ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 310

บทที่ 310 ตระกูลหลงที่แตะต้องไม่ได้

“ฮืม? ไม่ใช่นะ ทำไมพี่ต้าโถถึงตามอยู่ที่ด้านหลังของไอ้หมอนั่น ให้ตายเถอะ นั่นมันไอ้หมอนั่นที่ออกไปไม่ใช่เหรอ? ”

“ใช่เลย ไอ้หมอนั่นไปเรียกคน แล้วไปเรียกพี่ต้าโถแต่ดูแล้วไม่เหมือนนะ?”

มีคนเริ่มมีวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมา

จากนั้น ดวงตาของทุกคนก็เบิกกว้างกันหมด ราวกับว่าฉากตรงหน้านั้นช่างเหลือเชื่อจริงๆ

ตึกๆๆ!

ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นเป็นระยะๆ

ทีมบอดี้การ์ดชุดใหญ่ในชุดดำ รวมทั้งหนุ่มเศรษฐีที่แต่งตัวเป็นคุณชายไฮโซ ต่างก็เดินเข้ามาทั้งหมด

สรุปคือดูยิ่งใหญ่อลังการมาก

และหลี่หงเฟิง ก็ตะลึงเช่นกัน

ไม่ต้องพูดถึงพวกบอดี้การ์ดในชุดดำที่มีบุคลิกแตกต่าง ก็แค่คุณชายไฮโซกลุ่มใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า ก็ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถแตะต้องได้ง่ายๆ

“คุณชายเฉิน ต้าโถคนนี้ ก็คือคนหนุนหลังของหลี่หงเฟิง ฉันได้พามาแล้ว!”

ไป๋เสี่ยวเฟยก้าวไปข้างหน้า นั่งข้างเฉินเกอแล้วพูด

“เฉิน......คุณชายเฉิน! คือฉันเองที่มีตาหามีแววไม่ หลงเชื่อคนร่วมมือผิด หวังว่าคุณเป็นคนใหญ่คนโตมีใจกว้างขวาง ให้อภัยฉันเถอะ!”

ต้าโถมีอายุสี่สิบกว่าแล้ว ในตอนนี้กังวลจนเหงื่อแตกเต็มหลัง รีบโค้งคำนับแล้วพูดขึ้น

ดูเหมือนว่าความเกี่ยวข้องในระหว่างนี้ เขาได้รับรู้แล้ว

“พี่ต้าโถ ทำไมพี่ถึงสุภาพกับไอ้หมอนี่ขนาดนี้?”

หลี่หงเฟิงถามขึ้นอย่างสงสัย

เพี้ยะ!

ต้าโถยกมือขึ้นตบหน้าโดยตรง “บัดซบ ดูเรื่องดีที่นายทำสิ ล่วงเกินคุณชายเฉิน ฉันดูนายจะแบกรับผลที่ตามมาไม่ไหวแน่! เดี๋ยวทีหลัง ฉันจะจัดการนายให้สาสม!”

“เกิดอะไรขึ้น? พวกคุณได้เห็นหรือยัง เมื่อกี้พี่ต้าโถดูเหมือนจะโค้งคำนับให้กับเฉินเกอ?”

ผู้ชายข้าง เถียนเฟยพูดขึ้น

“ใช่เลย สถานการณ์เป็นอย่างไร และพวกคุณฟังได้ชัดเจนหรือเปล่า ว่าเมื่อกี้ต้าโถเรียกเฉินเกอว่าอะไร? เสียงดังมากเกินไป ฉันไม่ได้ยินชัดเจนแม้แต่คำเดียว!”

มีผู้หญิงบางคน ก็พูดด้วยความประหลาดใจ

“ไม่ได้ยินชัดเจนเลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น!”

หลังจากนั้น เถียนเฟยก็ยิ่งไม่ได้ยินสิ่งที่ทางเฉินเกอพูดแล้ว

แค่เห็นเพียงเฉินเกอยื่นมือออกไปตบศีรษะของหลี่หงเฟิงที่ล้มลงกองอยู่บนพื้น ดูเหมือนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตกใจปางตาย

จากนั้นก็มือข้างหนึ่งล้วงไว้ในกระเป๋ากางเกง พาคนกลุ่มใหญ่เดินออกไปโดยตรง

และต้าโถวิ่งเหยาะๆส่งแขกอยู่ข้างหลัง

ส่วนลูกค้าจำนวนไม่น้อย ล้วนตามอยู่ข้างหลัง อยากออกไปดูสถานการณ์นี้

เพราะการพลิกล็อคแบบนี้ ทำให้ทุกคนแทบจะคาดคิดไม่ถึงเลยจริงๆ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกคนต้องการทราบว่า คนใหญ่คนโตที่เก่งกาจคนนี้ คือใครกันแน่

ดังนั้นพวกชายหญิง ตรงไล่ตามออกไปกันหมด

“เถียนเฟย เถียนเฟย เราก็ออกไปดูกันเถอะ? พวกคุณรีบฟังสิ คนข้างนอกกำลังส่งเสียงโห่ร้องเสียงดังแล้ว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?

