ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 269

บทที่269 ความขัดแย้งของแผนกการตลาด

“เธอเป็นใคร?”

เฉินเกอถาม

“รองหัวหน้ากลุ่มหวังเป็นน้องสาวบุญธรรมของรองหัวหน้าแผนกฝ่ายที่บริษัทเราลงทุน ยังไงนายก็ต้องเข้าใจความหมาย

ของฉัน!”

ฟางเฟยพูดเบาๆ

“โอ๊ะโอ!”

เฉินเกอคิด ถึงว่า ตั้งแต่เจอเธอเมื่อวาน ไม่ใช่ส่องกระจกก็เล่นโทรศัพท์ ยังไงก็คือไม่เห็นเธอทำงานเลย ที่แท้ก็มีคนหนุน

หลังนี่เอง

จากนี้ไปคือ ต้องโหลดหนังที่หวางเหม่ยน่าต้องการ

อย่างไรก็ตามเฉินเกอต้องทำงานที่นี่เป็นระยะเวลาหนึ่งในฐานะสายลับ ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถแข็งกร้าวกับหวางเหม่ยน่าได้

ก็เลยลงมือดาวน์โหลดหนัง

“คนนั้นคือใคร? แผนกโลจิกสติกส์ นายกำลังทำอะไร?”

เนื่องจากที่ทำงานเฉินเกอยู่ในห้องโถง และห้องโถงก็เต็มไปด้วยผู้คนเดินไปมา

เวลานี้ มีคนที่เอามือไขว้หลังอยู่ อายุสามสิบกว่า พูดด้วยเสียงเย็นชา

เห็นได้ชัด ว่าเขามองเห็นจอคอมพิวเตอร์ของเฉินเกอ

ข้างหลังผู้ชายวัยหนุ่มคนนี้ ก็ยังมีพนักงานยืนอยู่หนึ่งคน

ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็คือหวังคังรองหัวหน้ากลุ่มของหลิวย่าหนาน ในขณะนี้ เขากำลังมองเฉินเกอด้วยสายตาเย้ยหยัน

“หัวหน้าแผนกจาง พนักงานคนนี้ดาวน์โหลดหนังช่วงเวลาทำงาน ฮ่าฮ่า ช่างใจกล้านัก นี่ขนาดทำงานวันแรกก็เป็นอย่างนี้

ต่อไปจะขนาดไหน!”

หวังคังชี้ไปทางเฉินเกอแล้วพูด

ตอนนี้หัวหน้าแผนกจางได้เดินไปถึงที่โต๊ะคอมพิวเติอร์เฉินเกอแล้ว เพราะเฉินเกอดาวน์โหลดหนัง ต้องย่อขนาดให้เล็ก

ที่สุด

ไม่รู้ว่าทำไมสายตาของหัวหน้าแผนกจางจึงคมชัดขนาดนี้ เขาสามารถมองเห็นตัวเองดาวน์โหลดหนังจากระยะไกลได้จริงๆ?

เฉินเกอรู้สึกเครียด!

หัวหน้าแผนกจางพูดถึงเนื้อหาขึ้นมา

หัวหน้าแผนกจางได้พูดขึ้นมา “ใครให้ในเวลาทำงานดาวน์โหลดหนัง? นายคิดว่าสถานที่ทำงานเป็นอะไร? นายชื่อ อะไร?”

หัวหน้าแผนกจางตะคอกใส่

ในเวลานี้ พนักงานในห้องโถง และฝ่ายการตลาดทั้งหมด ออกมาดูที่เกิดเหตุ

หยางหมินเฉว่ก็ยืนดูอยู่ข้างๆกับพวกเธอ ดูเฉินเกอโดนสั่งสอน พูดตามตรงรู้สึกน่าอัปยศ

“หนังนี้ผมไม่ได้เป็นคนดาวน์โหลด!”เฉินเกอพูด

“ไม่ใช่นายดาวน์โหลด ถ้าอย่างนั้นใครเป็นคนสั่งให้นายดาวน์โหลด?”

คุณจางหัวหน้าฝ่ายพูดด้วยเสียงเย็นชา

“คือรองหัวหน้ากลุ่มหวัง!”

เฉินเกอพูดแล้วชี้ไปทางหวางเหม่ยน่า

เดิมที ตัวเองมาทำงานที่นี่ก็เพราะต้องการทำงาน และตอนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องรับโทษแทนพนักงานอย่างหวางเหม่ยน่า

นี่คือสิ่งที่เฉินเกอต้องการ ที่จะฟ้องเธอต่อหน้าผู้นำ มาดูกันว่าผลสุดท้ายจะเกิดอะไรขึ้นกับ หวางเหม่ยน่า!

