานะผู้ฝึกตนมากเกินไป ดังนั้นใช้ปืนเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด" เฉินเกอก็ไม่ได้ปิดบัง พูดออกมาโดยตรง

"แบบนี้นี่เอง"

"ปืนหามาได้ แต่ต้องใช้เวลาหลายวัน แบบนี้นะ เดี๋ยวฉันจะไปโทรศัพท์เตรียมไว้แป๊บหนึ่ง ดูว่าจะได้ชุดวัสดุสำหรับหน่วยรบหรือไม่" เกี่ยวกับเหลียงลู่ โกวหลินเทียนปฏิเสธไม่ได้

"อืม ขอบคุณครับลุงโกว" เฉินเกอกล่าวขอบคุณ

"หมอนี่ ขอบคุณอะไรกัน เหลียงลู่เป็นหลานสาวของฉัน เป็นพวกนายที่ช่วยฉัน เป็นฉันต่างหากที่ต้องพูดขอบคุณ" โกวหลินเทียนพูดอย่างอายเล็กน้อย

"คุณเฉินเกอ คุณอยู่พอดี" ขณะกำลังพูด พ่อบ้านเดินเข้ามาจากด้านนอก

"ทำไมเหรอ?" เห็นพ่อบ้านเข้ามาอย่างรีบร้อน โกวหลินเทียนถาม