ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 262

บทที่262 สัมภาษณ์

แต่เจียงเว่ยตงก็ต้านความโน้นน้าวจากผู้อื่นไม่ได้ ช่วยไม่ได้ เรื่องนี้ไม่หาเฉินเกอ จะหาใครได้อีกล่ะ！

ดังนั้นสุดท้าย เขาก็กัดฟันฝืนใจไปหาเฉินเกอที่โรงแรมของเขา

แต่ผลก็คือหลังจากที่ไปที่นั่นเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่พบตัวของเขาเลย

จะโทรศัพท์หาเฉินเกอ ครั้งนี้เขาก็ติดสายอยู่

และตอนนี้เฉินเกอ ก็กำลังติดสายอยู่จริง ๆ

“คุณพ่อครับ เรื่องของหยกมีความคืบหน้าแล้ว สถานที่กำเนิดมาจากทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ และมีประวัติศาสตร์ระยะหนึ่งแล้ว อีกอย่างหยกแบบนี้มีมูลค่ามาก ดูเหมือนว่าเมิ่งซินที่คุณพ่อให้ผมหานั้นเป็นหญิงสาวตระกูลชั้นสูงนะครับ ？”

ในร้านกาแฟที่เงียบสงบร้านหนึ่ง เฉินเกอกำลังนั่งดื่มกาแฟและคุยโทรศัพท์อยู่

สายที่โทรเข้ามาเมื่อกี้เป็นพ่อของเฉินเกอ เพื่อถามเรื่องราวความคืบหน้าของหยกว่าเป็นอย่างไรบ้าง

“ใช่น่ะสิ แน่นอนว่าเป็นหญิงสาวตระกูลชั้นสูง！”พ่อของเขายิ้ม

“แล้วคุณพ่อครับ หรือว่าครอบครัวของเมิ่งซินไม่ได้อยู่ในพื้นที่ตะวันออกเฉียงใต้ แต่อยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้？พ่อไม่ใช่บอกว่าเจอเธอตอนที่พ่อเป็นทหารอยู่ในพื้นที่ตะวันออกเฉียงใต้หรอครับ？”

เฉินเกอกล่าวอย่างสงสัย

“อันนี้พ่อก็ไม่ชัดเจน ว่าครอบครัวของเมิ่งซินอยู่ที่ไหน และพ่อก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอนามสกุลอะไร ดังนั้นในส่วนนี้จึงต้องให้ลูกไปตรวจสอบอย่างละเอียด ให้ไว้ที่สุด และเมื่อผลออกมาแล้ว ก็แจ้งให้พ่อทราบโดยเร็วที่สุด！”

พ่อยิ้มและกล่าว

เฉินเกอครุ่นคิด จะเล่าเรื่องของเฉียงเวยให้คุณพ่อฟังดีไหม เพราะว่าเฉียงเวยมีความเป็นไปได้ว่าเป็นลูกสาวของเมิ่งซิน

แต่มาคิดอีกที ต่อให้พูดไปมันก็ช่วยเรื่องราวทั้งหมดนี้ไม่ได้มากขนาดนั้น

ไว้รอให้มีเบาะแสเยอะกว่านี้หน่อยค่อยพูดดีกว่า

ในขณะที่กำลังลังเลอยู่

พ่อเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง：“ใช่แล้วเฉินเกอ ใกล้จะถึงวันเกิดของลูกแล้วใช่ไหม？เฮ้อ ตั้งแต่ที่ลูกเริ่มเรียนมัธยมปลาย พ่อแม่และพี่สาวของลูกก็ไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดกับลูกอีกเลย เดิมทีคิดไว้ว่าปีนี้หลังจากที่การทดสอบเลี้ยงดูอย่างคนยากจนของลูกจบลง พวกเราทั้งบ้านก็สามารถรวมตัวกันอีกครั้ง และฉลองวันเกิดให้ลูก！”

“แต่ว่า พี่สาวของลูกไปแอฟริกาเหนือแล้ว อีกไม่กี่วันพ่อก็ต้องไปด้วย หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่วันเกิดของลูกไม่จัดอีกแล้ว！”

