ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 272

บทที่272 เกิดเรื่องขึ้นอีก

“เฉินเกอ ฉันขอโทษ โปรดยอมรับคำขอโทษของฉัน!”

หวางเหม่ยน่ามาหาเฉินเกอด้วยความเสียใจ

และก้มหัวให้เฉินเกออย่างสุดซึ้ง

ในฉากนี้ ไม่เพียงแต่เฉินเกอเท่านั้นที่ประหลาดใจ แต่แม้แต่เพื่อนร่วมงานในแผนกการตลาดทั้งหมดก็ยังตกตะลึง

“ฉันอยากได้ตั๋วหนึ่งใบจริงๆ เฉินเกอ คุณขายให้ฉันหนึ่งใบได้ไหม”

หวางเหม่ยน่ามองไปที่เฉินเกอ

ไม่คาดคิดว่าหวางเหม่ยน่าจะคลั่งไคล้หลงใหลดาราขนาดนี้

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เฉินเกอค่อนข้างโกรธเธอ แน่นอนว่าเขาจะไม่สนใจเธอ

แต่ตอนนี้ เธอทำถึงขนาดนี้

ถ้าไม่ให้เธอหนึ่งใบ ก็คงจะทำไม่ลงคอ

“เอาล่ะ ฉันจะให้เธอหนึ่งใบ ยังไงฉันก็ยังเหลืออีกมาก!”

เฉินเกอให้ตั๋วหวางเหม่ยน่าหนึ่งใบ

หวางเหม่ยน่ามองหน้าเฉินเกออย่างขอบคุณ พยักหน้าและรับไว้

"อ๊ะ เฉินเกอเฉินเกอ ฉันก็อยากได้ฉันก็อยากได้!”

“เฉินเกอ ฉันก็อยากได้!”

“เฉินเกอ พวกเราเป็นเพื่อนร่วมงานด้วยกัน นายขายให้พวกเราได้ไหม?”

ในบริษัท ยังคงมีเจ็ดหรือแปดคนที่คลั่งไคล้ดาราเหมือนอย่างหวางเหม่ยน่าเดินเข้ามาด้วยสายตาโปรยเสน่ห์

ส่วนเพื่อนร่วมงานหญิง กลุ่มหนึ่งสองสามและสี่ รวมกันได้ 30 คน

คนนี้ได้และคนนี้ไม่ได้

ในตอนนี้เฉินเกอต้องโยนตั๋วสิบใบลงบนโต๊ะ

“ยังไงฉันก็ใช้ไม่หมด พวกเธอใครอยากไปเที่ยว ก็เอาตั๋วไปสิ!”

เฉินเกอพูด

“ว้าว!”

พวกผู้หญิงเข้ามาแย่งกันอย่างดุเดือด

สำหรับหลิวย่าหนาน เธอมองไปที่เฉินเกอด้วยใบหน้าที่สับสน

เฉพาะตั๋วพวกนี้อย่างเดียว ไม่ต้องพูดถึงว่าเฉินเกอได้มาอย่างไร ตั๋วแต่ละใบไม่ใช่ถูกๆ

นี่ราคาเท่าไหร่?

ดูเฉินเกอไม่ใส่ใจเลย?

เป็นไปได้ไหมที่เฉินเกอรวยแล้ว?

ตอนนี้หลิวย่าหนานรู้สึกอึดอัดใจแค่ไหน

รายชื่อปาร์ตี้เมื่อคืนนี้ หวังคังมาบอกขอให้กำจัดรายชื่อเฉินเกอออกไป เขาก็ตกลงโดยไม่คิดทบทวน

แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าหวังคังไม่ต้องการให้ใครคลุกคลีเฉินเกอ จากนั้นก็จะบีบเฉินเกอออกไป

เป็นผลให้วันนี้ หัวใจของผู้คนทั้งหมดมุ่งไปที่เฉินเกอ

แม้ว่าหลิวย่าหนานต้องการตั๋วหนึ่งใบเพื่อไปเที่ยว แต่หลังจากคิดแล้ว ก็ช่างมันเถอะ

เธอไม่ยอมเปิดปากขอร้องคนที่เธอเคยดูถูก

สำหรับหวังคัง วันนี้ถือว่าโชคร้ายที่สุด

สาวก็จีบไม่ติด ตำแหน่งรองหัวหน้ากลุ่มก็โดนปลด ตอนนี้เขาเป็นพนักงานธรรมดา

หัวหน้าแผนกหลี่เป็นคนอนุมัติ และยังอยู่ในช่วงการตรวจสอบ

พอถึงเวลากินข้าวเที่ยง.

เพราะชั้นสามและสี่เป็นโรงอาหารของพนักงาน.

สาวงามในแผนกการตลาดต่างก็นั่งกินข้าวด้วยกัน

“เอ๊ะ พวกเธอคิดว่า เฉินเกอเป็นทายาทเศรษฐีที่ร่ำรวย? ทายาทเศรษฐีร่ำรวยซ่อนตัวมา แล้วมาที่บริษัทของเราเพื่อมา

สัมผัสชีวิต?”

มีผู้หญิงคนหนึ่งถือตั๋วไว้ในมือ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น

“อ๊ะ? นี่หมายความว่าไง?”

พวกผู้หญิงอยู่ด้วยกัน ก็ชอบพูดนินทา

หลิวย่าหนานที่กำลังทานอาหารอยู่ก็เงยหน้าขึ้น พร้อมกับขมวดคิ้วขณะฟังพวกเขา

“พวกเธอคิดซิ ตั๋วพวกนี้ราคาเท่าไหร่? และที่สำคัญ คุณไม่สามารถซื้อตั๋วแถวสุดท้ายได้ด้วยซ้ำ แต่เฉินเกอ หยิบตั๋วสิบหรือ

ยี่สิบใบออกมา และเขาก็ไม่ใส่ใจ นั่นแสดงว่า เฉินเกอคงมีตั๋วมากกว่านี้!”

“ภูมิหลังของเขาคืออะไร และมันคงไม่ง่ายอย่างที่พวกเราเห็น พวกเธอว่าไง!”

ผู้หญิงถาม

“อืมอืม ใช่แล้ว เฉินเกอไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน ไม่เหมือนที่ใครบางคนพูดในงานเลี้ยงเมื่อคืน ว่าเขาจนมาก! ฮ่าฮ่า!"

ผู้หญิงคนหนึ่งเหล่ตามองและทำหน้าบึ้งตึงใส่หลิวย่าหนาน

“ใช่แล้ว งานเลี้ยงเมื่อคืน เวลาส่วนใหญ่ก็พูดเกี่ยวกับเรื่องความทุเรศของเฉินเกอ ช่างเป็นเรื่องหน้าแตกจริงๆ!”

หวางเหม่ยน่าก็พูด

ชัดเจนว่าพวกเขาประชดใคร