ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 258

บทที่258 เรื่องใหญ่แล้ว

คนพวกนี้บุกเข้ามาที่ร้านโดยตรง

แต่ว่า ที่ทำให้เฉินเกอพวกเขาประหลาดใจก็คือ คนพวกนี้ถึงแม้ว่าจะสวมชุด*อยู่ แต่ความรู้สึกที่ให้มันไม่เหมือนเลยสักนิด

อย่างที่คาดไว้ไม่มีผิด ในระหว่างที่ลี่เสี้ยวพวกเขากำลังตกตะลึงอยู่ กลุ่มคนพวกนี้ก็พุ่งเข้ามาโดยตรง และจับตัวของลี่เสี้ยวก่อน จากนั้นต่อด้วยเฉินเกอกับซูถิง ก็ถูกพวกเขาควบคุมด้วย

ต่อมาก็มีมีดเล่มหนึ่งจ่อไปที่เอวของพวกเขา

เฉินเกอมองไปที่สัญลักษณ์บนเครื่องแบบชุด*ของพวกเขา และเห็นว่าเหมือนกันหมดทุกคน จึงเพิ่งจะมองออกว่า คนพวกนี้ ได้ปลอมตัวเป็นตำรวจเพื่อมาข่มขู่พวกเขา

“พาพวกเขาขึ้นรถ และยึดโทรศัพท์มือถือของพวกเขาทั้งหมด ให้ไว！”

คนที่เป็นหัวหน้าตะโกนพูดขึ้น

ลี่เสี้ยวเห็นว่าพวกเขาได้ควบคุมตัวของซูถิงด้วย จึงไม่กล้าทำอะไรมั่วซั่ว เพียงแต่ดุด่าพวกเขาว่า：“พวกแม่งเอ๊ย พวกมึงจะกล้าเกินไปแล้ว！”

“ไปให้พ้น เดี๋ยวคุณจะได้เห็นดีกัน！”หัวหน้าของพวกเขาตบไปที่หน้าของลี่เสี้ยว

สุดท้าย ลี่เสี้ยวกับซูถิงและเฉินเกอ ถูกพวกเขาคลุมหัวไว้โดยตรง แล้วพวกเขาก็ถูกพาตัวไปกักขังไว้ในอาคารที่ยังสร้างไม่เสร็จ อีกทั้งยังเอาโทรศัพท์มือถือของพวกเขาทั้งหมดไปด้วย！

และคนที่กักขังพวกเขานั้นไม่ใช่คนอื่นใด ฟังจากที่ลี่เสี้ยวบอกมา เป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของหยางกั๋วเฉวียนที่ชื่อลี่เสี่ยวกังเป็นคนทำไม่มีผิดแน่นอน

พี่ชายลูกพี่ลูกน้องของเขาลี่เสี่ยวกังทำเกี่ยวกับงานรื้อถอน อย่างเรื่องที่คล้ายกันพวกนี้เขาทำมาไม่น้อยแล้ว เมื่อสองปีก่อน มีคนยั่วยุโดนลี่เสี่ยวกัง ก็ถูกคนอื่นลากตัวจากบ้านไปด้วยวิธีนี้เหมือนกัน

และผลสุดท้ายคือชายคนนั้นถูกลากตัวเข้าไปในป่า และถูกเฆี่ยนตีอย่างรุนแรงเป็นเวลาสามวันสามคืน

แน่นอนว่า เนื่องจากมีการแอบอ้างเป็น** หลังจากเรื่องนี้เกิดขึ้น ลี่เสี่ยวกังก็ได้เข้าไปนั่งในตะรางช่วงหนึ่ง