พ่อกล่าวอย่างขอโทษ

เฉินเกอยิ้มแล้วพูด：“ไม่เป็นไรครับพ่อ ตอนนี้ผมอยู่ที่เมืองอำเภอผิงอัน และหลังจากที่จัดการเรื่องพวกนี้เสร็จแล้ว ผมก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดสองถึงสามวัน และที่บ้านก็ยังมีอากงหวูกับอาม่าหวูอยู่ วางใจเถอะครับ วันเกิดของผมในทุก ๆปีไม่โดดเดี่ยวหรอก！”

“ถ้าเช่นนั้นก็ดี วันเกิดครั้งนี้ของลูก เป็นวันเกิดที่ทดสอบเลี้ยงอย่างคนยากจนครั้งแรกของลูก พยายามทำให้มีสีสันหน่อย แต่ก็อย่าทำเหมือนพี่สาวลูกล่ะ ที่วันเกิดปีนั้น พี่สาวลูกซื้อเกาะที่มหาสมุทรแปซิฟิก และยังเชิญคนที่โด่งดังในโลกไปร่วมงานอีกด้วย แบบนี้มันไฮโซเกินไป！ลูกก็กะเอาความเหมาะสมแล้วกัน แค่ไม่น่าเวทนาเกินไปก็พอ！”

พ่อกล่าวตักเตือน

“ผมรู้แล้วครับ พวกนี้ท่านไม่ต้องกังวล！”

จากนั้นก็คุยกันเรื่องธุรกิจล่าสุดกับคุณพ่อได้สักพัก แล้วเฉินเกอจึงวางสาย

และดูไปที่ข้อความ ก็มีสายที่ไม่ได้รับจากเจียงหรานหรานหลายสาย

เฉินเกอก็ไม่คิดที่จะติดต่อกลับไป

เจียงเว่ยตงมีเรื่องอะไร ก็ปล่อยไว้แบบนี้แหละ เฉินเกอจะไม่เข้าไปแทรกอีก ให้มันหยุดอยู่ตรงนี้！

ถ้าไม่อย่างนั้น งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของตนเองยังไงก็ต้องเชิญครอบครัวของพวกเขาไป

และในเวลานี้เอง มีคนหนึ่งเดินมาที่ร้านกาแฟ

เป็นชายวัยกลางที่สวมเสื้อสูท

ถือซองจดหมายไว้หนึ่งฉบับ และเดินมาที่ตรงหน้าของเฉินเกอด้วยความเคารพ

“คุณชายเฉิน อันนี้เป็นจดหมายแนะนำเข้างานของคุณ ฉันเขียนให้คุณเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ถึงเวลา คุณก็สามารถเข้าไปทำงานที่บริษัทดรีมเมอร์อินเวิร์สเมนท์กรุ้ปได้โดยตรง！”

ชายวัยกลางก็ไม่กล้านั่งลง และได้แต่ยืนอยู่ด้านข้างของเขา

“โอเค รบกวนคุณแล้ว เออใช่ นอกจากคุณแล้ว เรื่องนี้ห้ามเอาไปพูดกับใคร！”

เฉินเกอยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่มไปหนึ่งคำแล้วพูด

“รับทราบครับ รับทราบ！”

จดหมายเข้างานฉบับนี้ เฉินเกอเป็นคนให้ผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่งช่วยทำให้

ในการสนทนากับลี่เสี้ยวครั้งก่อน เฉินเกอได้รู้ว่าภายในของบริษัทจัดการการลงทุนอาจจะวุ่นวายมาก

ดังนั้นแผนของเฉินเกอก็คือ ช่วงไม่กี่วันนี้เข้าไปดูสถานการณ์ภายในสักหน่อย

เพราะว่าเฉินเกอเข้าใจดีว่า ถ้าหากเขาใช้ฐานะของคุณชายเฉินเข้าไปตรวจสอบโดยตรง บอกได้เลยว่าไม่ได้เบาะแสอะไรเลย

ยังไงก็มีคือยากมาก

และตอนนี้หลี่เจิ้นกั๋วก็วิ่งทั้งฝั่งจินหลิงและฝั่งอำเภอผิงอันสองฝั่ง และยังต้องรับผิดชอบเรื่องของหยกชิ้นนี้อีกด้วย

เฉินเกอเลยไม่สบายใจที่จะไปรบกวนเขาอีก

และมันมืดมิดอย่างที่พี่ชายของเขาลี่เสี้ยวพูดหรือไม่ เฉินเกอเข้าไปดูด้วยตัวเองก็รู้แล้ว

ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงให้ผู้บริหารระดับสูงช่วยทำจดหมายแนะนำขึ้นมา