และหวางเหม่ยน่าตอนนี้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ

เขาหยิบชั้นวางหนังสือและโยนมันไปทางเฉินเกอ “นายพูดว่าใคร? ใครขอให้นายดาวน์โหลด?”

หวางเหม่ยน่าโกรธมาก

ก็ถูกต้องแล้วล่ะ แม้ว่าหวางเหม่ยน่าจะเป็นฝ่ายผิดก่อน แต่ว่า หญิงสาวที่หยิ่งผยองอย่างนี้ ให้เธอยอมรับความผิด

มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมากกว่าการตบหน้าเธอ

ยิ่งไปกว่านั้นเฉินเกอยังเป็นพนักงานธรรมดา

แน่นอนว่าต้องทนไม่ไหว

เมื่อเห็นว่าหวางเหม่ยน่าบ้าคลั่ง และพุ่งเข้าหาเฉินเกอ

สถานการณ์ยิ่งอยู่ยิ่งเลวร้ายขึ้นเรื่อยๆ

หัวหน้าแผนกหวัง ก็ขมวดคิ้ว “หวางเหม่ยน่าเธอนี่ มาวุ่นวายอะไร เอาแฟลชไดรฟ์เธอกลับไป ฉันขอบอกทุกคน ถ้ายังมีครั้ง

ต่อไป อย่าหาว่าฉันใจร้าย!”

พูดจบ ก็จ้องมองเฉินเกอ จากนั้นก็เดินจากไป

เฉินเกอคิดในใจ แค่นี้ก็จบเหรอ?

หวางเหม่ยน่าเพิกเฉยต่อระเบียบวินัยของบริษัทเช่นนี้ ก็ควรได้รับการตักเตือนหรือลงโทษซิ?

และสำหรับหวังคัง ใช้สายตาเย็นชามองเฉินเกอ จากนั้นก็เดินจากไปอย่างมีความสุข

เรื่องนี้ ว่าเป็นเรื่องใหญ่ก็ไม่ใหญ่

แต่ครั้งนี้หวางเหม่ยน่าเกลียดเฉินเกอมาก หลังจากผู้นำจากไป เธอก็ยังคงดุเฉินเกอ คำพูดประชดประชัน ไม่น่าฟังเลยจริงๆ

ไม่มีใครในแผนกการตลาดกล้าตอบโต้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขากลัวเธอ

เฉินเกอรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

สักพัก พอดีปวดฉี่ ก็เข้าห้องน้ำ

ทันทีที่เข้าห้องน้ำ ก็ได้กลิ่นควันมาก

เห็นได้ชัดว่ามีหลายคนสูบบุหรี่ภายใน

“พี่คัง เด็กหนุ่มคนนี้คงแย่แล้วใช่ไหม? หลังจากสามเดือนจะได้เป็นพนักงานประจำ ตรงที่หัวหน้าแผนกคงไม่สามารถ

อนุมัติเขาได้อย่างแน่นอนฮ่าฮ่า! "

“ กล้าที่จะมาหาเรื่องกับพี่คังของพวกเรา รับรองว่าเขาอยู่ที่นี่ไม่ได้แน่นอน!” อีกคนพูด

“รู้แล้วรู้แล้ว ถึงเวลาพวกนายก็รู้เองแหละ ฉันเอาเขาตายแน่!”

มีอีกคนพูดขึ้นมา “ใช่แล้ว หยางหมินเฉว่เป็นคนที่ฉันถูกใจ พวกนายสองคนไม่มีธุระไม่ต้องไปเสนอหน้า!”

“โอเคครับพี่คัง!”

พวกเขาคุยกันสักพัก ก็แยกย้ายกัน

เฉินเกออยู่หลังแผ่นกั้นได้ยินชัดเจนมาก

ผู้นำคือพี่คัง ไม่ใช่คนอื่นนอกจากหวังคัง

เฉินเกอทายถูกแล้วต้องเป็นนายคนนี้

คิดว่าเมื่อกี้หัวหน้าแผนกหลี่ คงจะถูกหวังคังจงใจเรียกตัวไป

แต่สำหรับหวังคังที่เป็นรองหัวหน้าแผนก ต้องเข้าใจนิสัยบางอย่างของหวางเหม่ยน่า

พอเห็นแฟลชไดรฟ์ในคอมพิวเตอร์เขาก็รู้แล้ว

เพราะฉะนั้นเลยจงใจฟ้อง ทำให้ตัวเองลำบากใจ อีกอย่างได้ทำให้หวางเหม่ยน่าโกรธเคือง

แม่งเอ้ย เด็กหนุ่มคนนี้เจ้าเล่ห์จริงๆ!