ดังนั้น ในแวบแรกลี่เสี้ยวจึงนึกถึงหยางกั๋วเฉวียนและลี่เสี่ยวกังขึ้นมาทันที

เหตุการณ์นี้เห็นได้อย่างชัดเจนเลย ว่าเป็นการแก้แค้นของหยางกั๋วเฉวียน เพราะว่าหยางกั๋วเฉวียนจะรู้ดีที่สุดว่า หากคุณพาคนมาหาเรื่องโดยตรง ลี่เสี้ยวเขาไม่ได้มีความเกรงกลัวเลยสักนิด จึงเกิดการต่อสู้กับพวกเขาตั้งแต่แรก！

และเหตุการณ์ในตอนนี้ก็เป็นเช่นนี้ หลังจากที่ถูกกักขังเข้ามา ก็ไม่มีใครถามคำถามอะไร ก็เอาพวกเขาทั้งสามคนมาขังไว้ในห้องเล็ก ๆห้องหนึ่ง

“แม่งเอ๊ย รอกูออกไปกูจะฆ่าไอ้บ้านี่ให้ตายเลย！”

ลี่เสี้ยวดุด่าอย่างรุนแรง แต่ว่าในขณะนี้ เขาถูกมัดมือมัดเท้าไว้ ไม่สามารถขยับตัวได้

ส่วนเฉินเกอก็เพียงแค่แนะนำให้เขาอย่าหุนหันพลันแล่นเกินไป

ตอนนี้เฉินเกอเองก็ไม่มีวิธีอะไรเลย เพราะว่าโทรศัพท์มือถือของเขาก็ถูกเอาไปแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็โทรศัพท์หาหลี่เจิ้นกั๋วแล้ว

“ฟ้าเริ่มมืดแล้ว นี่ก็หกโมงเย็นแล้ว พวกเราควรจะทำอย่างไรกันดี？” ซูถิงพูดขึ้นอย่างประหม่าในตอนนี้

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้เธอขึ้นเหนือล่องใต้กับลี่เสี้ยวตลอด และก็เคยถูกคนอื่นทำวิธีที่คล้ายกันแบบนี้เช่นกัน ดังนั้นอารมณ์ของซูถิงก็ไม่ได้พังทลายมากเกินไป

อย่างมากที่สุดพวกเขาก็แค่ทุบตีแล้วก็พูดเงื่อนไขและข่มขู่เท่านั้น

หกโมงเย็นกว่า？

เฉินเกอครุ่นคิดในใจ ตอนนี้ทางหลี่เจิ้นกั๋วคงจะกำลังตามหาตัวของเขาอย่างกังวลอยู่แน่ และถ้าโทรศัพท์หาแล้วโทรไม่ติด แน่นอนว่าเขาต้องส่งคนให้มาติดต่อกับตนเองให้ได้โดยเร็วที่สุด

“ลี่เสี้ยวซูถิง รออีกหน่อยเถอะ เชื่อว่าไม่เกินหนึ่งชั่วโมง พวกเราก็คงจะได้ออกไปจากที่นี่แน่！”

เฉินเกอกลัว

“หนึ่งชั่วโมง？เป็นไปได้อย่างไรเฉินเกอ ฉันคิดว่าคนที่จะเล่นงานพวกเรา ยังอยู่ด้านหลัง！”ลี่เสี้ยวกล่าว

เฉินเกอเงียบไม่พูดอะไรอีก

และด้านนอกในขณะนี้เอง

“มา พี่กัง สูบบุหรี่สักม้วน！”

หยางกั๋วเฉวียนส่งบุหรี่ให้ลี่เสี่ยวกังลูกพี่ลูกน้องของเขาด้วยความเคารพ

“เมื่อก่อนก็เคยบอกกันพี่แล้ว ไอ้หนุ่มคนนี้ต่อต้านผมไม่ใช่แค่วันหรือสองวันแล้ว และครั้งนี้ต้องสั่งสอนเขาให้ดี ๆหน่อย！ถ้าไม่อย่างนั้นเขาจะไม่จำ！นอกจากนี้ ที่ตั้งตำแหน่งร้านของเขาก็ค่อนข้างดี และร้านของผมร้านนั้นก็จะรื้อถอนแล้ว พอดีเลย ให้ไอ้หนุ่มคนนี้สักหนึ่งถึงสองหมื่นหยวน ให้เขาขายร้านให้ผมโดยตรงเลย！”

