ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 115

คุณพ่อคุณแม่ของเจิ้งยวี่ต่างตกใจตามๆกัน

เมื่อกี้คำก็ไอ้โคตรจน สองคำก็ไอ้โคตรจน ยังจะให้เขาอยู่ห่างๆลูกสาวตัวเอง ถึงว่าล่ะในสายตาของเขาพวกเราถึงจะเป็นไอ้โคตรจน

จริงมั้ยละ!

“ติ๊ก~ติ๊ก!”

เฉินเกอกดแตร ได้สตาร์ทรถแล้ว รถค่อยๆออกจากลานจอดรถ

ตั้งแต่เดินผ่านเจียงเวยเวยตอนนั้น เฉินเกอก็ไม่ได้เหลียวมองเธออีกเลย เจียงเวยเวยตอนนี้หวังเป็นอย่างยิ่ง อยากให้เฉินเกอเหลียวมองเธอ หรือว่าจะด่าเธอ ตบบ้องหูเธอก็ได้ทั้งนั้น

แต่ไม่มี และไม่ได้สนใจเลย

และเฉินเกอนั้น ช่วยเจิ้งยวี่ถึงขั้นนี้ถือว่าพอแล้ว

เขาได้เหยียบคันเร่ง แล้วขับรถออกไป

การตบหน้าที่ไร้เสียงแบบนี้ ดีว่าการอวดเป็นไหนๆ

เฉินเกอไม่อยากดูสีหน้าท่าทางของพวกเขา

“เขาเป็นคุณชายบ้านไหน?”

ขณะนี้เจียงจื่อเฉียวกลืนน้ำลายตัวเอง

เจียงเวยเวยตกหลุมรักเข้าอย่างจัง ไร้เรี่ยวแรง สมองว่างเปล่า ปัญหานี้เธอไม่สามารถที่ตอบได้เลย

พูดตามตรง เมื่อกี้เธอมีความรู้สึกอย่างหนึ่ง ก็คือหน้าด้านๆ พุ่งเข้าไปขอโทษเฉินเกอโดยตรง เพื่อให้เขายกโทษให้เธอ เพราะเขาร่ำรวย พวกเธออาจจะไม่รู้ เมื่อกี้ตอนที่เฉินเกอขึ้นรถนั้น หล่อขนาดไหน!

ถึงขั้นมีความรู้สึก อยากที่จะถ่ายรูปรถของเฉินเกอไว้ เพื่อประกาศให้คนในมหาวิทยาลัยได้รู้โดยทั่วกัน

ประมาณว่าโอ้อวด

แต่เจียงเวยเวยก็ได้สงบสติลงมา

เธอโง่ป่ะเจียงเวยเวย? หากคนทั้งมหาวิทยาลัยรู้ฐานะที่แท้จริงของเฉินเกอ แล้วมันจะเหลือถึงเธอเหรอ?

ยังมีอีก หากทุกคนรู้ว่าเฉินเกอโคตรเทพขนาดนี้ คนที่โดนตบหน้าคนที่หนึ่งก็คือเธอเจียงเวยเวย

ดังนั้นเวยเวย เธอต้องสู้! มีเรื่องราวความรักตั้งมากมาย เริ่มแรกพระเอกนางเอกก็มักจะไม่ถูกกันมั้ย?

ไม่มีใครคาดเดาได้ ได้มีเสียงเตือนเจียงเวยเวยตลอดอย่างไม่ขาดสาย

คนอื่นที่รู้ฐานะของเฉินเกอแล้ว ต่างส่งสายตามองไปที่เจิ้งยวี่

เจิ้งยวี่ได้แต่ส่ายหัว: “พวกคุณไม่ต้องถามฉัน ฉันไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆ!”

ถึงแม้จะพูดถึงเฉินเกอ

ตอนนี้มันได้สายไปแล้ว

ทุ่มกว่าแล้ว เขาส่งข้อความหาซูเฉียงเวย ยืนยันแล้วว่าเสี่ยวหยิงไม่เป็นไรมากได้นอนหลับไปแล้ว

เฉินเกอเตรียมตัวกลับหอไปพักผ่อน

เวลานี้โทรศัพท์ได้ดังขึ้น

เป็นหลี่เจิ้นกั๋วที่โทรมา

เวลานี้โทรหาเขาทำไมหนอ?

“คุณชายเฉิน คุณอยู่ไหน โทรหาคุณเวลานี้ อันที่จริงก็เกรงใจอยู่ไม่น้อย!”

“อ้อ กำลังขับรถกลับมหาวิทยาลัย มีเรื่องอะไรไหมพี่เจิ้นกั๋ว?”

“เห่อๆ คือแบบนี้ ผมก็ได้สละตำแหน่งประธานบริษัทจินหลิงแล้วใช่ไหม ตอนนี้ประธานเฉินเสี่ยว ได้จัดคนใหม่มาดำรงตำแหน่งนี้ เขาก็คือเพื่อนรักของผม เราเป็นเพื่อนมาหลายปีแล้ว ชื่อว่าจ้าวจื่อซิ่ง คืนนี้ได้นั่งเครื่องเพื่อมาประจำตำแหน่ง”

“ผมรู้ว่า ก่อนหน้านี้พี่สาวเคยบอกับผม!”

“ดังนั้นความหมายของเขาคือ ต้องการที่จากพบคุณ ให้ผมช่วยติดต่อให้!”

เฉินเกอได้ยินดังนี้ คนคนนี้ช่างประจบสอพลอเก่งจริงๆ

เพิ่งจะลงเครื่องสิ่งแรกที่ทำก็คือมาพบเขา

ไม่ผิดเลย คนของพี่สาว ความสามารถธรรมดาทุกคน

“มาพบผม? แล้วจะพบกันที่ไหน? เอางี้ละกัน คุณช่วยจัดการหน่อย คืนนี้ผมกลับวิลล่า! เจอกันที่วิลล่าละกัน!”

“ได้ครับคุณชายเฉิน!”

หลังจากวางสาย เฉินเกอก็กลับรถ มุ่งหน้าไปยังวิลล่า

คนที่ชื่อจ้าวจื่อซิ่ง เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจมากนัก เพียงแต่คนเขาอุตส่าห์ต้องการพบเขา เรื่องวางมากเหล่านี้ พี่สาวของเขาเฉินเสี่ยวถึงจะถนัด เฉินเกอไม่ถนัดจริงๆ

พบกันทานข้าวด้วยกันสักมื้อก็ไม่น่าจะมีอะไร

ในไม่ช้า ก็ไปถึงวิลล่า ตอนนี้ที่วิลล่ากำลังจัดกิจกรรม ก็เพื่อต้อนรับประธานคนใหม่อย่างจ้าวจื่อซิ่ง

ภายในวิลล่า ถึงแม้จะดึกมากแล้ว แต่สว่างไสวด้วยแสงไฟ