ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 166

เมื่อสักครู่เฉินเกอต่อยจนอารมณ์เย็นลงแล้ว

ไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อน

แต่เฉินเกอเองเข้าใจ เรื่องนี้เกรงว่าจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เรื่องมาถึงขั้นนี้ ถึงเฉินเกอจะลดท่าทีลงไปบ้างก็ยังเข้าใจเหตุผลนี้ดี

ดังนั้น เฉินเกอก็ไม่ต้องการให้เรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ

รอหาเวลา คุยเรื่องนี้กับหลี่เจิ้นกั๋วและจ้าวจื่อซิ่ง

และเมื่อขอบคุณไป๋เสี่ยวเฟยและหลินยียีที่รีบมาแล้ว เฉินเกอก็ให้พวกเขากลับไปก่อน

วันนี้ซูเเฉียงเวยทั้งกลัว และยังถูกทำให้ขายหน้าด้วย

ดังนั้นจิตใจเลยหดหู่ แถมเสื้อผ้าของเธอยังถูกพวกเหลียวหงฉีกจนยับเยิน

ให้เฉินเกอที่เห็นรู้สึกสงสาร

เฮ้อ พูดมาถึงตรงนี้ เรื่องวันนี้ ยังไงก็เป็นตัวเองที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้น ทำให้ซูเเฉียงเวยต้องมาลำบากไปด้วย

“ไปกัน ฉันพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่”

เฉินเกอบอกยิ้มๆ

“ฉันไม่ไปหรอก แบบนี้ก็ดีแล้วล่ะเฉินเกอ” ซูเเฉียงเวยก้มหน้า

“ต้องไป ไม่ว่าจะพูดยังไง วันนี้เพราะฉันทำให้เธอต้องลำบาก แถมยังเป็นวันเกิดเธออีก”

เฉินเกอคว้ามือซูเเฉียงเวยเอาไว้ ยังไงก็ตามเขาพาเธอนั่งแท็กซี่มาที่ร้านเสื้อผ้าหรูในเมืองชื่อ**

เสื้อผ้าที่นี่คุณภาพดี และทันสมัย

ซื้อให้ซูเเฉียงเวยไปสองชุด ขณะเดียวกันก็เกลี้ยกล่อมเธอไปด้วย ไม่ให้เธอกลัว เฉินเกอรับรองว่าเรื่องแบบวันนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว

ขณะที่จ่ายเงินเสร็จและเตรียมกลับแล้ว

“เฉินเกอ นายนี่เอง”

พอได้ยินเสียงใสของหญิงสาวเรียกเฉินเกอ

แม้ผู้หญิงคนนี้จะรู้สึกแปลกใจอยู่บ้าง

“เสี่ยวหนาน”

เฉินเกอหันกลับไปมอง หญิงคนนั้นคือหม่าเสี่ยวหนานนั่นเอง

และด้านข้างหม่าเสี่ยวหนาน ยังมีผู้หญิงอีกสามคน

คนหนึ่งคือหานเฟยเอ๋อ อีกคนคือตู้เยว่ นอกนั้นอีกหนึ่งคน กลับเป็นเมิ่งไฉ่หรู

หม่าเสี่ยวหนานอยู่กับพวกเขา จุดนี้เฉินเกอกลับไม่รู้สึกแปลกใจนัก

สองวันก่อนหานเฟยเอ๋อไม่ใช่เกิดเรื่องอยู่ที่ตี้หวางแล้วหรอ

ตอนนั้นผู้คนต่างพากันอารมณ์รุนแรง มีเพียงหม่าเสี่ยวหนานคนเดียวที่ค่อนข้างใจเย็น เกลี้ยกล่อมหานเฟยเอ๋ออย่าใจร้อน

ความจริงประจักษ์ชัด สิ่งที่หม่าเสี่ยวหนานพูดเป็นความจริง จิ่วเจียงคนนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ

ดังนั้น หานเฟยเอ๋อจึงรู้สึกว่าหม่าเสี่ยวหนานนั้นสงบและมั่นคง และข้างกายของเธอ ยังขาดคนที่คอยเตือนตัวเองแบบนี้อยู่

สำหรับตู้เยว่ นั้นช่างเถอะ หานเฟยเอ๋อเองรู้ดีว่าที่เธอติดตามตัวเอง เพราะตัวเธอเองนั้นโด่งดังแล้ว

นี่เห็นได้ชัดว่าเมื่อได้รู้จัก แน่นอนว่าคงไม่ได้รู้สึกดีเหมือนอยู่กับหม่าเสี่ยวหนานอยู่แล้ว

น่าจะประมาณบ่ายของสองวันที่แล้ว ได้ยินหม่าเสี่ยวหนานบอกกับเฉินเกอว่าหานเฟยเอ๋อให้เธอไปช่วยงานเธอที่ห้องทำงานของหล่อน

ตอนนี้ แน่นอนว่าหานเฟยเอ๋อและเมิ่งไฉ่หรูก็มองเห็นเฉินเกอแล้ว

แต่ไม่ได้ทักทาย

เพียงแค่เหลือบตามองเฉินเกอเล็กน้อย และจ้องสำรวจซูเเฉียงเวยที่อยู่ข้างๆตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เฉินเกอ เธอเป็นใครหรอ สวยจังเลย แนะนำให้พวกเรารู้จักหน่อยสิ.....”

หม่าเสี่ยวหนานยิ้มร้าย

“นี่เป็นเพื่อนสนิทของฉันซูเเฉียงเวย เฉียงเวย เธอคือเพื่อนที่ฉันพูดถึงบ่อยๆหม่าเสี่ยวหนาน เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมากคนหนึ่งเลยล่ะ”

เฉินเกอแนะนำสั้นๆ

“สวัสดีค่ะ” แม้ซูเเฉียงเวยจะอารมณ์ไม่ดี แต่เมื่อเห็นว่าเฉินเกอเอ่ยถึงหม่าเสี่ยวหนานอยู่ไม่น้อย จึงจับมือกับหม่าเสี่ยวหนานด้วยความยินดี