ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 282

บทที่282 จุดชมวิวน้ำพุร้อน

“เรื่องอะไรอ่ะ?”

เฉินเกอถาม

หวูเชี่ยนเอ่ย “พรุ่งนี้นายมีเวลาไหม?”

“ทำอะไรล่ะ? พรุ่งนี้ฉันต้องไปซื้อกับผัก!”

วันมะรืนก็เป็นวันเกิดของตัวเองแล้ว ให้อาม่าหวูทำกับข้าว ก็คงจะให้อาม่าหวูออกเงินซื้อไม่ได้ เฉินเกอก็เลยคิดว่าตัวเองจะไปซื้อ"

“เหอะ ไม่กี่วันมานี้ก็กินของที่บ้านคุณปุ่คุณย่าฉัน นายจะไปซื้อผักอะไรละ อ๋อๆใช่แล้ว มะรืนวันเกิดนายใช่ไหม ฉันลืมไปแล้วนะเนี่ย เหอๆ ตกลงคือไปซื้อผักเรื่องนี้ไม่มีอะไร ตอนนี้มีเรื่องดีๆกำลังรอนายอยู่ นายต้องหยุดเรื่องๆอื่นๆก่อน!”

“เธอยังมีเรื่องดีๆรอฉันอีก?” เฉินเกอหัวเราะหยัน

ถึงแม้จะโตมากับหวูเชี่ยน แต่ก็เพราะว่าแบบนี้ ดังนั้นตั้งแต่เด็กหวูเชี่ยนก็ไม่ค่อยจะทำดีกับเฉินเกอเท่าไหร่

รวมถึงตอนนี้ก็เป็นแบบนั้น

พวกเธอทั้งพี่ชายน้องชายพี่สาวน้องสาวมักจะแกล้งเฉินเกออยู่บ่อยๆ

แต่เฉินเกอ ตั้งแต่เด็กก็แค้นฝังหุ่นพวกหวูเชี่ยน ตอนนี้เหรอต่อให้มีบางครั้งที่หวูเชี่ยนชอบเยาะเย้ยหนักๆ แต่ก็แค่รู้สึกโกรธเล็กๆน้อยๆ

ปกติก็ไม่ค่อยจะไปอะไรกับหวูเชี่ยนมากนัก

ทั้งหมดก็เพื่อหน้าตาของอากงหวูอาม่าหวู

“เหอะ นี่นายหมายความว่าอะไรกันห๊ะ ไม่ทันจะรู้อะไรดี ฉันจะบอกนายให้ พรุ่งนี้พวกเราจะไปเที่ยวที่จุดชมวิวน้ำพุร้อนตรงหมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนเลยจะมาชวนนายให้ไปด้วยกัน! หลังจากที่นายกลับมา ก็ยังไม่ได้พานายไปเที่ยวเล่นเลยดีๆเลย ตอนนี้หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนเปิดให้ท่องเที่ยวแล้ว ตอนนี้ที่นั่นนะดีสุดไปเลย!”

หวูเชี่ยนพูดขึ้น

“ดีขนาดนั้น? จะพาฉันไปเที่ยว?”

หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนก็คือหมู่บ้าน ที่อยู่ข้างบนหมู่บ้านที่หยางหมินเฉว่อยู่

อยู่ข้างภูเขาอยู่ใกล้แม่น้ำ มีน้ำพุร้อนจริงๆ

แล้วก็ยังเป็นที่สำคัญของการเปิดตัวในครั้งนี้

เฉินเกอเองก็อยากไปเที่ยวเหมือนกัน

แต่ว่าหวูเชี่ยนก็มาชวนอย่ากะทันหันไป ทำให้เฉินเกอเองก็แปลกใจไม่น้อย

“ไร้สาระน่า นายก็ว่ามาจะไปหรือไม่ไป? จัดการเรื่องกินดื่มให้นายเอง!”

หวูเชี่ยนกอดอกแล้วพูดขึ้น

เฉินเกอส่ายหน้า “ช่างมันเถอะ ขอบคุณเธอมาก ฉันไม่ไป!”

“หา? อะไรนาย?” หวูเชี่ยนไม่คิดว่าเฉินเกอจะปฏิเสธเธอ

ตามนิสัยของเฉินเกอแล้ว เขาไม่น่าจะกึ่งระแวงกึ่งกลัวแล้วก็ตอบรับอย่างเต็มอกไม่ใช่หรือไง?”

“เสี่ยวเชี่ยน เฉินเกอมาแล้วเหรอ? อือ? กลับมาแล้วทำไมยังไม่เข้าไปอีกละ? เร็วเข้า ข้าวเที่ยวทำเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ รีบๆมากินข้าว แล้วก็จะได้มาคุยกันด้วยเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว?”

ในเวลานี้อากงหวูออกมาแล้ว เรียกให้เฉินเกอกับหวูเชี่ยนเข้าไป

ผลลัพธ์นะเหรอ หวูเชี่ยนกลับทำหน้าไม่สบอารมณ์แล้วก็อยู่นิ่งๆ

“เป็นอะไรเสี่ยวเชี่ยน? ใครทำให้คุณยายแบบเธอโกรธอีกล่ะ!” อากงหวูหัวเราะอย่างเนือยๆ

“เหอะ จะเป็นใครไปได้ เฉินเกอ!”

