ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 250

บทที่ 250 คู่นัดบอด

“ฮึ ไม่ต้องถาม ก็คงมาถอนเงินไปใช้จ่ายในชีวิตประจำวันแหละ ฮ่าๆ พวกเธอคงไม่รู้สิ เมื่อวานฉันได้สังเกตเงินของเขาแล้ว กระเป๋าตังเขาไม่มีเงินแม้แต่แดงเดียว!”

หลินตงพูดอย่างหัวเราะเสียงดัง

ส่วนเจียงหรานหรานนั้น หลังจากที่เหลือบมองเฉินเกอแล้วนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลย

เมื่อก่อนนั้น ตอนที่เฉินเกอมีเงิน เจียงหรานหรานยังมีความรู้สึกที่ดีต่อเฉินเกอบ้าง

แต่ตอนนี้ สิ่งที่เฉินเกอทำมานั้น ทำให้เจียงหรานหรานหมดความรู้สึกทันทีเลย

“ใช่ไง มาถอนเงิน ยังมาพร้อมกับสวี่ซินด้วยนะ!”

ถังหรานยิ้มแล้วพูด

เจียงหรานหรานตื่นตระหนกขึ้นมาทันที ราวกับว่าสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง

รีบร้อนดึงสวี่ซินไปอีกฟาก พูดเรื่องเฉินเกอไม่มีเงินแล้ว อาจจะต้องการหลอกเธอพูดอะไรประมาณนี้

สวี่ซินที่กังวลเล็กน้อยมองไปยังเฉินเกอ: “เฉินเกอ ทำไมนายต้องขายรถด้วยล่ะ แล้วทำไมยังขายราคาต่ำขนาดนี้ละ?”

เธอนั้นได้คิดแทนเฉินเกอจริงๆ

“วันหลังมีโอกาสค่อยบอกกับเธอนะ ฉันต้องไปถอนเงินก่อน เที่ยงนี้ยังมีธุระน่ะ!”

เฉินเกอยิ้มให้กับสวี่ซิน

จากนั้นก็ไม่ได้มองใครอีกเลย เดินไปที่เคาน์เตอร์ธนาคารโดยตรง

และหลินตงนั้น ยังจงใจพาหญิงสาวหลายคนตามไปดูเฉินเกอ

ความหมายก็คืออยากจะรอหัวเราะเยาะเฉินเกอ

“คุณผู้ชายคะ คุณจะถอนเงินเท่าไหร่คะ?”

พนักงานที่เคาน์เตอร์ได้ถามขึ้น

“ถอนหกแสนหยวนครับ”

เฉินเกอพูดอย่างเรียบเฉย

“แม่งเอ๊ย? หกแสน?”

หลินตงตกตะลึงทันที

เจียงหรานหรานก็ตกใจเหมือนกัน

ถังหรานและแม่ของสวี่ซินที่กำลังเดินเข้าต่างก็ได้มองมาทางนั้นเช่นกัน

“ได้ค่ะคุณผู้ชาย รอสักครูนะคะ!”

พนักงานธนาคารได้กล่าวขึ้น

ทันใดนั้นก็ให้เฉินเกอกดรหัสผ่านและเซ็นชื่อ

ฉับๆๆ!

เครื่องนับธนบัตรก็ได้ดังขึ้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินตงถูกสตาฟไปทันที

“นาย.........นายยังมีเงินอีก? เงินนายซื้อรถไปหมดแล้วไม่ใช่หรอ?”

หลินตงพูดอย่างประหลาดใจ

“ฉันพูดเมื่อไหร่หรอว่าเงินของฉันได้ซื้อรถไปหมดแล้ว!?”

เฉินเกอพูดอย่างเย็นชา

“งั้นเฉินเกอ นายถูกหวยเท่าไหร่หรอ?”

เจียงหรานหรานได้ถามขึ้น

เวลานี้ แม่ของสวี่ซินกับถังหรานก็ได้เดินเข้ามา

“ฉันถูกประมาณ...........” เฉินเกอพูดเสียงสูง “ชั่วขณะนั้นทำให้ผู้คนรอบข้างเบิ่งตากว้างแล้วรายล้อมเข้ามา “ช่างมันเถอะ ก็ไม่เยอะเท่าไหร่ ไม่อยากพูดละ!”

“นาย!”

เจียงหรานหรานโมโหทันที

และเงินที่มากขนาดนี้ กระเป๋าใบเล็กของเฉินเกอก็ไม่พอใส่ พอดีเวลานี้พนักงานได้มาเปลี่ยนถุงขยะดำ เฉินเกอเลยขอมาหนึ่งอัน ใส่เงินหกแสนหยวนลงในถุงดำ หลังจากที่บอกลาสวี่ซินก็ถือเงินจากไป

“ที่แท้เขายังมีเงินอีก!”

น้าถางอุทานอย่างตกใจ

“ใช่ค่ะ หนูก็คิดไม่ถึง สรุปเขาถูกหวยเท่าไหร่กันแน่!”

เจียงหรานหรานพูดอย่างร้อนรน

ราวกับว่าตัวเองได้ทำเรื่องที่ละอายใจไปอย่างนั้น

“เย็ดแม่เอ๊ย ฉันว่านะ เฉินเกอมันเจตนาชัดๆ เขาเจตนาแกล้งทำเป็นจนให้พวกเราดู!”

หลินตงเกลียดมันมากยิ่งขึ้น

เพราะเมื่อกี้เขาโดนตบหน้าไปแล้ว และถูกตบแรงมากเสียด้วย

ขณะนั้น อารมณ์ที่จะไปเที่ยวนั้นกลับหายไปหมดเลย......

เฉินเกอในเวลานี้นั้น

ได้ไปถึงออฟฟิศที่ขายบ้านแล้ว และก็ไม่ต้องสงสัย ก็ได้ฉีกหน้าพนักงานขายเมื่อวานอย่างจังๆ

ซื้อบ้านโดยชำระเงินสดเต็มจำนวน

ทั้งหมดเจ็ดแสนกว่าหยวน