เฉินเกอเคยได้ยินความเจ้าเล่ห์ของเพื่อนร่วมงานบางคนในที่ทำงาน แต่เขานึกไม่ถึงว่าจะได้พบกับมัน

ดูเหมือนว่าเขาคิดว่าตัวเองเป็นคู่แข่งความรัก และต้องการทำให้ตัวเองอยู่ในบริษัทไม่ได้ และถูกไล่ออกไป!

ดี ถ้าอย่างนั้นก็มาสนุกกันต่อไป!

ค่อยเป็นค่อยไปไม่รีบร้อน

ทั้งวันในการทำงาน เฉินเกอถูกหวางเหม่ยน่าประชดประชันทั้งวัน

พอเวลาเลิกงาน

เมื่อเฉินเกอกลับ เขาเห็นว่าเพื่อนร่วมงานของเขาในแผนกการลงทุนทั้งหมดอยู่ชั้นล่าง และไม่ได้กลับไป บางคนก็กำลังเล่น

โทรศัพท์มือถือ บางคนก็กำลังโทรออก ราวกับว่าพวกเขากำลังรอรถ

เพราะเฉินเกอไปส่งเอกสาร เลยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

พอดีเห็นฟางเฟยและเพื่อนร่วมงานของเธอไอ้อ้วนใส่แว่นก็อยู่ด้วย

“พวกเธอกำลังรออะไร?”

เฉินเกอถามด้วยรอยยิ้ม

"อ๊ะ? จริงเหรอ? เฉินเกอ คุณยังไม่ได้รับข้อความหรือ?" ฟางเฟยถามด้วยความประหลาดใจ

“ข้อความอะไร?”

“นั่นคือคืนนี้ฝ่ายการตลาดทั้งหมดของเราจะต้อนรับเพื่อนร่วมงานใหม่ นี่ก็มีพนักงานใหม่เพิ่มสองคน ดังนั้นพวกเราจะจัด

งานเลี้ยงฉลอง! เมื่อฉันมาครั้งแรกเมื่อเดือนที่แล้ว แผนกการตลาดก็จัดงานเลี้ยงต้อนรับฉันด้วย และมันก็สนุกและดีมาก!”

ฟางเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่มีนี่ ไม่มีใครแจ้งผมนี่?”

เฉินเกอมองดูโทรศัพท์ ไม่มีข้อความเข้าจริงๆ

“ฉันดูซิ!”

ฟางเฟยเอาโทรศัพท์เฉินเกอไปดู ไม่มีข้อความเข้าจริงๆ

จากนั้นฟางเฟยก็ให้เฉินเกอดูข้อความในโทรศัพท์เธอ

“แผนกการตลาด งานเลี้ยงต้อนรับเดือนนี้ ฟางเฟย ห้อง202!”

ฉินเกอคิดในใจ นี่เป็นการกลั่นแกล้งเกินไปแล้ว แผนกการตลาดไปกันหมด แต่ไม่เรียกผมเลย?

แม้ว่าจะไม่คู่ควรที่จะไปโกรธ แต่เฉินเกอก็โกรธจนหน้าแดง

“เฉินเกอ นายอยู่ห้องไหนเหรอ? พวกเราไปด้วยกัน?”

ขณะนี้ หยางหมินเฉว่เดินเข้ามาถาม

“ไม่ได้เรียกผม!”

เฉินเกอพูดด้วยเสียงเย็นชา

“อ๊ะ? เป็นไปได้ไง? หรือว่าหวางเหม่ยน่ารองหัวหน้ากลุ่มกับหวังคังรองหัวหน้าแผนกลืมนายแล้ว? ฉันจะไปถามพวกเขา!”

หยางหมินเฉว่พูด

เพราะหยางหมินเฉว่กับเฉินเกอเข้ามาบริษัทพร้อมกัน

เป็นคนใหม่เหมือนกัน จึงเป็นเรื่องง่ายที่จะมีมิตรภาพที่ดี

“ไม่ต้องแล้ว พวกเธอไปเถอะ ผมไม่ไปแล้วล่ะ!”

พอเฉอเกอได้ยินว่าหวังคังกับหวางเหม่ยน่าเป็นคนรับผิดชอบจัดงาน เขาก็พอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ในขณะนี้ ในสายตาที่ดูถูกเหยียดหยามของกลุ่มเพื่อนร่วมงานหญิง เฉินเกอก็จากไปอย่างโดดเดี่ยว

หลังจากกลับไปห้องพักที่โรงแรม

กำลังจะอาบน้ำ

ในเวลานี้ ก็มีเสียงเคาะประตู

“คุณชายเฉิน อยู่ไหม? ประธานหลี่ให้ฉันมาหาคุณ!”