ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 126

"เฮ้ย มู่หานคุณรีบดูสิ ไอ้ผู้ชายห่วยๆคนนั้นมาแล้ว!"

“ เขาคบกับจ้าวยีฟานไม่ใช่เหรอ มายืนทำอะไรที่หน้าประตูห้องเรา?

"เหอะ ไอ้ผู้ชายไม่ได้เรื่องคนนั้นคงชอบมู่หานของเราเข้าแล้วมั้ง โอ้แม่เจ้า ไม่รู้จริงๆเลยว่าจ้าวยีฟานคิดยังไง ทำไมเธอจึงได้ตกลงคบกับคนแบบนี้?"

เมื่อเฉินเกอเดินไปที่หน้าประตูห้องเรียนของซูมู่หาน

ก็ถูกทั้งกลุ่มล้อเลียนทันที

อย่างไรก็ตาม เฉินเกอมีภูมิคุ้มกันต่อสิ่งเหล่านี้แล้ว

เพียงแค่อยากให้ซูมู่หานออกไปเดินเล่น

ซูมู่หานรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เฉินเกอมาหาเธอ เธอยังรอให้เฉินเกอโทรหาเธออยู่เลย ในตอนที่เธอกำลังรู้สึกผิดหวัง คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาในห้องโดยตรง

แน่นอนว่าซูมู่หานตอบตกลงอย่างไม่ลังเล

เพราะตอนนี้เธอเชื่อในเฉินเกออีกครั้ง ในความเป็นจริงหลังจากที่เธอตบหน้าเฉินเกอในวันนั้น ซูมู่หานก็รู้สึกว่าไม่น่าทำเลย ไม่ว่าจะคิดยังไงก็รู้สึกว่าเฉินเกอไม่ใช่คนแบบนั้น

ดังนั้น เมื่อเฉินเกออธิบายให้เธอฟังเมื่อวานนี้ ซูมู่หานก็เชื่อในตัวเฉินเกอแล้ว

ทั้งสองคนเดินออกจากห้องเรียนท่ามกลางสายตาของทุกคนด้วยความประหลาดใจ เดินออกจากห้องเรียน จนมาถึงบนถนนในโรงเรียน

“ เฉินเกอ ลูกพี่ลูกน้องของฉันไม่ได้กลับมาจากประเทศ M ครั้งที่แล้วเธอยุ่งเกี่ยวกับธุรกิจบางอย่างในช่วงนี้ แต่ตอนนี้เธอไม่ได้ยุ่งอีกแล้ว เธออยากเจอคุณมาตลอด ฉันพยายาผัดวันประกันพรุ่ง ตอนนี้ผลัดไม่ได้อีกแล้วจริงๆ!”

ซูมู่หานกล่าว"ฉันอยากให้คุณเลี้ยงข้าวลูกพี่ลูกน้องของฉัน!"

"อ่อๆ ไม่มีปัญหา เมื่อไหร่ละ?"

เฉินเกอเห็นซูมู่หานก็ไม่โกรธแล้ว ในที่สุดในใจก็เริ่มห่วงเรื่องนี้อีก ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงทันที

"ตอนบ่ายคุณไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ งั้นก็ตอนเที่ยงละกัน อีกไม่กี่วันลูกพี่ลูกน้องของฉันก็เริ่มยุ่งอีกแล้ว จากนั้นก็จะกลับไปที่ประเทศM หลังจากที่ทำงานเสร็จ!"

"ได้เลย!"

หลังจากตัดสินกันเสร็จแล้ว

เฉินเกอก็เริ่มมองหาสถานที่ที่จะไปรับประทานอาหาร

เฉินเกอคุ้นเคยถนนการค้าจินหลิงเป็นอย่างมาก เขาจึงไม่ค่อยอยากไป

อีกอย่าง ไปที่นั่นก็ดูเหมือนจะไฮโซไปหน่อย

ก็เลยไปปรึกษาหลี่เจิ้นกั๋วสถานที่ก็หลี่เจิ้นกั๋วเป็นคนจองให้ ชื่อร้านคือภัตตาคารแบบบูไวด์

ที่นั่นดูเงียบสงบดี

แม้ว่าจะไม่ได้เป็นส่วนของถนนการค้าจินหลิง แต่ก็เป็นร้านอาหารที่เปิดโดยบริษัทการค้าจินหลิง กรุ๊ป

