ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1044

"เป็นเขานั่นแหละ" ผู้อาวุโสสามจ้องมองและยืนยันว่าตนไม่ได้ดูผิด

"ฟืด..."

"ผู้ฝึกตนที่อายุยังไม่ถึงสามสิบปี แต่กลับครอบครองพลังเทพจิตเก้าภพ กองกำลังหรือตระกูลที่อยู่เบื้องหลังเขาจะต้องยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน หรือว่าจะเป็นสำนักใหญ่ในโลกการฝึกตนของเรา แต่ก่อนหน้านี้ที่ฉันเคยไปถาม กลับไม่เคยได้ยินว่าพวกเขามีพลังเทพจิตเก้าภพมาก่อน แต่เด็กคนนี้กลับทำได้ นี่เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ตัวตนของเขาในสำนักใหญ่ แต่ทำไมฉันถึงไม่รู้จักเขากัน?"

หลังจากเฝ้าดูเฉินเกออยู่ครู่หนึ่ง โจวว่านเจียงก็อดถอนหายใจเยือกเย็นออกมาไม่ได้

"หรือว่าจะเป็นผู้ฝึกตนทั่วๆไปจริงๆ?" ผู้อาวุโสสามลดเสียงลงและเอ่ยขึ้น

"ถ้าเขาเป็นผู้ฝึกตนทั่วๆไป อย่างนั้นก็น่ากลัวมากเกินไปแล้ว" โจวว่านเจียงส่ายหัว อย่างน้อยจากความเข้าใจของเขา เขาไม่เคยเห็นผู้ฝึกตนคนไหนที่สามารถบรรลุสู่ความสำเร็จขั้นนี้ตั้งแต่ยังเด็กแค่นี้จนทำให้คนจำนวนนับไม่ถ้วนต้องอิจฉาตาร้อนแบบนี้ได้

หากมีข่าวหลุดออกไปว่าเจ้าหนุ่มนี่มีพลังเทพจิตเก้าภพอยู่ในร่าง เกรงว่าการประมูลคงต้องจบลงแค่นี้แล้ว

"ท่านผู้นำ อย่างนั้นพวกเราควรทำอย่างไรดี?" ผู้อาวุโสสามหันกลับมามองที่โจวว่านเจียง

"หมิ่นเอ๋อร์ลูกคิดยังไงกับชายหนุ่มคนนั้น?" โจวว่านเจียงไม่ได้ตอบ แต่ถามโจวหมิ่นซึ่งนั่งเงียบๆ อยู่ข้างๆ

"หนูไม่รู้" โจวหมิ่นส่ายหัว

"อย่าเพิ่งไปรบกวนเขาก่อน รอดูอีกทีค่อยว่ากัน" โจวว่านเจียงโบกมือ แต่ขณะที่พูด สายตาของเขาก็ไม่เคยละไปจากตัวขงเฉินเกอ

ในเวลานี้เอง เฉินเกอที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัวกลับไม่รู้ว่ามีคนกำลังจ้องมองเขาอยู่

การประมูลเริ่มขึ้นแล้ว เสียงร้องตะโกนในการประมูลยังคงดังก้อง เฉินเกอสองมือกอดอกมองลงไปดู จากตรงนี้เขาสามารถเห็นทุกคนที่อยู่ข้างล่างในสายตา และเห็นแม้กระทั่งการเคลื่อนไหวเล็กๆน้อยๆของบางคน

"สนใจไหม?" โกวหลินเทียนชี้ไปที่สิ่งของบนโต๊ะประมูลและถามด้วยรอยยิ้ม

"ไม่" เฉินเกอยักไหล่และเอ่ยขึ้น

"ไม่ต้องรีบร้อนไป ของพวกนี้ยังด้อยไปอยู่บ้าง เมื่อการประมูลดำเนินการไป ของที่ดีกว่าจะค่อยๆ ถูกนำออกมา เมื่อเทียบกับของพวกนี้แล้ว ล้วนแทบไม่ใช่ระดับเดียวกัน!" โจวหยวนทงพูดอย่างคลุมเครือขณะกินกล้วยหอม

"น้องชาย นายเองก็เป็นผู้ฝึกตนด้วยงั้นหรือ?" ไป๋เสี่ยวเฟยมองไปยังชายหนุ่มที่อายุไล่เลียงกับเขา จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา

"แน่นอน" โจวหยวนทงไม่ได้ปิดบัง

"แปลกมากจริงๆ ตั้งแต่ฉันได้พบกับพี่เฉินที่หนานเยว่ ก็ยิ่งเจอผู้ฝึกตนได้มากขึ้นเรื่อยๆ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเมื่อไหร่ฉันถึงจะสามารถเดินบนถนนสายนี้ได้บ้าง" ไป๋เสี่ยวเฟยพูดด้วยความอิจฉาอยู่บ้าง

"สำหรับคนธรรมดาแล้ว นี่ค่อนข้างยากอยู่บ้าง"

"แต่คุณมีเพื่อนแบบพี่เฉินอย่างนี้ การจะเป็นผู้ฝึกตนหรือต่อให้อยากจะเพิ่งพลังวิชาก็ล้วนง่ายดายอย่างยิ่ง

โจวหยวนทงมองไปที่เฉินเกอและเอ่ยขึ้น

"อ้อ เสี่ยวเฟย ฉันลืมเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งไปแลย" เฉินเกอตบหัวของตนมาได้ ต่อให้โจวหยวนทงอยู่ที่นี่ แต่เขาก็ยังไม่มีความรอบคอบ

"เกิดอะไรขึ้น?" การแสดงออกของไป๋เสี่ยวเฟยเริ่มจริงจังขึ้นมาในทันที

"เคล็ดวิชาเล่มนี้ถ้านายว่างๆก็ลองดูสักหน่อย ไม่แน่มันอาจจะดีสำหรับนาย" เฉินเกอหยิบหนังสือโบราณขนาดเท่าฝ่ามือออกมาจากกระเป๋าด้านในเสื้อคลุมของตน สิ่งนี้เขาหยิบติดมือออกมาด้วยในครั้งนี้ที่ไปยังซากโบราณสถาน

"วิชายุทธ์หยางเดิม?" ไป๋เสี่ยวเฟยมองดูอักษรที่แทบจะสึกกร่อนไปแล้วตามกาลเวลาและขมวดคิ้วเอ่ยถาม "นี่มันนิยายอะไรกัน?"