“สบายใจได้ ชิลล์ๆ เดี๋ยวจัดการให้！”

ชายอ้วนวัยกลางคนหนึ่งกล่าว และนั้นก็คือลี่เสี่ยวกังเอง

“แล้วพี่กัง จัดการแบบนี้จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม？อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่นะ！”

คู่แม่ลูกคู่นั้นที่นัดดูตัวกับเฉินเกอที่โรงแรมก็อยู่ที่นี่ด้วย

และก็รู้สึกกังวลเล็กน้อยในขณะนี้

“จะมีเรื่องอะไรได้ รายละเอียดของ ลี่เสี้ยวกับภรรยาเขาฉันรู้ดี ไม่มีพื้นฐานอะไร ส่วนไอ้เด็กหนุ่มคนนั้นที่ชื่อว่าเฉินเกอ ยิ่งเป็นแค่คนยากจนคนหนึ่ง พวกเขาทั้งสามคนมาจากที่เดียวกันหมด！ครั้งนี้อย่าว่าแต่สั่งสอนพวกเขาเลย ฆ่าให้ตายก็ไม่มีใครสน！”

หยางกั๋วเฉวียนแสยะยิ้มและพูด

“แต่ว่าลี่เสี้ยวคนนี้ก็คนโง่คนหนึ่งจริง ๆเลย ถ้าไม่ใช่เพราะปลอมตัวเป็น** เขาก็คงจะไม่ซื่อสัตย์อย่างนี้หรอก！ไม่งั้นนะ ผมก็คงไม่ต้องรบกวนพี่กังของผมหรอก ผมจัดการมันด้วยตัวเองละ ！”

“เอาล่ะ อย่าพูดเรื่องอื่น ถ้าให้ลี่เสี้ยวขายร้านให้ ต้องแบ่งเงินปันผลให้พี่ครึ่งหนึ่ง！”

ลี่เสี่ยวกังสูบบุหรี่อยู่

“พี่กัง โทรศัพท์มือถือของไอ้หนุ่มคนหนึ่งมีคนโทรเข้ามาตลอดเวลาเลย”

ในเวลานี้ มีลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามาพูด

และในมือของเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเฉินเกอมาด้วย

จนถึงตอนนี้ มีคนโทรเข้ามาไม่ต่ำกว่าห้าสิบสายแล้ว

“โอ้พระเจ้า ดูไม่ออกเลย ไอ้หนุ่มคนนี้ใช้โทรศัพท์มือถือค่อนข้างดีนิ โทรศัพท์เครื่องนี้น่าจะหนึ่งถึงสองหมื่นได้มั้ง？”

แน่นอนว่าแม่ลูกคู่นั้นก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย และในขณะนี้หญิงปากร้ายคนนั้นก็จ้องไปที่โทรศัพท์มือถือของเฉินเกอด้วยความอิจฉา

“อืมๆ โทรศัพท์มือถือเครื่องนี้สองหมื่นกว่า เขาใช้โทรศัพท์มือถือดีขนาดนี้เชียวหรอ！”

หญิงสาวก็เริ่มรู้สึกสงสัย

และคิดในใจว่าหรือเขาคนนั้นจะเป็นลูกมหาเศรษฐี？

เหอะๆ！

เป็นไปได้อย่างไร

มากสุดก็แค่ไอ้โง่คนหนึ่งที่แสร้งทำเป็นรวย บางคนนะยิ่งไม่มีเงิน ก็ยิ่งใช้โทรศัพท์มือถือดี ๆ และเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็มีแต่ของแบรนด์เนมทั้งนั้น ราวกับว่ากลัวคนอื่นรู้ว่าเขาไม่มีเงินยังไงอย่างนั้นแหละ ชอบโอ้อวด