“พูดมั่วซั่ว เสี่ยวเกอจะทำให้เธอโกรธได้ยังไง?”

“ใช่ไหมละคะ วันนี้หนูอุตส่าห์ใจดีมาชวนเขาไปเที่ยวที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน ผลลัพธ์นะเหรอ เฉินเกอไม่ยอมรับความหวังดี เขาบอกว่าเชาไม่ไป!”

หวูเชี่ยนพูด

“เหอะๆ เสี่ยวเกอเอ๋ย ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริง หลานก็ไปเที่ยวกับเสี่ยวเชี่ยนเถอะ เสี่ยวเชี่ยนก็คงแค่อยากจะไปเที่ยวกับหลานเฉยๆ จุดชมวิวน้ำพุร้อนฝั่งโน้นวิวสวยมากนะ ถ้าไม่ยุ่งก็ไปเถอะ!”

อากงหวูกลับไม่ได้คิดอะไร แค่คิดว่าความคิดนี้ของหลานสาวเป็นความคิดที่ดี

เห็นว่าพวกเขารักใคร่สามัคคีกันดี อากงหวูจะดีใจยังไม่ทันเลย

“ก็ได้ครับ พรุ่งนี้ผมจะไป!”

เฉินเกอได้ยินว่าอากงหวูพูดแบบนี้ ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“เหอะ!”

หวูเชี่ยนกลอกตาใส่เฉินเกอแล้วตามเข้าไป

เพราะพรุ่งนี้จะออกไป ดังนั้นเลยอาจจะไม่สามารถไปซื้อผักบางอย่างได้ ดังนั้นวันนั้นที่เฉินเกอไปที่หมู่บ้านเล็กๆเขาก็เลยเลือกซื้อมาจำนวนมาก

พอถึงเช้าวันถัดไป

ก็โดนหวูเชี่ยนลากออกไปเที่ยว

หวูเชี่ยนขับรถเก๋งซีดานคันหนึ่ง นี่เป็นของพ่อเธอ

พาเฉินเกอออกเดินทางไปทางที่หมู่บ้าน

แน่นอนว่าเฉินเกอไม่มีทางนั่งที่นั่งข้างคนขับ

รู้สึกว่าภายในรถค่อนข้างจะอึดอัด

ก็เลยลดกระจกรถลงเพื่อที่จะระบายอากาศ

คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะลดกระจกลงมา กระจกก็ขยับกลับขึ้นไปอีก

แค่มองก็เห็นว่าเป็นหวูเชี่ยนนี่เป็นคนเอากระจกขึ้นให้ตัวเอง

แม่งสิ! ยัยบ้านี่!

เฉินเกอแอบด่าอยู่ในใจ ครั้งก็เลยลดลงมาแค่นิดเดียว

เสร็จแล้วก็โดนหวูเชี่ยนปรับกลับขึ้นไปอีก

“เธอทำอะไร?”

เฉินเกอถามขึ้นอย่างหมดคำจะพูด

“เหอะ ฉันยังคิดที่จะถามนายอยู่เลย ฝั่งฉันตรงด้านหน้านี่ก็เปิดหน้าต่างเอาไว้อยู่ ทำไมจะต้องเปิดกระจกทั้งหมดด้วย!? ถ้าเกิดว่ามีฝุ่นลอยเข้ามาจะทำยังไง? เคยนั่งรถหรือเปล่านายเนี่ย?”

หวูเชี่ยนพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน

ในตอนนี้ โทรศัพท์ของหวูเชี่ยนก็ดังขึ้น

“โอเคหลินเยว่ ฉันกำลังขับรถจะไปรับแกอยู่ แกรอฉันก่อนนะ อื้อๆ เอวานไม่ได้บอกแกแล้วเหรอ หาคนได้แล้ว เดี๋ยวตอนที่ขึ้นไปปีนเขาบนเขา กระเป๋าเดินทางของพวกเราก็ฝากให้เขายกก็ได้ เธอก็ไปตั้งใจจีบพี่หยูเฉียงของเธอให้ได้เถอะ เจ้าคนเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน!”

“ได้ เดี๋ยวเจอกัน แฟนของฉันเหรอ แฟนของฉันมีรถ เขาขับรถออกมาแล้ว อีกเดี๋ยวพวกเราค่อยถ่ายรูปคู่ของเธอกับหยูเฉียง ไว้เจอกันนะ จุ๊บๆ!”

พูดจบหวูเชี่ยนก็วางสาย

ในที่สุดเฉินเกอเข้าใจว่าเรื่องของหวูเชี่ยนคืออะไรยังไง?

“ที่เธอพูดว่าจะพาฉันไปเที่ยวก็คือจะพาฉันไปถือกระเป๋าของพวกเธอ? แม่งเอ๊ย!”