พวกสาวๆก็อดใจไม่ไหวแล้ว

เถียนเฟย หยุดชะงักชั่วคราว ก็พยักหน้าเบาๆ

เธอก็สงสัยเหมือนกัน

ฉากในเมื่อกี้ ทำในเธอตกตะลึงจนแทบอ้าปากค้าง

คุณคิดดูสิ ผู้ชายคนหนึ่ง ในความประทับใจแรก ก็คือผู้ชายกระจอกยากจนคนหนึ่ง แม้กระทั่งในใจของคุณไม่เคยเห็นค่าของเขา แต่กลับเก่งมากขนาดนี้อย่างกะทันหัน

ผู้หญิงคนไหนก็จะต้องประหลาดใจทั้งนั้น

โดยเฉพาะเมื่อรวมสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้ารวมกันทั้งหมด เถียนเฟยก็ยิ่งอดใจไม่ไหวแล้ว

คนทั้งหลายก็ได้วิ่งออกไป

หลังจากที่ออกไป ถึงได้เข้าใจว่า ทำไมคนที่ออกมา ถึงได้อุทานด้วยความตกใจ

เพราะแม้แต่ตัว เถียนเฟยเอง ก็กรีดร้องออกมาแล้วปิดปากไว้

รถสปอร์ตเท่ล้ำมากมาย ทั้งเฟอร์ราริสและรถหรูมายบัค

ปิดกั้นทางเข้าบาร์ทั้งหมด จนไม่สามารถจราจรได้

รถหรูนะ!

มีคนจำนวนไม่มาก ที่สามารถต้านทานกับการยั่วยวนนี้ได้

และยังได้เห็นหลายคันพร้อมกัน ฉากที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้

เถียนเฟยตกตะลึงจนหน้าแดงก่ำ

ค้นหาท่ามกลางผู้คนอย่างรวดเร็วในขณะนี้

ตามที่คาด รถหรูที่สุดคือรถสปอร์ตลัมโบร์กินีสุดเท่

เฉินเกอก็ได้ยืนอยู่ข้างๆรถสปอร์ต

ก็ต้องมีบอดี้การ์ดเปิดประตูให้เขาอย่างแน่นอน

ได้เห็นเฉินเกอนั่งเข้าไปในรถสปอร์ต แล้วก็จากไปเลย

“ห๊า? นี่มันเกิดอะไรขึ้น เถียนเฟย คุณโกหกพวกเรา คุณไม่ใช่......ไม่ใช่บอกว่า เขาเป็นแค่นายกระจอกคนหนึ่งเท่านั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง?”

พวกผู้หญิงทั้งหลาย ต่างกลืนน้ำลายด้วยความตกตะลึง

พูดกรีดร้องเสียงดัง

“ฉันจะโกหกพวกคุณได้ยังไง จริงๆนะ เขา......จริงๆก็เป็นเพียงแค่......”

เถียนเฟยก็รู้สึกประหม่าเหมือนกัน ในตอนนี้ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

นึกถึงฉากที่ได้เจอเฉินเกอในวันนี้อย่างละเอียด

ใช่เลย ตอนครั้งแรกที่ตัวเองได้พบเฉินเกอ ก็รู้สึกว่าเฉินเกอหล่อไม่เบา ดูสง่าไม่น้อย

ตัวเองยังได้ถามเขาว่า มีแฟนหรือยัง

เพราะตัวเองไม่มีแฟน ถ้าได้มีสิทธิ์รู้จักกับหนุ่มหล่อ ก็ต้องรู้จักไว้อยู่แล้ว ใช่ไหม

ตัวเองได้เปลี่ยนความคิดกับเฉินเกอตั้งแต่เมื่อไหร่?

ใช่แล้ว ก็คือหลังจากที่ หูฮุ่ยหมิน ได้แนะนำเฉินเกอ ตัวเองถึงได้มีความรู้สึกที่รังเกียจกับเขา

รู้สึกว่าเขาจน ไม่ได้อนาคตอะไร ยังจะมาเที่ยวบาร์อีก

แต่ในตอนนี้ เถียนเฟย ถึงได้นึกถึงรายละเอียดหนึ่งออก

นั่นก็คือ ทางเฉินเกอดูเหมือนจะไม่ได้พูดอะไรมากตั้งแต่ต้นจนจบเลย

ตรงกันข้าม หลังจากที่รู้ว่าพวกเธอตกอยู่ในอันตรายก็ยังมาเตือนพวกเธอโดยเฉพาะ

แต่เพียงในตอนนั้น ถูกทุกคนล้อเลียนจากไป

ห๊า!