ถ้าเรื่องประสิทธิภาพนั้น ร้านอาหารธรรมดาสามสี่แห่งในย่านถนนการค้าจินหลิงก็ไม่สามารถเทียบได้

เมื่อได้ยินชื่อนี้ เฉินเกอก็ตอบตกลงทันที และได้มาที่นี่กับซูมู่หานก่อน

หลังจากมาถึงภัตตาคารแบบบูไวด์ ความรู้สึกที่เฉินเกอสัมผัสได้นั้นมันไม่ได้หรูหราอย่างที่เขาจิตนาการไว

ค่อนข้างคล้ายกับความรู้สึกเหมือนจากตัวเมืองเข้าไปในหมู่บ้านเล็กๆที่อยู่ในชนบท อาคารหลังเล็ก ๆ นี้ล้วนสร้างมาจากหินชนิดนั้น รูปแบบคล้ายกับของยุคสาธารณรัฐจีน

มีความสง่างามมาก

“พี่ถังฉู่ทางนี้ทางนี้!”

หลังจากรอไม่ถึงครึ่งชั่วโมง สาวงามที่แต่งตัวดูดีก็เดินเข้ามาในร้านอาหาร

เฉินเกอและซูมู่หานรออยู่ข้างนอก ซูมู่หานทักทายเธอด้วยความกระตือรือร้น "มู่หาน ใครเลือกสถานที่นี้หรือ?ทำไมถึงเลือกที่นี่?บ้านนอกจัง!"

หญิงงามนามที่ชื่อถังฉู่เดินเข้ามา

ถอดแว่นกันแดดของเธอออก ใบหน้าเต็มไปด้วยความรังเกียจ

"สวัสดีครับพี่ถังฉู่ ผมชื่อเฉินเกอและสถานที่นี้ผมเป็นคนจองเองครับ!"

เฉินเกอยิ้มจาง ๆ

ถังฉู่คนนี้คล้ายกับถังหรานมาก เป็นสาวสวยมากในระดับหนึ่ง และเนื่องจากเป็นผู้ที่กลับมาจากต่างประเทศ ทำให้เธอมีบุคลิกที่ไม่เหมือนคนทั่วไป

เพียงแค่ท่าทีจู้จี้จุกจิกของเธอทันทีที่เธอมา เป็นอย่างที่เฉินเกอคิดเอาไว้ไม่ผิด

เหอะๆ ถังหรานน้องสาวของเธอก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ!

"โอโอ้ คุณคือเฉินเกอเหรอ ฉันอยากเจอคุณมาตลอด ได้ยินน้องสาวทั้งสองคนบอกว่าคุณรวยมาก ได้ซื้อรถลัมโบร์กีนีหลังจากที่ถูกล็อตเตอรี่ ฮ่าๆแล้วคุณพาพวกเรามาสถานที่แบบนี้เหรอ? "

ถังฉู่ไม่ได้เกรงใจเลยและเดินเข้าไปในห้องเหมาในขณะที่พูดอยู่และยังปิดจมูกของเธอเบาๆ

ที่นี่สะอาดขนาดนี้ จะมีกลิ่นเหม็นได้อย่างไร

เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นและส่ายหัว

“เฉินเกอ คุณบอกมาสิ ว่าเงินที่ถูกล็อตเตอรี่ยังเหลือเท่าไหร่?”

ถังฉู่พูดตรงๆ

เฉินเกอยิ้มจาง ๆ "ไม่มากแล้ว ก็เกือบใช้หมดแล้ว!"

"ฮ่าๆ ว่าละ! คนอย่างคุณมันเป็นคนที่มีท่าทีรวยค่ำคืน บางคนที่เก็บเป็นก็ดีหน่อย

แต่คนอย่างคุณ ไม่ทันไรก็ซื้อรถหรูคันนี้แล้ว แน่นอนว่าไม่กี่วันก็หมด! "

ถังฉู่ส่ายหัวเบาๆ

เฉินเกอพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

ดูเหมือนว่าทั้งซูมู่หานและถังหรานไม่ได้เล่าถึงตัวตนของเขาให้กับพี่ของพวกเธอฟัง

ถือว่าได้ช่วยเขาเก็บเป็นความลับ

“ แล้วเฉินเกอ คุณมีแผนอย่างไรในอนาคตละ?”

ถังฉู่ถามอีกครั้ง

“ผมยังคิดไม่ออกเลย!”

เป็นคำถามแบบนี้อีกแล้ว เฉินเกอก็ได้แต่ตอบผ่านๆ