ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1043

"อืม" โจวหมิ่นตอบรับและปิดประตู

----

เช้าตรู่

เฉินเกอลืมตาขึ้น

หลังจากที่เขารู้เรื่องพวกนี้ เขาก็นอนไม่หลับเลยสักนิด ในหัวของเขาคิดถึงพวกมันอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไรก็ยังคงไม่เข้าใจ

"คนที่ชื่อ โจวหยวนทง มาแล้ว" ไป๋เสี่ยวเฟยเคาะประตู

เฉินเกอถอนหายใจ ความรู้สึกเวลาถูกจับตามองนั่นแย่จริงๆ แต่เขาก็ยังลุกออกจากเตียง จากนั้นก็เปิดประตูแล้วพูดขึ้น "ให้เขาเข้ามา"

หลังจากล้างหน้าเสร็จ โจวหยวนทงก็นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นแล้ว

"ผมตื่นแต่เช้าไปซื้ออาหารเช้าข้างนอกมาให้โดยเฉพาะ พวกคุณลองกินดู ล้วนไม่เลวเลย" โจวหยวนทงชี้ไปที่ถุงสะดวกซื้อบนโต๊ะเหล่านั้นและเอ่ยขึ้น

"ขอบคุณนายแล้ว" เฉินเกออ่อนใจอยู่บ้าง แต่เขาก็ทำได้แค่ยอมรับมัน

"ก็แค่อาหารเช้าเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ใช่เรื่องอะไร" โจวหยวนทง กลับไม่รู้สึกอึดอัดเลยสักนิด เมื่อเขาเห็นโกวหลินเทียน ออกมาจากห้อง เขาก็พูดขึ้นทันที "คุณลุงท่านนี้ คุณเองก็รีบมาทานเร็วเข้า อาหารเย็นแล้วไม่อร่อย"

"ท่านนี้คือ?" เมื่อเห็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย โกวหลินเทียนก็รู้สึกสับสนอยู่บ้าง

"เพื่อนที่เพิ่งเจอ" เฉินเกอทำได้เพียงแค่แนะนำต่อเท่านั้น

"ฉันชื่อโกวหลินเทียน นายเรียกฉันว่าลุงโกวก็ได้" โกวหลินเทียนพยักหน้าและยื่นมือให้ โจวหยวนทง

"สวัสดีครับลุงโกว ผมชื่อโจวหยวนทงเรียกผมว่าเสี่ยวโจวก็ได้!" โจวหยวนทง ยิ้มและจับมือกับโกวหลินเทียน

"เหลือเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ต้องเข้างานแล้ว รีบกินเร็ว ไม่อย่างนั้นจะไปไม่ทัน" โกวหลินเทียนหยิบตั๋วสองใบออกมาให้กับเฉินเกอและไป๋เสี่ยวเฟย

"ลุงโกว ที่ผมมีตั๋วห้องสำหรับแขกวีไอพีอยู่ใบหนึ่ง พวกเราไปดูพร้อม ๆ กันก็พอแล้ว" ใครจะคาดคิดว่า ยังไม่ทันที่ เฉินเกอและไป๋เสี่ยวเฟยจะเอื้อมมือไปหยิบมันมา โจวหยวนทง ก็หยิบตั๋วทองใบหนึ่งออกจากกระเป๋าของเขาแล้ววางลงบนโต๊ะก่อน

"ทำไมนายถึงได้มีตั๋วห้องส่วนตัวล่ะ" เมื่อเห็นตั๋วบนโต๊ะ โกวหลินเทียนก็รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง นั่นเพราะตั๋วห้องส่วนตัวของงานประมูล โดยทั่วไปล้วนมอบให้กับตระกูลใหญ่ของหัวเซี่ยหรือผู้ฝึกตนระดับสูงเท่านั้น

ตระกูลโกวเป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ในหนานเยว่ ไม่ง่ายเลยที่จะมีโอกาสเข้าร่วมงาน ส่วนตั๋วห้องส่วนตัวแบบี้นั้น เขาไม่เคยเห็นมันมาก่อนเลยสักนิด

