ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 236

บทที่ 236 คุณค่าของผู้หญิง

“เฉินเกอ อันนี้เป็นรถที่นายซื้อหรอ?”

เวลานี้หลี่ชือหานถามด้วยความประหลาดใจ

“เออ เพิ่งถอยออกมาได้สองสามวันเอง ก็แค่เอามาขับเล่นๆน่ะ!”

เฉินเกอโยนกุญแจรถไปโต๊ะอย่างไม่แยแส

ทำให้เฉินหลินทั้งดีใจและปวดใจ

กลัวว่ากุญแจรถจะพัง

ที่ดีใจก็เพราะตอนนี้เห็นหน้าของติงห้าวเขียวปี๋ไปเลย ไม่เหมือนผู้ไม่มีคนแล้ว

“เอ่อติงห้าว ฉันได้ยินหลินหลินพูดว่า นายก็ซื้อรถใหม่เหมือนกัน? รถของนายฉันยังไม่เคยเห็นเลย รถอะไรหรอ? บีเอ็มซีรี่เจ็ดหรือเบนซ์หรือเป็นพวกออดี้ล่ะ? น่าจะล้านกว่าได้ละมั้ง?”

เวลานี้เฉินเกอมองติงห้าวแล้วถามอย่างยิ้มๆ

“เห่อๆ รถที่ติงห้าวซื้อคือรถโฟล์กสวาเกน ราคาประมาณสองแสนหยวนเอง เทียบกับของนายที่สองล้านกว่าหยวนไม่ได้หรอก!”

เฉินหลินจ้องไปที่ติงห้าวแวบหนึ่งแล้วพูดขึ้น

ติงห้าวหายใจเข้าเฮือกใหญ่ มือสั่นเล็กน้อย

รถโฟล์กสวาเกนหรอ ติงห้าวนายทำไมถึงได้ซื้อรถคันนี้ล่ะ?

เฉินเกอยิ้มแล้วพูด

“ฉันอยากซื้อคันไหนก็ซื้อคันนั้น พวกเธอสองคนไม่ต้องมาห่วงเรื่องของฉันหรอก นายก็แค่ถูกหวยเท่านั้นเอง ยังจะมาอวดอะไรอีก!”

“เฮ้ย ฉันมันช่างมีวาสนาเสียจริง สามารถได้คบกับเฉินเกอ ชีวิตที่เหลือฉันจะร่วมเสวยสุขกับนายนะ นายต้องดีกับฉันหน่อยนะ ยังมีเสื้อผ้าที่ฉันจะซื้อ นายพูดแล้วนะว่าวันนี้จะซื้อให้ฉัน!”

“อืมๆ ต้องซื้อให้เธอแน่นอน แต่เธอต้องรับปากฉันก่อนนะ คืนนี้ต้องเอาครั้งแรกของเธอให้ฉัน เฮยๆ!”

เฉินเกอจับมือของเฉินหลินแล้วพูดอย่างยิ้มๆ

เฉินหลินนั้น หลังจากที่ฟังแล้วก็อยากที่ตบปากเฉินเกอทันที

แม่งเอ๊ย ในบทให้นายพูดประโยคนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่

ถึงแม้จะแสดงบทความรัก แต่ก็ไม่ควรที่จะพูดแรงแบบนั้น มันจะทำให้ติงห้าวอกแตกตายได้

ยังดีที่คำพูดนี้ของเฉินเกอยังมีช่องว่างเหลือไว้มาก

เดิมทีเฉินหลินอยากที่จะเตือนเฉินเกอ ว่าอย่าพูดไปเรื่อย

แต่ว่าเวลานี้เห็นหน้าของติงห้าวเขียวจนจะม่วงแล้ว

และปากก็เริ่มสั่น

เฉินหลินรู้ว่า คำพูดนี้ของเฉินเกอได้ทิ่มแทงโดนจุดแล้ว

“นายนี่มันบ้าจัง! น่าเกลียดมากเลย!”

