ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 307

บทที่ 307 ที่สูญเสียไป ฉันจะเอากลับมา

“พอดีเลย ฉันก็อยากหาโอกาสพูดคุยดีๆกับคุณเหมือนกัน!”

เฉินเกอได้เห็นหยางเสว่ หน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย

เพราะยังไงแล้ว ตอนนี้อารมณ์ของเฉินเกอค่อนข้างซับซ้อน

“คุณอยากคุยอะไรกับฉัน?”

หยางเสว่มาตรงหน้าเฉินเกอ ด้วยใบหน้าได้ใจ

“แต่ฉันอยากจะรู้จริงๆ ตอนนี้ฉัน หยางเสว่ ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิดแล้ว พูดตามตรง ชีวิตตระกูลเศรษฐีของพวกนาย ฉันแค่เคยคิดในความฝันเท่านั้น แต่ถึงแม้มันจะเป็นความฝัน ฉันก็ไม่สามารถรู้ได้ถึงชีวิตที่แท้จริงของตระกูลเศรษฐี แต่ตอนนี้ล่ะ ฉันได้เข้าสู่ตระกูลเศรษฐีแล้ว ในตอนนี้คุณเคยทำให้ฉันอับอายอัปยศอดสูมากขนาดนั้น ปฏิเสธฉัน ตอนนี้ฉันได้เท่าเทียมกับนายแล้ว ฉันอยากรู้อารมณ์ความรู้สึกของคุณในตอนนี้!”

หยางเสว่เดินขยับเข้าไปหาเฉินเกอ

“ฉันไม่มีอารมณ์ใดๆ แค่อยากจะคุยกับคุณให้รู้เรื่อง ถ้าคุณคิดว่าฉันมีตรงไหนที่ทำผิดต่อคุณ คุณมีความแค้น สามารถโจมตีฉันโดยตรงได้เลย ไม่จำเป็นต้องเอาคนรอบตัวฉันมาแก้แค้น!”

เฉินเกอพูดขึ้น

“เหอะๆ อะไรที่เรียกว่า ฉันคิดว่า ? หรือว่าเฉินเกอ นายไม่มีความรู้สึกเลยหรือ? ว่าเรื่องบางเรื่อง นายทำกับฉันมากเกินไปหรือเปล่า?”

ดวงตาของหยางเสว่แดงขึ้นกะทันหัน

ใช่ เรื่องในเมื่อก่อน หยางเสว่ก็ได้คิดทบทวนตัวเอง ถูกต้อง ก่อนหน้านี้ที่ตัวเองคบกับลู่หยาง ทำมากเกินไปสำหรับเฉินเกอจริงๆ แต่นั่นมากสุดก็เป็นแค่การระบาย ที่เฉินเกอทำให้ตัวเองต้องมีชีวิตลำบากยากจนและถูกดูหมิ่นดูแคลนมาสองปี

ตัวเองในตอนนั้น ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่า ฟ้าไม่ยุติธรรมกับตัวเอง

ยิ่งรู้สึกตัวเองไม่เอาไหน

ตัวเองมีรูปร่างหน้าตาที่สวยงามมาก แต่ว่า ทำไมสิ่งที่ผู้หญิงคนอื่นมี ตัวเองถึงไม่มี

ผู้ชายคนอื่น สามารถพาแฟนไปซื้อกระเป๋า ซื้อเครื่องสำอางแบรนด์เนม ซื้อโทรศัพท์ไอโฟน กินอาหารอร่อยๆ เล่นสนุกๆ

แต่ว่า ทำไมตัวเองไม่มีอะไรเลย!

ในทางตรงกันข้าม ตัวเองยังต้องเอาเงินจุนเจือผู้ชายคนนี้เป็นเวลาสองปี

ตัวเองทำผิดอะไร?

เพียงแค่ไม่อยากเป็นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว เมื่อก่อนเธอสามารถทุ่มเทให้กับความรักได้ แม้กระทั่งทุ่มเททุกสิ่งอย่างที่สามารถทุ่มเทแล้ว

แต่สุดท้ายแล้ว ตัวเองอยากจะอยู่ในความเป็นจริงหน่อย ไม่ได้เหรอ? นี่ก็มีความผิดแล้วหรือ?

ต้องการที่จะทำระบายอารมณ์ของตัวเอง ตอบสนองใจที่ฟุ้งเฟ้อของตัวเอง ก็ผิดแล้วหรือ?

แต่ว่า ที่ทำให้ตัวเองคาดคิดไม่ถึงก็คือ หลังจากที่เลิกรากัน เฉินเกอนายร่ำรวยแล้ว

ร่ำรวยมาก

ตัวเองในตอนนั้น จะไม่เสียใจภายหลังได้ยังไง ในที่สุดก็ฟ้าหลังฝนแล้ว แต่สุดท้ายกลับแยกทางกัน

หยางเสว่จะไม่เสียใจได้อย่างไร

ดังนั้นหลังจากนั้น หยางเสว่ก็รอ รอเฉินเกอกลับมาคืนดีกับตัวเอง

ที่จริงเฉินเกอเพียงพูดสักคำ ตัวเองก็จะกลับไปหาเขาอยู่กับเขาอย่างหมดหัวใจ

แต่เขาไม่ได้ทำ

ยังหว่านเสน่ห์กับผู้หญิงคนอื่น

หยางเสว่เกลียดแค้นในใจมาก!

ตั้งแต่นั้นมา เรื่องที่ทำก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

แต่สุดท้ายแล้ว ตัวตนของเฉินเกอ ในฐานะคุณชายเฉินแห่งจินหลิงถูกเปิดเผย

ตัวเองในวันนั้น ทั้งโศกเศร้าและดีใจ

เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบ อยู่ลำบากกับผู้ชายคนนี้มาสามปี ในที่สุดก็จะได้เสพสุขกับความร่ำรวยมั่งคั่งแล้ว แต่เขากลับชอบผู้หญิงคนอื่น

ตัวเองแค่ขอร้องคนคนนี้ ให้โอกาสตัวเองอีกครั้ง

วันนั้น ตัวเองละทิ้งศักดิ์ศรีของความเป็นคน ศักดิ์ศรีของผู้หญิงคนหนึ่ง

แต่สิ่งที่ได้มา เป็นเพียงด้านหลังผู้ชายคนนี้เท่านั้น

สุดท้ายตัวเองออกจากวิลล่าสปาเหมือนหมาตัวหนึ่ง มหาวิทยาลัยก็อยู่ไม่ได้แล้ว

หลังจากออกจากมหาวิทยาลัย สับสนกับอนาคตไปหมด ความเคี่ยวกรำในสังคม ใครเคยมาสนใจตัวเองบ้าง?

แค้น! แค้นมาก!

ทั้งหมดนี้ ล้วนเกิดจากเฉินเกอทั้งนั้น

เพราะฉะนั้น ตัวเองก็จะทำให้เขาเจ็บปวดทรมาน

ให้เขาเห็นตัวเองในปัจจุบันที่ดูสง่างาม รู้สึกเสียใจ ยิ่งต้องสำนึกผิดเลยด้วยซ้ำ