ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 133

เมื่อ หวังเสี่ยวถี เห็นเฉินเกอทำเป็นเล่นใหญ่แหวกกลุ่มคนเข้าไป

จู่ ๆ ก็ด่าอย่างดูถูก

คนประเภทนี้ เธอเห็นมาเยอะแล้ว

ไม่ว่ามีเรื่องที่ไหน มีเรื่องอะไร ขอเพียงมีคนเยอะ ๆ ก็มักจะต้องมีพวกเสแสร้ง เข้าไปพูดเข้าไปถามว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนกับไม่รู้ว่าเขาเป็นคนยังไงอย่างนั้นแหละ

ตอนนี้เฉินเกอก็เป็นแบบนั้นแหละ

“ใช่ จะเสแสร้งอะไร? ระวังเถอะจะตกหลุมพรางตัวเอง!”

“ฉันพอแล้วกับไอ้คนไร้สาระนี่ เสี่ยวถี เธอดูสิ เขาเข้าไปจริง ๆ ด้วย!”

เพื่อนสนิทคนหนึ่งชี้ไปที่เขาแล้วพูดขึ้น

เฉินเกอขี้เกียจจะสนใจพวกเธอน่ะ

เฉินเกอเข้าไปอย่างช้า ๆ เขาเห็นว่าหลี่เฟยหงถามที่มาที่ไปเสร็จแล้ว แน่นอนว่าต้องไปด้วยเพราะจะพาเมิ่งไฉ่หรูกลับมา

“คุณชายเฉิน เรารู้แล้วว่าที่ไหน ลูกน้องกำลังไปเอารถแล้ว พวกเราออกเดินทางได้เลยครับ!”

หลี่เฟยหงเห็นคนเยอะ ในตอนนี้เขาจึงได้พูดกับเฉินเกอเบา ๆ

　แต่คำว่า คุณชายเฉิน เถ้าแก่เนี้ย เฉียวเฉียว และพวกที่อยู่ข้างๆ กลับได้ยินเข้า

ในขณะนี้ทุกสายตาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ

เฉิน…คุณชายเฉิน ?

คุณชายเฉิน แห่งถนนการค้าจินหลิง?

เย็ดแม่!

วงของพวกเขาแทบจะกระจายไปแล้ว คุณชายเฉิน นั้น ตอนที่เขาเรียนที่มหาวิทยาลัยจินหลิง เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักตัวตนของเขาเลย

แต่ชื่อเสียงนั้นกลับระบือไกลไปทั้งจินหลิง

เป็นถึงลูกพี่ใหญ่ ทำไม เฉียวเฉียว และพวกถึงไม่รู้จักล่ะ

แม่เจ้า คิดไม่ถึงว่า คุณชายเฉิน จะเป็นลูกศิษย์ของเมิ่งไฉ่หรู ตัวเองกลับให้ คุณชายเฉิน ไปทำงานให้พวกเราอยู่เลย?

“คุณชายเฉิน เข้าใจผิดแล้ว บางเรื่อง เป็นเรื่องเข้าใจผิดค่ะ”

เฉียวเฉียว รีบอธิบายด้วยสีหน้าลำบากใจ

เฉินเกอไม่สนใจพวกเขา แล้วรีบปลีกตัวออกไปจากกลุ่มคน

หลี่เฟยหงตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “ระวังปากพวกแกไว้ให้ดี เรื่องนี้ จะกลับมาคิดบัญชีกับพวกแกทีหลัง!”

คนกลุ่มใหญ่ รีบออกจากตรงนั้นไป

เหลือไว้เพียง เฉียวเฉียว ที่สีหน้าซีดขาวตกใจและนิ่งเงียบ

“แม่งเอ๊ย ๆ! จู่ ๆ เฉินเกอก็ไปกับพวกนั้นแล้ว เมื่อกี้พวกเขาพูดอะไรนะ พี่เฟยเกอคนนั้นเหมือนจะเกรงใจเฉินเกอมากเลยนะ!”

ในกลุ่มคน ถึงแม้จะไม่ได้ยินว่าเฉินเกอกับคุยอะไรกับหลี่เฟยหง

แต่คนที่มีตาก็พอดูออก หลี่เฟยหงปฏิบัติตัวต่อเฉินเกอด้วยความเคารพ

หวังเสี่ยวถี และเพื่อนๆ ของเธอตกตะลึง

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!”

หวังเสี่ยวถี พูดอะไรบางอย่างภายในใจ

ไม่รู้ว่าทำไม ในตอนที่เฉินเกอถูกคนรายล้อมแล้วเดินออกไป จู่ ๆ หวังเสี่ยวถี ก็รู้สึกว่าเฉินเกอนั้นหล่อเป็นพิเศษ ดุดันเป็นพิเศษ

ในใจของ หวังเสี่ยวถี เกิดการคาดเดาด้วยความกล้า

การคาดการณ์นี้ทำให้เธอสั่นไปทั้งตัว:

“มิน่าล่ะ เฉินเกอก็คือ คุณชายเฉิน หย่างนั้นสินะ?”

อา!

มันจะเป็นไปได้ยังไง? !

เป็นไปไม่ได้!

กลับไปที่หน้าประตูบาร์ในเวลานี้ มีรถ Rolls-Royce Phantom Extended Editionจอดอยู่หลายสิบคัน

เฉินเกอขึ้นไปนั่งบนรถคนกลางสุดของขบวน

คนกลุ่มหนึ่ง รีบมุ่งหน้าไปยังสถานที่หนึ่งชื่อ โรงแรมโย๋วหลง!

“ไม่นะ...ไม่นะ ช่วยด้วย...ช่วยด้วย!”

เมิ่งไฉ่หรูถูกเหวี่ยงลงบนเตียงใหญ่อย่างแรง เธอที่โดนเมาเหล้าจนเมา รู้สึกเพียงมึนศีรษะไปหมด และไม่มีแรงไปทั้งสรรพางค์กาย

เหลือเพียงสติสัมปชัญญะเพียงน้อยนิด

เธอร้องออกมาอย่างอ่อนแรง

“ฮ่า ๆ ๆ สาวน้อยคนสวย ร้องสิ ร้องเสียงดัง ๆ สิ ต่อให้เธอร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครมาช่วยเธอหรอก”

จางต้าชาน ถอดเสื้อนอก เขาถอดไปพลางและหรี่ตามองดูเธอไปพลาง

มองดูสาวสวยบนเตียงแล้วน้ำลายไหล

เขา จางต้าชาน ที่เดินทางไปทั่วสารทิศ บุกน้ำลุยไฟ ขอให้เป็นเพียงผู้หญิงที่เขาถูกใจ ก็แทบจะไม่มีทางหนีพ้นไปได้

แล้วนับประสาอะไรกับสาวสวยที่ชื่อเมิ่งไฉ่หรูคนนี้ ที่จู่ ๆ ก็ตบหน้าเขาต่อหน้าคนอื่นมากมาย

นี่คือเป็นครั้งแรก

ในตอนนี้จางต้าชาน นอกจากเต็มไปด้วยความปรารถนาแล้วยังมีความสุขในการแก้แค้นอีกด้วย

สำหรับเฉียวเฉียว เพื่อนสนิทของเมิ่งไฉ่หรู เหอ ๆ ลองไปถามเธอดูสิ ว่าเงินหรือมิตรภาพสำคัญกว่ากัน?