เฉินเกอพูดขึ้นอย่างโมโห

“โอ๊ย นายมาโมโหอะไรละ ถือกระเป๋าเป้หน่อยจะเป็นอะไรไป? ไม่ตายเสียหน่อย อีกอย่างวันนี้ฉันจะเลี้ยงข้าวนาย นายกลัวอะไรกันล่ะ มีอีกเรื่องที่ฉันจะบอกนายเฉินเกอ วันนี้เพื่อนสนิทของฉันจะมาจีบคนที่เธอชอบ นายต้องระวังท่าทางของนายไว้ให้ดี วันนี้พวกเราเป็นแค่ตัวประกอบ เพื่อนสนิทของฉันกับหยูเฉียงเป็นตัวหลัก!”

หวูเชี่ยนพูดขึ้นอีกครั้ง

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าขึ้นรถมาแล้ว และอากงหวูมาส่งทั้งสองคนขึ้นรถ เฉินเกอก็คงจะออกไปแล้ว

แต่ว่ายังไงก็รับปากไปแล้ว ไม่ทำก็ได้

ดังนั้นก็เลยไม่ได้นึกจะบ่น

ในตอนนี้หวูเชี่ยนก็เหลือมองกระจกมองหลังแวบหนึ่งแล้วหัวเราะขึ้นอย่างได้ใจ “เฉินเกอ แบบนี้นายโกรธแล้วใช่ไหมล่ะ แต่ก่อนให้นายสะพายกระเป๋าเยอะแยะแค่ไหนนายก็ไม่เคยโกรธ ฉันรู้ว่าทำไมตอนนี้นายถึงโกรธ เหอะๆ ตั้งแต่อนุบาลฉันก็เคยบอกนายไปแล้วว่าเราทั้งคู่น่ะไม่มีทางหรอก! แค่คิดนายก็ไม่ต้องคิด!”

ตอนอนุบาล พวกพี่น้องหวูเชี่ยน หวูเฟิงเรียนอยู่ที่บ้านเกิด

พอมัธยมต้นพวกเขาถึงได้ย้ายไปในจังหวัด

ตอนนั้นยังเด็กกันมาก แน่นอนว่าเป็นเฉินเกอลี่เสี้ยวหวูเชี่ยนพวกเขาไปเรียนด้วยกัน

หวูเชี่ยนเป็นคนที่หน้าตาดี ยังไงเสียในตอนนั้นก็เป็นผู้หญิงสวยในสายตาของผู้ชายหลายคน ตอนผ่านบ้านแต่ละหลังก็มักจะมีแต่แย่งกันจะเป็นสามีของหวูเชี่ยน

เพราะอย่างนี้ ลี่เสี้ยวถึงได้ทะเลาะกับเฉินเกอเพราะหวูเชี่ยนอยู่หลายครั้ง

แต่แน่นอนว่านั่นเป็นแค่เรื่องสมัยเด็ก รู้เรื่องอะไรบ้างล่ะ!

แต่หวูเชี่ยนกลับยังคิดอย่างชัดเจนว่าเฉินเกอชอบตัวเองมาตลอด

คิดว่าถ้าตัวเองพูดออกมาว่าตัวเองมีแฟน เฉินเกอในใจจะต้องหงุดหงิด

นิสัยขี้แพ้ของเฉินเกอ เธอเข้าใจมันดี

ส่วนเฉินเกอก็หันหน้าไปทางด้านนอกหน้าต่างแล้ว ขี้เกียจจะพูดกับเธอ

ไม่นานหวูเชี่ยนก็ไปรับเพื่อนสนิทของเธอ หลินเยว่

หลินเยว่ก็เป็นคนที่หน้าตาดี

เหมือนจะเคยเจอหน้ากันตอนอนุบาล

คิดไม่ถึงว่าไม่ได้เจอกันตั้งนาน จะสวยขึ้นมาได้มากขนาดนี้

ผอมๆสูงๆ หุ่นดีมากๆ

พอเธอขึ้นรถ ก็มองเฉินเกอแวบหนึ่ง รู้สึกว่าก็คุ้นหน้าเฉินเกอ

แต่ก็ไม่ได้ทักทาย แล้วก็ส่งกระเป๋าของตัวให้เฉินเกอ

“นี่ ในกระเป๋าของฉันมีครีมกันแดดแล้วก็พวกเครื่องสำอางต่างๆ อาจจะใช้เมื่อไหร่ก็ได้ เดี๋ยวพอตอนไปเที่ยว นายต้องดูแลให้ดีๆ!”

“รู้แล้ว!”

เฉินเกอพยักหน้าอย่างรำคาญ

แล้วก็ฟังหวูเชี่ยนกับหลินเยว่ทั้งสองคนคุยกันไปตลอดทาง

คุยกันแต่เรื่องที่หลินเยว่จะจีบผู้ชายที่ชื่อหยูเฉียง

ไม่นาน รถก็มาถึงประตูจุดชมวิวที่เที่ยวน้ำพุร้อน

ในตอนนี้ ก็มีชายหนุ่มหล่อเหลาทั้งสองคนรออยู่แล้ว

“เชี่ยนเชี่ยน หลินเยว่ ทางนี้ๆ!”