ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 117

พอเห็นสีหน้าอารมณ์ของคุณเชียนเอ๋อก็รู้ทันทีเลยว่า เรือนร่างของดาราสาว ถูกเห็นไปจนหมดแล้ว

บอดี้การ์ดสามคนก็รู้สึกโกรธเดือดดาลขึ้นมา

“หึ แกกล้ามาแอบดูฉันอย่างนั้นหรอ วันนี้แกจะต้องได้รับผลจากสิ่งที่แกทำไว้ ประธานจ้าวล่ะ โทรศัพท์ไปหาประธานจ้าว！ควักลูกตาของไอ้เฉิ่มนี่ออกมาให้ได้！”

เฉินเชียนเอ๋อรู้สึกโกรธจะแย่อยู่แล้ว

ไอ้คนตรงหน้าคนนี้ เห็นไปแล้วก็ช่างมัน แต่ยังมีเลือดกำเดาไหลตอบสนองกลับมาอีกนี่สิ

ถ้าเป็นคุณชายเฉินล่ะก็ เธอคงจะปลื้มปริ่มไม่น้อย แต่ตอนนี้ดันเป็นไอ้เฉิ่มนี่ซะได้

สงสัยมีแต่พวกเฉิ่มๆเท่านั้นแหละที่เป็นแบบนี้?

ในตอนนี้เฉินเชียนเอ๋อรู้สึกไม่สบอารมณ์

พี่แดงเป็นผู้จัดการของเธอ ตอนนี้ก็เลยสงบลงเยอะมาก

เธอมองๆเฉินเกอ ไม่เหมือนกับปาปารัสซี่ที่มาแอบถ่าย แถมยังใส่ชุดว่ายน้ำ อาจจะบังเอิญจริงๆก็ได้

เลยพูดขึ้นอย่างเย็นชา“คุณเชียนเอ๋อ ช่วงนี้เราอย่าทำให้เรื่องมันใหญ่โตจะดีกว่า สัญญาการแสดงที่สำคัญมากๆใกล้จะถึงแล้ว ตอนนี้ก็มีแต่ภาพลักษณ์ดีๆ ช่วงนี้อย่าให้ข่าวเชิงลบแบบนี้มาทำลายภาพลักษณ์จะดีกว่านะ มันส่งผลกระทบถึงอนาคตข้างหน้าของคุณได้！”

“แต่ว่าพี่แดง แล้วนี่ควรจะทำยังไงล่ะ? ไอ้หมอนี่มันแอบดูฉันนะ ถ้าไม่สั่งสอนมันให้หราบจำ ฉันก็คงจะปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้หรอก！”

เฉินเชียนเอ๋อดึงชุดคลุมอาบน้ำของตนเองด้วยท่าทางเย็นชา

ขณะที่ที่นี่กำลังเกิดเรื่องอยู่นั้น

“อนเซ็นตรงนั้นดูเหมือนจะเงียบดีนะ ไปกัน ไปดูกันเถอะ！”

“อื้ออื้อ ดึกขนาดนี้ คงไม่มีแขกมาแช่แล้วล่ะ? ลองไปดูกัน！”

จู่ๆก็มีเสียง รปภ ของวิลล่าสปาดังเข้ามาจากข้างนอก

พี่แดงและเฉินเชียนเอ๋อก็รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาทันที

ถ้าโดนเห็นเข้าแบบนี้ล่ะก็ พรุ่งนี้ขึ้นหน้าหนึ่งแน่

“ช่างมันเถอะเชียนเอ๋อ พวกเราไปกันได้แล้ว！ครั้งนี้ปล่อยให้แกไปก่อนนะไอ้เด็กเมื่อวานซืน！”

“หึ ไปก็ไป แต่ว่า……”

เฉินเชียนเอ๋อสองตากลมสวยมองต่ำลงไป จู่ๆก็ยกขาขึ้นมาเตะเข้ากลางเป้ากางเกงของเฉินเกอ