เฉินเกอและไป๋เสี่ยวเฟยสบตากัน ดวงตาของไป๋เสี่ยวเฟยงุนงงอยู่บ้าง ส่วนเฉินเกอกลับยังคงรู้กระจ่างชัด อาศัยฐานะศิษย์ของตระกูลผู้จัดงาน การได้ตั๋วใบนี้มาถือเป็นเรื่องง่ายดายอย่างยิ่ง

"ผมได้มาโดยบังเอิญ" โจวหยวนทงพูดในสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว "ผมไปดูเองคนเดียวก็ออกจะน่าเบื่อเกินไป บังเอิญรู้จักพี่เฉินเกอ แบบนั้นพวกเราก็นั่งในห้องส่วนตัวด้วยกัน มีคนคุยด้วยแบบนี้ไม่เลวเลย"

"อืม อย่างนั้นก็ต้องอาศัยนายแล้ว" โกวหลินเทียนไม่ได้ปฏิเสธ

"ขอบคุณนายนะ" เฉินเกอประสานมือให้เขา

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร" โจวหยวนทง ยิ้มอย่างเกรงใจอยู่บ้าง

เมื่อคืน ตอนที่เขายังไม่นอน เขาก็ได้รับข้อความจากผู้อาวุโสสามว่าเขาจะต้องพาเฉินเกอไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสองของงานในวันนี้ แบบนี้ผู้นำตระกูลถึงสามารถมองเห็นได้ง่ายขึ้นว่าเฉินเกออยู่ที่ไหน

ทั้งสี่ออกเดินทางพร้อมกัน

การประมูลจัดขึ้นอยู่ตรงกลางของเกาะ

ที่นี่ดูเป็นเช่นเดียวกับโคลอสเซียมในกรุงโรมโบราณ มีอาคารทรงกลมขนาดใหญ่ ตรงกลางเป็นโพรงว่าง เพื่อให้แน่ใจว่ามีแสงส่องเข้ามาภายใน

ส่วนในการประมูลนั้นถูกแบ่งเป็นสองชั้น ชั้นบนเป็นแท่นเวทีทรงกลม แต่ละห้องส่วนตัวถูกจัดเรียงตามลำดับ ในห้องมีกระจกเทมเปอร์แผ่นใหญ่อยู่ ขอแค่ก้มหน้าลงไปก็สามารถมองเห็นแท่นประมูลที่ชั้นหนึ่งได้

ที่ชั้นล่าง มีม้านั่งไม้ยาวอยู่หลายแถวอยู่ประมาณสองหรือสามร้อยตัวเป็นอย่างน้อย ด้านหน้าม้านั่งเหล่านี้เป็นโต๊ะประมูล ทั้งสองข้างของแท่นประมูลมีประตูไม้อยู่ซึ่งสามารถเปิดไปยังด้านหลังแท่นประมูลได้

แปดโมงเช้า ก็มีคนเข้ามาที่นี่แล้วมากมาย

เนื่องจากได้ตั๋วห้องส่วนตัว พวกเฉินเกอทั้งสี่คนจึงเดินผ่านบันไดไม้ข้างงานประมูลและขึ้นไปยังชั้นบนได้โดยตรง

"เข้าไปเถอะ" เมื่อคนตรวจสอบตั๋วเห็นว่าเป็นโจวหยวนทงพวกเขาก็ไม่มองตั๋วที่ยื่นมาแม้แต่น้อยและโบกมือให้ผ่านไปทันที

"ฉันได้ยินมาว่าแต่ละห้องส่วนตัวล้วนมีอาหารและเครื่องดื่มให้มากมาย" โจวหยวนทงเดินอยู่ข้างหน้าสุด เมื่อเขาไปถึงหน้าประตูห้องก็ผลักประตูให้เปิดออก

ในนั้นนอกจากจะมีโซฟาที่จุคนได้สี่หรือห้าคนแล้ว ยังมีโต๊ะยาวพร้อมน้ำแร่หลายขวดและอาหารมากมาย

"ฉันเข้าร่วมการประมูลมาแล้ว 6 ครั้ง นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ได้นั่งในห้องส่วนตัว" โกวหลินเทียนเดินเข้ามาและนั่งบนโซฟา ทันทีที่เขามองลงไปก็เห็นผู้คนที่อยู่ชั้นล่าง เมื่อมองดูสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย เขาก็ไม่เพียงเกิดความรู้สึกถึงบางอย่างขึ้น