ถ้าพูดอย่างนี้ การคาดเดาก่อนหน้านี้ของตัวเอง ก็สามารถสร้างขึ้นแล้ว

เฉินเกอไม่ได้เป็นอย่างที่หูฮุ่ยหมินพูดเลย ตรงกันข้าม เขาเก่งมากด้วย

แม้แต่คนยอดฝีมือที่ช่วยตัวเองพวกนั้น ที่หัวหน้าใหญ่พูดถึง ก็อาจเป็นเฉินเกอที่สั่งให้มาช่วยเหลือก็ได้!

“เฉินเกอ คุณเป็นใครกันแน่?”

เถียนเฟย พูดอย่างรีบร้อน

กำลังจะบอกหูฮุ่ยหมิน เกี่ยวกับการค้นพบที่ยิ่งใหญ่นี้ในทันที

แต่เมื่อคิดใหม่อีกครั้ง เธอก็วางโทรศัพท์ลงอีก เรื่องนี้ ไม่บอกเธอดีกว่ามั้ง เพราะยังไงแล้ว การแสดงออกจะเป็นเหมือนผู้ใหญ่หรือไม่ ก็คือสามารถรักษาความลับบางอย่างได้ไหม

ทำไมตัวเองจะต้องบอกความในใจทุกอย่างกับหูฮุ่ยหมินด้วย!

และมาพูดถึงเฉินเกอ

“นี่คือกุญแจของคฤหาสน์หยุนติ่ง ให้คุณ ฉันสามารถให้คุณอยู่ชั่วคราวเป็นเวลาหนึ่งเดือน ตอนนี้ เรื่องของหลี่หงเฟิงฉันจะได้จัดการให้คุณแล้ว หวังว่าคุณจะเข้าใจ ถ้าเอาจริงขึ้นมา คุณจะไม่สามารถขู่อะไรฉันได้ หลังจากมอบกุญแจนี้ให้คุณ เรื่องทั้งหมดของเราในอดีต ถือว่าจบทั้งหมดเพียงเท่านี้!”

เฉินเกอหาหยางเสว่เจอ แล้วโยนกุญแจให้เธอ จากนั้นก็เตรียมจะหันหลังจากไป

“ฮืม! นายหมายความว่าอย่างไร? ได้สิ นายเกลียดฉันมากขนาดนั้นเลยหรือ? แม้แต่พูดกับฉันเพิ่มอีกคำเดียว ยังไม่มีความอยากเลยเหรอ?” หยางเสว่พูดอย่างรีบร้อน

“ไม่ใช่!”

เฉินเกอพูดเบาๆ

“ฉันรู้ ว่าตอนนี้นายมีแฟนใหม่แล้ว และเรื่องของนายกับฉินหยาคนนั้น ฉันก็ได้ยินแล้ว ความสัมพันธ์ของนายกับเธอมาก แต่ยังไงเราสองคนเมื่อก่อนก็เคยคบกัน ดังนั้นฉันจึงจำเป็นต้องเตือนนายคำหนึ่ง สำหรับเรื่องของฉินหยา นายไม่ควรเข้าไปยุ่งจะดีที่สุด!”

“จริงๆนะ นายไม่เข้าใจเส้นสนกลในของตระกูลหลงเลย ยิ่งไม่รู้ว่า หลงเช่าหยุน เป็นคนแบบไหน แม้ว่าบริษัทการค้าจินหลิงกรุ๊ปของนายจะมีอำนาจมาก แต่ถ้าตระกูลหลงต้องการกำจัดนาย ก็เหมือนกับเหยียบ มดที่ตัวใหญ่นิดหน่อย นายรู้หรือเปล่า?”

หลังจากที่หยางเสว่ได้รับกุญแจ ก็ได้พูดขึ้น

“เรื่องของฉินหยา ฉันก็จะไม่ไปยุ่งเกี่ยวอีกต่อไปแน่นอนว่า แม้ว่าฉันจะไปยุ่งเกี่ยว ตระกูลหลงฉันก็ไม่กลัว คุณไม่ต้องมาขู่ฉัน!”

เฉินเกอพูดเบาๆ

“ฮืม! ไม่เห็นค่าในความปรารถนาดี ยังไงสัก ฉันก็ได้เตือนนายแล้ว ต่อไปอยู่ห่างจากฉินหยาคนนั้นหน่อย เมื่อถึงเวลานั้น ตัวเองจะได้ไม่เสียใจภายหลัง!”

หยางเสว่เหลือบมองเฉินเกอแล้วก็จากไปเลย

เรื่องของฉินหยา เฉินเกอไม่อยากไปยุ่งแล้วจริงๆ ในเมื่อไม่ได้อยู่กับฉินหยา แต่ช่วยเหลือเธอมากเกินไป ถือเป็นอะไรกัน และพูดนอกจากนี้แล้ว ตระกูลหลงกับเธอ ถือเป็นถูกหลักธรรมนองคลองธรรมแล้ว

ตัวเองจะสามารถทำอะไรได้อีก?

และในเวลานี้เอง โทรศัพท์มือถือของเฉินเกอก็ดังขึ้นกะทันหัน......