ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 267

บทที่267ช็อกกันทุกคน

“อะไรนะ?”

คนในเคาน์เตอร์ และหลี่เยว่ได้ฟัง ต่างพากันตกตะลึง

จากนั้นสิ่งที่ตามมาคือ เสียงหัวเราะที่ดังลั่นเหมือนฟ้าผ่า

“ฮ่าฮ่าฮ่าจะบ้าตาย น้องชาย เรื่องนี้คงไม่ใช่จะมาขี้โม้อย่างนี้!”

เถ้าแก่ลี่กุมท้องหัวเราะ

“คนนี้สมองมีปัญหาหรือเปล่า?”

“ใช่แล้ว ยังจะมาซื้อสองตึก ฉันนึกว่าฟังผิดแล้วล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า!”

“เรื่องนี้……ต้องการเรียกยามเข้ามาไหม!”

พนักงานแผนกต้อนรับต่างพากันหัวเราะจนยืนไม่นิ่ง

ตอนนี้ผู้จัดการเดินเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เรื่องอะไรกัน? ดูพวกเธอซิ ทำไมทำบุคลิกอย่างนี้?”

หลี่เยว่หัวเราะจนเกือบกัดริมฝีปากตัวเองเป็นแผล “แต่ว่า…… แต่ว่าผู้จัดการ คนที่ชื่อเฉินเกอคนนี้พูด เขา……เขาจะซื้อ

คอนโดสองตึก ฮ่าฮ่าฮ่า!”

หลี่เยว่หัวเราะจนน้ำตาไหล

ผู้จัดการมีคุณภาพที่ดีกว่าพวกพนักงานขายพวกนี้

ขณะนั้นมองเฉินเกอด้วยความตั้งใจ จากนั้นก็ยืดตัวตรง ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจเดินมาหาเฉินเกอ

“คุณเฉิน……พู่!”ทันทีที่พูด ผู้จัดการอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

เพราะอยู่ในสายตาเขา คำพูดนี้เป็นเรื่องตลก

คุณภาพในการทำงานของพวกเขาไม่ว่าลูกค้าจะเป็นยังไง ก็ห้ามหัวเราะ นอกจาก……อดใจไม่ไหวจริงๆ!

“หัวเราะ?”

เฉินเกอจับจมูกเบาๆ

คนกลุ่มนี้ มันน่าโมโหจริงๆ แน่นอน วิธีง่ายๆที่จะให้พวกเขาหยุดหัวเราะ

“ทั้งตึกราคาเท่าไหร่? คำนวณออกมาได้หรือยัง?”

เฉินเกอถามจางเหมิงด้วยใบหน้าเย็นชา

“นี่ฉันรู้ ทั้งตึกมีหนึ่งร้อยห้อง หลังจากที่ลดราคาแล้วเหลือ หกสี่ห้าล้าน สองตึก ก็หนึ่งร้อย

สามสิบล้านค่ะคุณ!”

จางเหมิงไม่ได้หัวเราะ

แต่เฉินเกอคิดว่า ครึ่งหนึ่งนำมาดัดแปลงเป็นคอนโดพนักงาน อีกครึ่งหนึ่งดัดแปลงเป็นคอนโดธรรมดาแล้วปล่อยเช่า

ออกไป อย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน

“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ฉันให้คนส่งเงินมา ตอนนี้พวกเราก็มาเซ็นต์สัญญากันได้แล้ว!”

เฉินเกอพูดจบก็โทรศัพท์ทันที “ส่งเงินมาหนึ่งร้อยสามสิบล้านมาที่**สำนักงานขายบ้าน เอาเงินสด!”

จากนั้น เฉินเกอพิงเคาน์เตอร์ด้วยใบหน้าเย็นชา มองดูคนกลุ่มนี้กุมท้องหัวเราะ ไม่รู้อีกสักพักคนกลุ่มนี้จะยัง

หัวเราะออกหรือเปล่า

“คุณผู้ชาย ขอให้ท่านใจเย็น เพราะสัญญานี้จะเซ็นต์แบบสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้!”

ผู้จัดการควบคุมอารมณ์เล็กน้อย ยิ้มแล้วพูด

เฉินเกอไม่ได้ตอบ

ยี่สิบนาทีต่อมา

รถบรรทุกคันหนึ่งขับรถถอยหลังไปยังหน้าประตูสำนักงานขาย

ยามเข้ามาขวางไม่อยู่

“อ๊ะ? นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

คนทั้งหมดในห้องโถงที่มาซื้อคอนโดต่างพากันตกตะลึง

ต่างพากันเข้ามาดู

สำหรับผู้จัดการ ก็เดินไปดูที่ประตู นี่หมายความว่าไง

เวลานี้ เสียงโทรศัพท์เฉินเกอดังขึ้นมา

เป็นลูกน้องที่โทรมา

“คุณชายเฉิน เงินส่งมาถึงหน้าประตูแล้ว เป็นเงินสดทั้งหมด ขอถามให้พวกผมขนเงินเข้าไปให้ หรือให้พวกเขาออกมาขน

เอง?”

ลูกน้องถามตรงๆ

เพราะเฉินเกอมีน้ำเสียงไม่ค่อยดีตอนที่โทรมาให้ส่งเงินสดมาให้ ลูกน้องคนนี้ก็เดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

เพราะฉะนั้นจงใจทำให้เรื่องสนุกขึ้น

“ขนอะไร!”เฉินเกออีกข้างหนึ่งรับสายโทรศัพท์ อีกข้างหนึ่งก็กำลังเซ็นต์สัญญา แล้วโยนปากกา “มาที่หน้าประตู!”

“ได้ครับคุณชายเฉิน”

หลังจากคนในโทรศัพท์พูดจบ

ก็เห็นท้ายรถบรรทุกเปิดออก ข้างใน เต็มไปด้วยของมีค่า เป็นเงินเต็มไปหมด

จากนั้นตัวรถค่อยๆยกสูงขึ้น สุดท้าย เงินในรถทั้งหมด เทลงตรงหน้าสำนักงานขาย

“โอ้พระเจ้า!”

ผู้จัดการตกใจจนเข่าทรุด