ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 282

บทที่282 จุดชมวิวน้ำพุร้อน

“เรื่องอะไรอ่ะ?”

เฉินเกอถาม

หวูเชี่ยนเอ่ย “พรุ่งนี้นายมีเวลาไหม?”

“ทำอะไรล่ะ? พรุ่งนี้ฉันต้องไปซื้อกับผัก!”

วันมะรืนก็เป็นวันเกิดของตัวเองแล้ว ให้อาม่าหวูทำกับข้าว ก็คงจะให้อาม่าหวูออกเงินซื้อไม่ได้ เฉินเกอก็เลยคิดว่าตัวเองจะไปซื้อ"

“เหอะ ไม่กี่วันมานี้ก็กินของที่บ้านคุณปุ่คุณย่าฉัน นายจะไปซื้อผักอะไรละ อ๋อๆใช่แล้ว มะรืนวันเกิดนายใช่ไหม ฉันลืมไปแล้วนะเนี่ย เหอๆ ตกลงคือไปซื้อผักเรื่องนี้ไม่มีอะไร ตอนนี้มีเรื่องดีๆกำลังรอนายอยู่ นายต้องหยุดเรื่องๆอื่นๆก่อน!”

“เธอยังมีเรื่องดีๆรอฉันอีก?” เฉินเกอหัวเราะหยัน

ถึงแม้จะโตมากับหวูเชี่ยน แต่ก็เพราะว่าแบบนี้ ดังนั้นตั้งแต่เด็กหวูเชี่ยนก็ไม่ค่อยจะทำดีกับเฉินเกอเท่าไหร่

รวมถึงตอนนี้ก็เป็นแบบนั้น

พวกเธอทั้งพี่ชายน้องชายพี่สาวน้องสาวมักจะแกล้งเฉินเกออยู่บ่อยๆ

แต่เฉินเกอ ตั้งแต่เด็กก็แค้นฝังหุ่นพวกหวูเชี่ยน ตอนนี้เหรอต่อให้มีบางครั้งที่หวูเชี่ยนชอบเยาะเย้ยหนักๆ แต่ก็แค่รู้สึกโกรธเล็กๆน้อยๆ

ปกติก็ไม่ค่อยจะไปอะไรกับหวูเชี่ยนมากนัก

ทั้งหมดก็เพื่อหน้าตาของอากงหวูอาม่าหวู

“เหอะ นี่นายหมายความว่าอะไรกันห๊ะ ไม่ทันจะรู้อะไรดี ฉันจะบอกนายให้ พรุ่งนี้พวกเราจะไปเที่ยวที่จุดชมวิวน้ำพุร้อนตรงหมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนเลยจะมาชวนนายให้ไปด้วยกัน! หลังจากที่นายกลับมา ก็ยังไม่ได้พานายไปเที่ยวเล่นเลยดีๆเลย ตอนนี้หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนเปิดให้ท่องเที่ยวแล้ว ตอนนี้ที่นั่นนะดีสุดไปเลย!”

หวูเชี่ยนพูดขึ้น

“ดีขนาดนั้น? จะพาฉันไปเที่ยว?”

หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียนก็คือหมู่บ้าน ที่อยู่ข้างบนหมู่บ้านที่หยางหมินเฉว่อยู่

อยู่ข้างภูเขาอยู่ใกล้แม่น้ำ มีน้ำพุร้อนจริงๆ

แล้วก็ยังเป็นที่สำคัญของการเปิดตัวในครั้งนี้

เฉินเกอเองก็อยากไปเที่ยวเหมือนกัน

แต่ว่าหวูเชี่ยนก็มาชวนอย่ากะทันหันไป ทำให้เฉินเกอเองก็แปลกใจไม่น้อย

“ไร้สาระน่า นายก็ว่ามาจะไปหรือไม่ไป? จัดการเรื่องกินดื่มให้นายเอง!”

หวูเชี่ยนกอดอกแล้วพูดขึ้น

เฉินเกอส่ายหน้า “ช่างมันเถอะ ขอบคุณเธอมาก ฉันไม่ไป!”

“หา? อะไรนาย?” หวูเชี่ยนไม่คิดว่าเฉินเกอจะปฏิเสธเธอ

ตามนิสัยของเฉินเกอแล้ว เขาไม่น่าจะกึ่งระแวงกึ่งกลัวแล้วก็ตอบรับอย่างเต็มอกไม่ใช่หรือไง?”

“เสี่ยวเชี่ยน เฉินเกอมาแล้วเหรอ? อือ? กลับมาแล้วทำไมยังไม่เข้าไปอีกละ? เร็วเข้า ข้าวเที่ยวทำเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ รีบๆมากินข้าว แล้วก็จะได้มาคุยกันด้วยเรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว?”

ในเวลานี้อากงหวูออกมาแล้ว เรียกให้เฉินเกอกับหวูเชี่ยนเข้าไป

ผลลัพธ์นะเหรอ หวูเชี่ยนกลับทำหน้าไม่สบอารมณ์แล้วก็อยู่นิ่งๆ

“เป็นอะไรเสี่ยวเชี่ยน? ใครทำให้คุณยายแบบเธอโกรธอีกล่ะ!” อากงหวูหัวเราะอย่างเนือยๆ

“เหอะ จะเป็นใครไปได้ เฉินเกอ!”

“พูดมั่วซั่ว เสี่ยวเกอจะทำให้เธอโกรธได้ยังไง?”

“ใช่ไหมละคะ วันนี้หนูอุตส่าห์ใจดีมาชวนเขาไปเที่ยวที่หมู่บ้านเสี่ยวเฉวียน ผลลัพธ์นะเหรอ เฉินเกอไม่ยอมรับความหวังดี เขาบอกว่าเชาไม่ไป!”

หวูเชี่ยนพูด

“เหอะๆ เสี่ยวเกอเอ๋ย ถ้าเกิดเป็นเรื่องจริง หลานก็ไปเที่ยวกับเสี่ยวเชี่ยนเถอะ เสี่ยวเชี่ยนก็คงแค่อยากจะไปเที่ยวกับหลานเฉยๆ จุดชมวิวน้ำพุร้อนฝั่งโน้นวิวสวยมากนะ ถ้าไม่ยุ่งก็ไปเถอะ!”

อากงหวูกลับไม่ได้คิดอะไร แค่คิดว่าความคิดนี้ของหลานสาวเป็นความคิดที่ดี

เห็นว่าพวกเขารักใคร่สามัคคีกันดี อากงหวูจะดีใจยังไม่ทันเลย

“ก็ได้ครับ พรุ่งนี้ผมจะไป!”

เฉินเกอได้ยินว่าอากงหวูพูดแบบนี้ ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

“เหอะ!”

หวูเชี่ยนกลอกตาใส่เฉินเกอแล้วตามเข้าไป

เพราะพรุ่งนี้จะออกไป ดังนั้นเลยอาจจะไม่สามารถไปซื้อผักบางอย่างได้ ดังนั้นวันนั้นที่เฉินเกอไปที่หมู่บ้านเล็กๆเขาก็เลยเลือกซื้อมาจำนวนมาก

พอถึงเช้าวันถัดไป

ก็โดนหวูเชี่ยนลากออกไปเที่ยว

หวูเชี่ยนขับรถเก๋งซีดานคันหนึ่ง นี่เป็นของพ่อเธอ

พาเฉินเกอออกเดินทางไปทางที่หมู่บ้าน

แน่นอนว่าเฉินเกอไม่มีทางนั่งที่นั่งข้างคนขับ