"ลุงโกว ด้วยความสัมพันธ์ของผมกับพี่เฉิน ขอแค่พวกคุณมาเข้าร่วม ก็นั่งที่ห้องส่วนตัวนี่ได้เสมอ" โจวหยวนทงตบหน้าอกรับประกัน

"หวังว่าจะอย่างนั้น!" โกวหลินเทียนรู้ว่าอีกไม่นานเฉินเกอก็จะออกจากตระกูลเขาไป แต่เขาก็เชื่อว่า หลังจากที่เฉินเกอรู้เรื่องนี้แล้ว เขาก็น่าจะมาเข้าร่วมการประมูลทุกครั้ง

ระหว่างที่พูด ทุกคนก็เข้ามาในการประมูลแล้ว แต่สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ มีห้องส่วนตัวอยู่บนชั้นสองเหนือแท่นประมูล

อย่างไรก็ตาม ห้องส่วนตัวนี้ถูกอาคารปกปิดเอาไว้อย่างสมบูรณ์และไม่สามารถมองเห็นได้จากภายนอก ส่วนหากดูจากภายในก็จะได้เห็นภาพทั้งงานในสายตา

ในห้องส่วนตัวขนาดใหญ่นี้เอง โจวว่านเจียงกำลังนั่งอยู่บนโซฟาโดยมี โจวหมิ่นนั่งอยู่ข้างๆ เขา อีกด้านหนึ่งก็คือผู้อาวุโสสามและคนในตระกูลอีกสิบกว่าคน

"คนที่มีพลังเทพจิตเก้าภพนั่น นั่งอยู่ที่ไหน?" โจวว่านเจียงกวาดตามอง "หยวนทงนั่นพาพวกเขาเข้ามาในห้องส่วนตัวแล้วหรือยัง?"

"หยวนทงจัดการเรื่องไม่เคยพลาด ในห้องส่วนตัวพวกนี้พวกเราจะต้องคอยมองดู" ผู้อาวุโสสามมองดู จากนั้นจึงเอ่ยขึ้น

"อยู่ตรงนั้น" พวกเขามองไม่เห็น แต่โจวหมิ่นกลับเห็นเฉินเกอได้เพียงแค่ชำเลืองมอง

"ตรงไหน?" โจวว่านเจียงรีบถาม

เมื่อมองตามนิ้วที่เรียวยาวของโจวหมิ่น ไป โจวว่านเจียงและผู้อาวุโสสามก็เห็นห้องส่วนตัวที่อยู่เยื้องออกไปตรงข้ามกัน แต่ว่าเมื่อเห็นชายชราและคนหนุ่มสามคนอยู่ข้างโจวหยวนทงพวกเขาก็ผิดหวังอยู่บ้าง

"ไม่คิดว่าจะแก่ขนาดนี้"

โจวว่านเจียง ถอนหายใจ เขาคิดว่าอีกฝ่ายน่าจะเป็นผู้ชายอายุประมาณ 40 ปี แต่กลับคิดไม่ถึงว่าจะมีอายุกว่า 50 ปีแบบนี้ นี่แทบจะแก่พอๆ กับเขาแล้ว

"นั่นยังแก่อีกหรือ?" ผู้อาวุโสสามลืมไปว่า โจวว่านเจียงไม่รู้จักเฉินเกอ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจว่าเป็น โกวหลินเทียน

"วัยห้าสิบต้นๆ ครอบครองพลังเทพจิตเก้าภพได้ ก็ถือว่าใช้ได้แล้ว แต่เมื่ออายุของเขาใกล้เคียงกับฉันแบบนี้ก็ยากจะพูดแล้ว" โจวว่านเจียงส่ายหัว

"ผู้นำตระกูล คุณมองผิดแล้ว เป็นชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างซ้ายของเขาต่างหาก!" ผู้อาวุโสสามอธิบายอย่างขมขื่น

"ไม่ถูกต้อง คนผู้นั้นเพิ่งจะอายุยี่สิบห้ายี่สิบหกปีเท่านั้น" โจวว่านเจียงเคลื่อนสายตาจากโกวหลินเทียนไปยังเฉินเกอ