ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 308

บทที่ 308 หาเรื่อง

เฉินเกอกลับมานั่งที่เดิม

ในขณะนี้ พวกนักธุรกิจบางส่วนที่ดื่มเคารพกับหลงเช่าหยุนยังไม่จบลง

ส่วนหยางเสว่นั้น ก็ส่งสายตาไปให้เฉินเกอเป็นสัญญาณ

“ดูสิ ทำให้พวกเขาได้ใจยิ่งนัก!”

หวงหยงหาวพูดอย่างไม่พอใจ “อย่ารอให้พี่สาวบุญธรรมของฉันกลับมานะ!”

และในตอนนี้ เฉินเกอก็ได้หายใจเข้าลึกๆ ยกแก้วไวน์ขึ้นมา เดินมุ่งหน้าไปหาหยางเสว่

“พี่ พี่ไปทำอะไร?”

หวงหยงหาวถามขึ้น

“นายไม่ต้องสนใจแล้ว คุณชายเฉินก็มีความคิดของเขาอยู่แล้ว!”

แม้ว่าหลี่เจิ้นกั๋วก็จะรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ว่าทำไมเฉินเกอถึงเดินถือแก้วไวน์ไป แต่ในใจก็รู้ดีว่า จะไม่ใช่ไร้เหตุไร้ผลอย่างแน่นอน

“ฮืม! คุณชายเฉินก็เข้ามาชนแก้วเหมือนกันเหรอ?”

พวกนักธุรกิจที่ร่ำรวยบางคนได้เห็นเฉินเกอเข้ามา ก็ได้หลีกทางให้ทันที

ยังคงเป็นประโยคเดิม พวกเขาจะพึ่งพาตระกูลหลงยังไง คือเรื่องของพวกเขา แต่ว่าเฉินเกอ คือคนที่พวกเขาไม่สามารถหาเรื่องได้แน่นอน เลยยืนอยู่ข้างๆในทันที

เฉินเกอมาถึงตรงหน้าของหยางเสว่

หลงเช่าหยุน ก็ได้ยืนมือล้วงกระเป๋าไว้ มองยิ้มเยาะเฉินเกอ

“เสี่ยวเสว่ ฉันดื่มเคารพให้คุณแก้วหนึ่ง!”

เฉินเกอพูดพร้อมกับยกแก้วขึ้น

สำหรับหยางเสว่นั้น ควรที่จะยืนขึ้น แต่ในขณะนี้ก็ยังคงนั่งอยู่เหมือนเดิม เขย่าไวน์แดงในแก้ว

ทันใดนั้น หยางเสว่ก็ได้สาดไวน์แดงไปที่หน้าของเฉินเกอทันที

สาดเต็มหน้าของเฉินเกอ

“หึม ได้เลย แก้วนี้ คือที่ฉันคือให้กับคุณ กับสิ่งที่คุณทำร้ายฉันก่อนหน้านี้!”

หยางเสว่หัวเราะเยาะ “นอกจากนี้ อย่าเรียกฉันว่าเสี่ยวเสว่! เสี่ยวเสว่ไม่ใช่นายสามารถเรียกได้! เชิญนายระวังด้วย!”

“อะไร?”

ฉากที่สาดเต็มหน้าเฉินเกอนี้ ทำให้นักธุรกิจจำนวนมากต่างตกตะลึงค้าง

ให้ตายเถอะ! นี่มันไม่ง่ายเหมือนตบหน้าแล้ว

พวกหลี่เจิ้นกั๋วยิ่งยืนขึ้นในทันที “บังอาจ!”

ความขัดแย้งกำลังจะเกิดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

เฉินเกอแค่เช็ดไวน์แดงบนหน้า ส่งสัญญาณให้พวกหลี่เจิ้นกั๋วอย่ามายุ่ง

“ได้ คุณหยาง ตอนนี้คงจะได้แล้วใช่ไหม?”

เฉินเกอยกแก้วขึ้น

“ได้เลย!”

หยางเสว่ยิ้มจางๆ จากนั้นก็ยกแก้วไวน์ขึ้น แล้วเทลงบนหัวของเฉินเกอโดยตรง

“แก้วนี้ คือการแก้แค้นของฉันที่มีต่อนาย!”

ทุกคนต่างมองกันอย่างมึนงง

จนถึงแก้วที่สาม หยางเสว่ถึงได้ดื่มลงไป

ที่แท้แล้ว หยางเสว่กำลังรอตัวเองอยู่ที่นี่นั่นเอง

หลังจากที่เฉินเกอกลับไป ในใจมีความขมขื่นที่ไม่อาจบรรยายได้

พูดตามตรง เฉินเกอไม่ได้กลัวหยางเสว่เลย แต่ในชั่วขณะหนึ่ง ไม่รู้ว่าควรจะใช้วิธีใดในการไปจัดการกับเธอ

โดยเฉพาะหลังจากที่หยางเสว่บอกว่า เธอยังคงเป็นสาวพรหมจรรย์

เห้ย สรุปก็คือ ในใจของเฉินเกอตอนนี้ค่อนข้างซับซ้อน

หลังจากที่งานสัมมนาสิ้นสุดลง หลี่เจิ้นกั๋วก็ไปหาท่านอาจาร์ยเว่ย ผู้เชี่ยวชาญประเมินของมีค่าจากทะเลใต้

ส่วนเฉินเกอล่ะ

ก็ได้ไปที่หยางเสว่แล้ว

และหยางเสว่ก็รู้ด้วยว่าเฉินเกอจะมาหาตัวเอง

ในตอนนี้ กำลังรอเฉินเกออยู่นอกวิลล่า

“คุณหยาง ฉันหวังว่าคุณจะสามารถเอาคนที่คุณส่งไปติดตามเฉียงเวยออกไป! วันนี้จุดประสงค์ของคุณในการดูถูกเหยียดหยามฉันก็สำเร็จแล้ว!”

เฉินเกอพูดขึ้น

“เหอะๆ นายวางใจได้ ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก อย่างไรก็ตาม คนที่มีความแค้นกับฉันคือนาย ฉันกับเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกัน ทำไมฉันต้องทำร้ายเธอด้วย แต่สิ่งสำคัญลำดับแรกคือ นายต้องทำอีกสองเรื่องให้ฉันอย่างตั้งอกตั้งใจ

หยางเสว่กล่าว

เฉินเกอถอนหายใจ “ได้ คุณพูดเลย!”

“สองเรื่องนี้ สำหรับนายแล้ว ไม่มีอะไรที่จะง่ายไปกว่านี้อีกแล้ว เรื่องแรก ก็คือเอาคฤหาสน์หยุนติ่งของนาย ให้ฉันอยู่สักสองสามวัน!”

“นายไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่แบล็กเมล์บ้านของนาย แค่ให้ฉันยืมไม่กี่วันเท่านั้น! ไม่ยากใช่ไหม?”

หยางเสว่พูด

“ได้!”