เฉินหลินพูดอย่างเขินอาย

“ไม่ได้นะ! เฉินหลิน เธอทำไมทำแบบนี้ เธออยากซื้ออะไร เดี๋ยวฉันซื้อให้เธอเอง ทำไมต้องเอาครั้งแรกของเธอให้กับไอ้คนนอกคอกคนนี้ด้วย เขาก็แค่ถูกหวยเอง เธอไม่จำเป็นต้องทำลายตัวเองแบบนี้!”

ไม่ผิดคาด ติงห้าวลุกขึ้นยืนโดยตรง แล้วพูดอย่างโกรธเคือง

“ฮึ นายมีสิทธิ์อะไรมาด่าแฟนฉันว่านอกคอก อีกอย่างเขาเป็นแฟนฉัน ฉันจะเอาครั้งแรกของฉันให้เขาแล้วจะทำไมหรอ? ทำไมหรอ? นายร้อนใจทำไม?”

เฉินหลินก็ไม่ได้คำนึงถึงสถานที่ที่อยู่ตรงนี้ ก็โต้ตอบติงห้าวทันที

“เฉินหลิน ฉันนึกมาโดยตลอดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เรียบง่าย และเป็นผู้หญิงที่มีความเป็นกุลสตรีเสียอีก พูดตามตรงนะ ถึงฉันจะเลือกคบกับชือหาน แต่ระยะเวลาที่ผ่านมาทั้งหมด ฉันรู้สึกทุกข์ใจและสับสนเป็นอย่างมาก และฉันก็เสียใจมากด้วย แต่ตอนนี้เห็นเธอเป็นแบบนี้ ในใจฉันก็ไม่รู้สึกเสียใจและโทษตัวเองอีกแล้ว! ชือหาน เราไปกันเถอะ!”

ติงห้าวทำราวกับว่างอน แล้วดึงมือของหลี่ชือหานจากไป

และเฉินหลินมองตามติงห้าว นัยน์ตาประกายผ่านด้วยความรู้สึกชนิดนึ่ง

เธอกับหลี่ชือหานนั้นหากเทียบกันแล้ว ข้อได้เปรียบของเธอก็คือเข้าใจตัวตนของติงห้าวเป็นอย่างมาก เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของติงห้าวเป็นอย่างดี

เธอรู้ว่า ติงห้าวกำลังทดสอบว่าเธอยังชอบเขาอยู่หรือไม่ถึงได้พูดแบบนี้ออกมา

หากตอนนี้ตัวเองแสดงออกมาว่าเสียใจ แล้วขอโทษติงห้าว

แบบนี้ถึงจะเรียกว่าจบเห่ของจริง

ขณะนี้เฉินหลินกอดเฉินเกออย่างรักใคร่ ทำราวกับว่าติงห้าวไม่มีตัวตน

“ที่รัก ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะมองฉันยังไง เพียงแต่ต่อไปจากนี้ฉันจะดีกับนายให้มากๆ นายก็ดีกับฉันให้มากๆได้มั้ย?”

เฉินเกอก็กอดเอวของเฉินหลินอย่างธรรมชาติ ยังหยิกที่เอวของเธอสองสามที

“ดีอย่างแน่นอน!”

เฉินเกอก็ไม่ได้โง่ มีโอกาสทำไมจะไม่ฉวยไว้

มือที่อยู่ไม่สุขกำลังลูบคลำบนตัวของเฉินหลิน

คำพูดเหล่านี้ ติงห้าวต้องได้ยินอย่างแน่นอน

ใบหน้าของติงห้าวกลายเป็นสีเขียวแล้ว

ได้ถูกหลี่ชือหานดึงตัวออกมา

“แม่งเอ๊ย พอแล้ว ยังจะลูบอีก!”

เฉินหลินเห็นติงห้าวไปแล้ว ก็ผละออกจากร่างของเฉินเกอ