ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1037

ท่ามกลางแสงจันทร์ เขามองเห็นสถานการณ์รอบๆได้ไม่ชัดเจนนัก หลังจากเดินไปได้สักพัก สุดสายตาของเฉินเกอก็เห็นภูเขาลูกใหญ่ ซึ่งดูเหมือนจะอยู่ห่างจากเขาไปไม่ถึงกิโลเมตร

เฉินเกออยากรู้อยากเห็นอยู่บ้าง ระยะทางแบบนี้ ภูเขาสูงขนาดนี้ อย่าว่าแต่การมาถึงที่นี่เลย มันสมควรจะถูกเห็นได้ตั้งแต่ทันทีที่เขาขึ้นฝั่ง แต่เฉินเกอกลับจำได้ชัดเจนว่าเมื่อเขามองไปข้างหน้าเมื่อสิบนาทีที่แล้วตนกลับยังไม่เห็นอะไรทั้งนั้น

สถานการณ์แปลก ๆ นี้ ดึงดูดความสนใจของเฉินเกอขึ้นมา

เฉินเกอสรุปกับตัวเองว่า ที่ภูเขาแห่งนี้จะต้องมีความลับที่ตนเองไม่รู้อยู่แน่ และมันอาจเกี่ยวข้องกับเกาะแห่งนี้ด้วย

"ไม่ธรรมดาจริงๆด้วย!"

เมื่อคิดถึงตรงนี้ สีหน้าของเฉินเกอก็ดูตื่นเต้น เขารีบพุ่งไปทางนั้น หากเขาสามารถไขความลับของเกาะนี้จากภูเขานี้ได้ ไม่แน่ว่าเผลอๆก็อาจจะรู้ได้ถึงวิธีการขึ้นเกาะโยวหลง

อีกทั้งยังอาจไม่ต้องไปหาเกาะที่เผ่าไห่ต้องเคยบูชายัญแล้ว

ฝีเท้าของเฉินเกอเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ ห่างออกไปเพียงกิโลเมตร ในเวลาไม่ถึงห้านาที เฉินเกอก็ใกล้เข้าไปทุกทีแล้ว

ภูเขาอยู่เพียงคืบข้างหน้า เมื่อยืนอยู่ที่เชิงเขา เฉินเกอก็สูดลมหายใจเข้าลึก

"ปึง!"

แต่เมื่อเฉินเกอเดินต่อไป จู่ๆหัวของเขาก็โดนโขกเข้าทันที

"เกิดอะไรขึ้น?" เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นอยู่ชัดๆว่าเขายืนอยู่ในที่โล่ง ไม่มีอะไรอยู่รอบๆ ยกเว้นต้นไม้สองสามต้น

ด้วยประสบการณ์เมื่อครู่นี้ เฉินเกอรีบรวมพลังชี่แท้ทันที จากนั้นก็เอื้อมมือไปข้างหน้าเพื่อสัมผัสมัน

เมื่อสัมผัสเข้าไป ฝ่ามือของเฉินเกอก็หยุดลงกลางอากาศ ราวกับว่ามีกระจกชิ้นใหญ่ที่ถูกแยกออกจากกัน และเฉินเกอก็เพิ่งจะชนมันเข้าไปเมื่อกี้

อันที่จริงหากจะบอกว่าเป็นกระจก คงต้องเรียกว่าผนังอากาศจะถูกต้องเสียกว่า

"ใครหน้าไหนกล้าเข้ามาใกล้?" ยังไม่ทันที่เฉินเกอจะได้นึกคิด จู่ๆ ก็มีเสียงคนก่นด่าขึ้นมาจากนั้นก็มีเงาร่างหนึ่งวาบมาที่นี่

เฉินเกอสลัดความคิดของตนทิ้งไป จากนั้นก็ถอยฉากในทันที

เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของชายผู้นี้ไม่ได้อ่อนแอไปกว่าเขา หากต่อสู้กันก็บอกไม่ได้ว่าเขาจะชนะหรือไม่ อีกทั้งหากเวลายืดเยื้อขึ้นมา ตนก็อาจถูกอีกฝ่ายเรียกคนมาล้อมเอาไว้ได้

สร้างความขุ่นเคืองกับผู้จัดงานประมูล เกรงว่าเขาคงไม่สามารถออกจากเกาะได้แล้ว

เฉินเกอขมวดคิ้วแน่น เขาเหาะกลับไปอย่างรวดเร็ว แต่เห็นได้ชัดว่าชายผู้นั้นเร็วกว่าเขาอย่างมาก จนตามมาได้ทันภายในเวลาแค่เพียงเกือบสองหรือสามวินาที

"เจ้าหนู กล้าดียังไงมาที่มาที่นี่ในตอนกลางคืน ให้ฉันดูหน่อยว่านายเป็นใคร มีจุดประสงค์อะไร!"

ขณะที่เขาพูด ชายคนนั้นก็ยื่นมือออกมาทันทีและเตรียมพร้อมจะจับเฉินเกอ

เฉินเกอสูดหายใจลึก คิ้วขมวดแน่น ในเมื่อหนีไปรอด อย่างนั้นก็ทำได้แค่หันไปเผชิญหน้าแล้ว ส่วนเรื่องที่ว่าเขาจะออกจากที่นี่ทั้งเป็นได้หรือไม่ ก็คงล้วนขึ้นอยู่กับโชคชะตาของตัวเองแล้ว

"นายถึงกับกล้าหยุดลง อยากตายใช่ไหม!"

ขณะที่เฉินเกอหยุดลงและเตรียมต่อสู้ จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในหูของเขา จากนั้นจู่ๆก็มีมือข้างหนึ่งเอื้อมออกมาและคว้าคอเสื้อเขาเอาไว้และพาเขาหายวาบไปไกล