เฉินเกอความรู้สึกไว รีบถอยหลบไปข้างหลังทันที

พอเตะไม่โดน เฉินเชียนเอ๋อที่ยกขาเตะอย่างสุดแรง ก็เตะขึ้นไปสูงจนชักกลับมาไม่ทัน

สักพักแสงแดดแห่งฤดูใบไม้ผลิก็โผล่ออกมาตรงหน้าของเฉินเกอ

วิเศษณ์สุดๆเลย

“ว้าย！”

เฉินเชียนเอ๋อใกล้จะบ้าอยู่แล้ว แต่สุดท้ายก็ถูกพี่แดงพูดกล่อมจนยอมออกไป

หลังจากที่เหล่าบอดี้การ์ดส่งสายตายเตือนให้กับเฉินเกอแล้ว ก็พากันถอนตัวกลับไป

นี่เป็นแค่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสั้นๆเท่านั้น

แต่ เฉินเกอกลับได้อาหารตาจนอิ่มหนำสำราญ

หลังจากที่ตนเองกลับมาถึงแล้ว ก็นอนลงไปบนเตียงอีกครั้ง แต่ยังคงพลิกตัวไปมาเพราะนอนไม่หลับอยู่

ถึงขนาดที่ว่าจะแสดงตัวตนของตัวเองออกไปตรงๆเลย มีแรงกระตุ้นที่จะอยากให้หลี่เจิ้นกั๋วช่วยเรียกเฉินเชียนเอ๋อมาให้ตนเอง

แต่พอคิดว่าตอนนี้หลี่เจิ้นกั๋วกำลังวุ่นอยู่กับการหาข้อมูลให้กับตัวเองอยู่ ถ้าให้เขามาทำเรื่องแบบนี้อีก ก็คงจะดูไม่ดีเท่าไร

เฉินเกอจึงค่อยๆหักห้ามใจไว้

นึกถึงไอดีวีแชทอีกอันหนึ่งของตนเอง เหมือนว่าจะมีรูปที่หานเฟยเอ๋อเคยส่งมาให้ตนเองอยู่ เอามาดูแก้ขัดไปก่อนแล้วกัน

ใส่รหัสเข้าสู่ระบบ

ยังไม่ทันดูได้เต็มสองตา ก็มีข้อความของเมิ่งไฉ่หรูเด้งขึ้นมาติดต่อกันหลายข้อความเสียก่อน

“เห้อ วันนี้เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว！”

“ผิงผาน คุณนอนแล้วหรอ?”

“นอนแล้วหรอ? นอนเร็วจัง”

พูดตามตรง ตอนนี้เฉินเกอทั้งรำคาญทั้งเกลียดเมิ่งไฉ่หรูสุดๆ

อาจมาจากความโกรธแค้นที่อยู่ในใจ

ตอนนี้เฉินเกอจึงมีความอยากที่จะแกล้งเมิ่งไฉ่หรู

“ยังไม่นอนเลย……”

เฉินเกอตอบกลับเธอไปหนึ่งประโยค

“เหอะๆ กว่าจะตอบมาสักประโยค ไม่นอนแล้วทำอะไรอยู่ล่ะ? หรือว่ากำลังคิดถึงสาวๆอยู่? คุณคงจะมีสาวๆตรึมเลยใช่ไหมล่ะ?”

เมิงไฉ่หรูส่งสติ๊กเกอร์เขินอายมา

“คิดถึงคนสวยแบบคุณอยู่นั่นแหละ มามะ ส่งรูปคุณมาให้ผมดูสักรูปสิ！”

ประโยคนี้ เฉินเกอนอกจากจะหลงเสน่ห์ที่เย้ายวนของเฉินเชียนเอ๋อแล้ว ในใจก็แอบอยากที่จะแก้แค้นเมิ่งไฉ่หรูด้วยเหมือนกัน

อยากดูว่าเมิ่งไฉ่หรูที่ปกติแล้วสีหน้าท่าทางสุขุม แถมยังดูถูกดูแคลนตนเองอีก จะมีสภาพเป็นยังไง！