ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 254

บทที่254 ที่แท้คุณอยู่นี่เองหรอ

ลี่เหวินหยางลุกขึ้นยืนและตะโกนโดยตรง

หยางเหวินหลงพวกเขาก็หยุดทันที

“ไอ้หนุ่ม นายอยากรนหาที่ตายใช่ไหม？”

หยางเหวินหลงเดินเข้าไปหาลี่เหวินหยางด้วยสีหน้าที่โหดร้าย

“พวกคุณอย่าทำอะไรมั่วๆนะ พวกคุณรู้หรือไม่ว่าคุณพ่อของพี่หยางคือใคร？”

แม้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้เจียงเฉว่ฉิงจะผ่านประสบการณ์บางอย่างมา แต่ว่า เห็นเหตุการณ์ที่มืดมนเช่นนี้เธอก็ไม่เคยเห็นจริง ๆ และด้วยเหตุนี้เมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้ ความรู้สึกปลอดภัยที่จ้าวเจี๋ยนำมาให้เธอในตอนแรกก็หายไปหมดในชั่วพริบตา

ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วลี่เหวินหยางกลับยิ่งโดดเด่นมากกว่า

ในขณะนี้เจียงเฉว่ฉิงรู้สึกหวาดกลัว เลยอยากจะใช้ภูมิหลังครอบครัวของพี่หยางมาข่มขู่เขาเพื่อให้เขาหวาดกลัว

“เหอะ！เป็นใครหรอ？”

เจียงเฉว่ฉิงกำลังจะตอบกลับ

ก็ถูกลี่เหวินหยางจับแขนของเธอไว้และให้เธอหุบปาก

“เฉว่ฉิง ฉันเคยพูดแต่แรกแล้วว่า ต่อไปนี้เรื่องของฉันจะไม่ให้พ่อของฉันมีส่วนร่วมอีก คุณไปยืนที่ข้างหลังของฉัน ไม่เป็นไรนะ ฉันจัดการเอง！”

ลี่เหวินหยางกล่าว

“ห๊ะ？แต่ว่าพี่หยาง！”

“ไปยืนที่ข้างหลังฉัน！”

ลี่เหวินหยางตะคอกใส่เจียงเฉว่ฉิงอย่างมีอำนาจครอบงำ

เจียงเฉว่ฉิงพยักหน้าอย่างหนัก และแม้ว่าจะโดนตะคอกใส่ แต่ในใจของเธอกลับรู้สึกมีความปลอดภัยที่ห่างหายไปนาน

แล้วไปยืนที่ข้างหลังอย่างเชื่อฟัง

“พี่หลงใช่ไหม ฉันชื่อลี่เหวินหยาง และตัวฉันเอง ก็มีบริษัทเล็ก ๆเป็นของตัวเอง เหอะๆ ฉันรู้ว่าคุณค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงการบนท้องถนน และอย่ามองว่าพี่ชายบุญธรรมของฉันมาจากจินหลิง แต่เขาก็รู้จักคุณนะ！”

ลี่เหวินหยางกล่าวด้วยยิ้มพร้อมกับวางมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋าของเขา

“โอ๊ะ？” หยางเหวินหลงแสร้งทำเป็นตกใจ

ส่วนหลินเสี่ยวเฟิง เมื่อเห็นว่าลี่เหวินหยางจัดการกับสิ่งต่าง ๆได้สงบใจเย็นขนาดนี้ ในใจของเขาก็รู้สึกชื่นชมมากยิ่งขึ้น

“พี่ชายบุญธรรมของคุณก็รู้จักฉัน？และก็มาจากจินหลิงงั้นหรอ ชื่ออะไร？”

หยางเหวินหลงหยุดสักครู่แล้วถามขึ้น

“จินเปียว กองกำลังในเขตอำเภอผิงอันและจินหลิงตอนนี้ ต่างก็เรียกเขาว่าจินซานเย๋ พี่หลงคุณไม่เคยได้ยินหรอ ？”

ลี่เหวินหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อะไรนะ？จินเย๋เป็นพี่บุญธรรมของคุณ？”

ใบหน้าของหยางเหวินหลงซีดลงโดยตรง

บอกตามตรงว่าแสร้งได้ค่อนข้างเหมือนมาก

“ถุย จินเย๋เป็นคนอะไร？คนของบริษัทการค้าจินหลิงน่ะหรอ จะรู้จักกับคุณ？”

หยางเหวินหลงถามด้วยความสงสัย

หลินเสี่ยวเฟิงก็เริ่มสงสัย และคิดในใจว่าเป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง ลี่เหวินหยางจะยอดเยี่ยมขนาดนี้เชียวหรอ？

นับจินซานเย๋คนนั้นเป็นพี่บุญธรรม？

“ฮึ ๆ คุณไม่เชื่อใช่ไหม？ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันสามารถโทรศัพท์หาพี่จินได้นะ ให้เขาเป็นคนพูดกับคุณโดยตรง！”

ลี่เหวินหยางพูดอยู่ ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปที่เบอร์โทรศัพท์ของจินเปียว

แน่นอน ว่าเขาได้พูดคุยกับพี่จินไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ขอให้เขาช่วยพูดอะไรบางอย่างให้ต่าง ๆนานา

จุดประสงค์หลักก็คืออยากจะสั่งสอนศัตรูของเขาคนหนึ่ง

หลังจากนั้น จินเปียวเห็นว่าเรื่องคราวก่อนก็ไม่ได้ช่วยเขาไว้ ครั้งนี้จึงตัดสินใจช่วยเหลือลี่เหวินหยางสั่งสอนศัตรูของเขาสักหน่อย จึงตอบตกลงไป

“พี่จิน ยุ่งอยู่หรือเปล่า？ทางนี้ฉันมีปัญหานิดหน่อย……อืม ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงแรมจินหรูยี่และมีคนหนึ่งที่ชื่อหยางเหวินหลงปิดกั้นฉันและเพื่อนของฉันไว้！”

“อะไรนะพี่จิน？คุณอยู่แถวๆโรงแรมหรูยี่และก็จะมาที่นี่ด้วย？”

ลี่เหวินหยางมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้เพียงแค่พูดกันในโทรศัพท์ไว้ว่า ตอนนี้ขอแค่ให้พี่จินช่วยพูดอะไรบางอย่างเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าพี่จินเขาจะมาด้วยตัวของเขาเอง

และในขณะนี้ เขาก็วางสายลงด้วยความตื่นเต้น

“ใช่จินเย๋จริง ๆหรอ？”

หยางเหวินหลงแสร้งทำเป็นตกใจอย่างมาก และยังแสร้งทำเป็นตกใจจนไม่กล้าขยับตัว

เงื่อนไขการร่วมมือแสดงกับลี่เหวินหยางในครั้งนี้ ก็คือทำความรู้จักกับจินเย๋ผ่านลี่เหวินหยาง เพราะอย่างไรก็ตามหยางเหวินหลงรู้ว่าตอนนี้ทางครอบครัวของลี่เหวินหยางนั้นโคตรเจ๋ง

ถ้ามิเช่นนั้นคงไม่ร่วมเล่นกับเขามั่วๆแบบนี้หรอก

“ฮึ ตอนนี้พวกคุณคงรู้จักเกรงกลัวแล้วมั้ง！”

เจียงเฉว่ฉิงกล่าว

เมื่อกี้คนพวกนี้ทุบโทรศัพท์ของเธอจนพังไปหมด จนตอนนี้ความโกรธของเธอก็ยังคงไม่ลงไป

จากนั้นไม่นาน

ประตูของห้องโถงถูกเปิดออกทันที