ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 268

บทที่268 ผู้หญิงที่ทำให้โกรธเคืองไม่ได้

“เฉินเกอ แต่เดิมพวกเราจะจัดปาร์ตี้กัน อยากโทรหาคุณ!”

เฉินหลินรีบวิ่งเข้ามาพูดกับเฉินเกอ

ในตอนนี้เฉินเกอกำลังถูกทุกคนจับตามอง

ใครก็ตามที่อยู่ข้างกายเฉินเกอ และสามารถพูดกับเฉินเกอ จะรู้สึกเท่ห์มาก

หลี่ชือหานมองเฉินเกอด้วยความรู้สึกซับซ้อน ไม่รู้จะพูดยังไงดี

“โอเค ถ้าอย่างนั้นวันนี้พวกเธอเล่นให้สนุก ฉันยังมีธุระ ต้องรีบไปก่อน!”

เฉินเกอยิ้มให้เฉินหลินและพวกลี่หมิงเฉว่

จากนั้นก็ไม่อธิบายอะไร แล้วเดินจากไป

หลี่ชือหานโมโหจนกระทืบเท้า ครั้งนี้เฉินเกอไม่มองเธอ ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจ……

หลังจากที่เฉินเกอเดินจากไป ก็เดินไปข้างถนนใหญ่ เตรียมตัวจะนั่งรถเมล์

“เฉินเกอ? คุณกำลังรอรถเมล์อยู่เหรอ?”

เวลานี้ มีรถโตโยต้าคัมรี่มาจอดอยู่ข้างหน้า กระจกหลังรถเลื่อนลง คนที่นั่งอยู่คือหยางหมินเฉว่

และคนที่นั่งข้างๆหยางหมินเฉว่ ก็คือหลิวย่าหนาน

สำหรับคนที่ขับรถ ถ้ามองผิวเผินน่าจะอายุไล่เลี่ยเท่าเขาและรูปหล่อเหมือนเขา

เฉินเกอพึ่งนึกขึ้นได้ว่า ก่อนหน้านี้หยางหมินเฉว่จะเลี้ยงข้าวเขา สุดท้ายหลิวย่าหนานมาเรียกเธอไปกินข้าว โดยที่หลิวย่าหนาน ไม่

ยอมเรียกเขาไปกินด้วยกัน

เฉินเกอก็เลยมาสำนักงานขาย

ดูท่าทาง พวกเธอน่าจะกินข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว

“ฉันเตรียมตัวจะกลับ!”

เฉินเกอพูด

ยังชำเลืองมองหลิวย่าหนานที่นั่งอยู่ในรถ ปรากฏว่าหลิวย่าหนานเล่นโทรศัพท์ตลอด แสร้งทำเป็นมองไม่เห็นเขา

โอเค คุณไม่ทักทาย ฉันก็ไม่จำเป็นต้องไปทักทายก่อน

“เอ่อ วันนี้ก็ต้องขอโทษด้วยนะเฉินเกอ รอพรุ่งนี้ พรุ่งนี้หาเวลา ฉันเลี้ยงข้าวคุณ!”

หยางหมินเฉว่พูดขอโทษ

“ได้ ไม่เป็นไร!”

เฉินเกอยิ้ม

“ถ้าอย่างนั้นพวกเราไปก่อนนะ!”

นี่เป็นรถของคนอื่น หยางหมินเฉว่ก็ไม่กล้าพูดให้เฉินเกอขึ้นมานั่งด้วยกัน

ก็ได้แต่พูดแค่นี้

แต่คนที่ขับรถ มองดูเฉินเกอแล้วพูดด้วยเสียงดูถูก จากนั้นก็เหยียบคันเร่งจากไป

“หมินเฉว่ คนนั้นเป็นใคร? เพื่อนของเธอเหรอ?”

คนขับรถมีน้ำเสียงเหมือนหึงหวง

ที่จริงแล้ว วันนี้ทำไมหลิวย่าหนานถึงต้องการเลี้ยงข้าวหยางหมินเฉว่ เป็นเพราะรองหัวหน้ากลุ่มของหลิวย่าหนาน พอเห็นหยางหมินเฉว่ก็

ตกหลุมรักทันที

เพราะฉะนั้นเลยนัดออกมาเลี้ยงข้าวเพื่อทำความรู้จัก

แต่ว่า การกินข้าวในวันนี้ เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรดีขึ้น ทำให้รองหัวหน้ากลุ่มไม่มีโอกาสแสดงความสามารถพิเศษออกมา

อีกอย่างหยางหมินเฉว่ก็ไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไหร่

ทำให้ส่วนลึกในใจเขาไม่ค่อยพอใจ

แต่ว่า ตอนนี้มองเห็นเด็กหนุ่มคนนั้น ทักทายกันอย่างสนิทสนม รองหัวหน้ากลุ่มหวังคังยิ่งไม่พอใจ

“เขาเป็นเพื่อนใหม่ที่ทำงานด้วยกันชื่อเฉินเกอ รองหัวหน้ากลุ่มหวัง!”

หยางหมินเฉว่พูดเบาๆ

“ฮ่าฮ่า คนนี้เมื่อก่อนฉันก็เคยพูดแล้วนี่ เฉินเกอ คนที่เคยเรียนมัธยมต้นด้วยกัน!”

หลิวย่าหนานพูดด้วยเสียงเย็นชา

“อ่อ ฉันนึกออกแล้ว ถ้าเช่นนั้นย่าหนานเมื่อกี้ทำไมไม่ทักทายกัน?”

พอนึกถึงย่าหนานเคยพูดถึงเรื่องเฉินเกอ หวังคังก็โล่งอกขึ้นมา แล้วถามว่า

“ก็ไม่ใช่ชนชั้นเดียวกัน ไปทักทายเขาทำไม อีกอย่างหมินเฉว่ ต่อไปเธออย่าพูดอีกนะว่าเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เขาไม่ใช่

พนักงานฝ่ายการตลาด เป็นพนักงานบริหารโลจิสติกส์ฝ่ายการตลาด”

หลิวย่าหนานตักเตือนหยางหมินเฉว่

“ฮ่า ว้าวจะบ้าตาย ฉันก็นึกว่าอยู่ตำแหน่งไหน ที่แท้ก็ฝ่ายบริหารโลจิสติกส์ ฮ่าฮ่า! หมินเฉว่ต่อไปเธออยู่ห่างจากคนอย่างนี้

หน่อย!

เขาอยู่คนละระดับกับเธอ เธออยู่ในชนชั้นสูงนะรู้ไหม?”

หวังคังพูดเยาะเย้ย

ฝ่ายบริหารการลงทุนทั้งหมด ชื่อเต็มบริษัทบริหารการลงทุนในฝัน เป็นประเภทกลุ่มบริษัทโดยตรง ในจำนวนนี้ บริษัทก็จะแบ่งเป็นแผนกวิจัยตลาด แผนกตรวจสอบและแผนกอื่นๆ

สำหรับหลิวย่าหนาน เป็นหัวหน้ากลุ่มที่4ของแผนการตลาดยังมีอีกหลายกลุ่ม

รับผิดชอบฝ่ายลงทุนและการวิจัยพัฒนาแผนการตลาด