ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 312

บทที่ 312 ชายชราที่น่าสงสัย

ชายชราคนนี้ เฉินเกอมองดูแล้ว นี่มันเป็นคนที่แบล็กเมล์ตัวเองครั้งที่ฉินหยาหายตัวไปไม่ใช่เหรอ

ไม่คิดว่า ตอนนี้ได้มาหาถึงที่นี่แล้ว

“เป็นแกอีกแล้วเหรอ?”

เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อย

“โอ้โอ๊ย ! หลายชาย ยังดีที่ได้เจอแก ฮึ พนักงานรักษาความปลอดภัยกลุ่มนี้ไม่ให้ฉันเข้าไป แกบอกพวกเขาหน่อย!” ให้ฉันเข้าไปด้วยชายชราเอามือเท้าเอวแล้วพูด

“แกจะเข้าไปทำไม? ฉันจะบอกแกให้นะ เรื่องครั้งก่อนที่ฉันช่วยแก ช่วยแกรักษาขาที่บาดเจ็บ ครั้งนี้แกจะยังมาตอแยฉันอีกเหรอ แกคิดว่าฉันเป็นคนไม่มีอารมณ์โกรธเหรอ?”

เฉินเกอพูดอย่างเอือมระอา

นานๆครั้ง เห็นแกน่าสงสาร เฉินเกอก็เลยได้ช่วยเหลือไป

แต่ว่านี่มันครั้งแล้วครั้งเล่ารู้สึกว่าจะเกินไปหน่อย!

“หลานชาย ทำไมแกพูดแบบนี้ล่ะ อะไรคือฉันมาตอแยแก ฉันเพียงแต่เห็นว่าแกเหมือนหลานฉันที่หายสูบสูญไป หากเขายังไม่ตาย ปีนี้อายุก็คงเท่าๆกับแก”

ทันใดนั้นสีหน้าของชายแก่เศร้าสลดขึ้นมาทันที

ก้มหน้าลงไป

“ไอ้แก่คนนี้ พูดจาเลอะเลือน ถึงแม้ฉันไม่จัดการ!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยก็จะจัดการเขาแล้ว

เฉินเกอมองดูชายชราคนนี้ก็น่าสงสารอยู่ไม่น้อย

จึงได้ยกมือห้าม

“ครับ! คุณชายเฉิน!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยรีบถอยออกไปด้านข้าง

ชายชรานั้น เวลานี้ได้นั่งลงที่บันไดประตูโรงแรมด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย

เฉินเกอนั้น อดที่จะสงสารไม่ได้ ก็ได้หยิบกระเป๋าตังออกมา

หยิบเงินออกมาหนึ่งพันหยวยยื่นให้กับเขา

“เอาละ ฉันก็รู้ว่าแกต้องการเงิน นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เอาเงินนี่แล้วรีบไปซะ!”

เฉินเกอก็รู้ว่าการให้เงินเป็นประจำจะทำให้เขาเสียนิสัย

แต่ก็จนปัญญา ชายชราคนนี้อายุมากขนาดนี้ คงไม่สามารถที่จะเรียกคนมาทำร้ายเขา

“ฉันไม่เอาเงิน หลายชาย ฉันแค่อยากเข้าไปอาบน้ำ แกดูสิว่าเสื้อผ้าฉันก็ขาดหมดแล้ว!”

ชายแก่ยิ้มแฮ่ๆแล้วพูด

นิ้วมือของเฉินเกอได้ชี้อยู่ที่ปลายจมูกของเขา: “ฉันขอเตือนแกนะ อย่าเรียกฉันว่าหลานชายอีก!”

“สำหรับเรื่องที่แกจะอาบน้ำ ข้างๆนี้มีที่อาบน้ำ แกก็ไปอาบทางโน้นละกัน!”

พูดจบ เฉินเกอก็ได้เอาเงินยื่นให้กับพนักงานรักษาความปลอดภัย จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

พนักงานรักษาความปลอดภัยก็รู้ความหมายนั้นแล้ว “ไอ้แก่เอ๊ย คุณชายเฉินของพวกเราใจดี ให้แกไปอาบทางโน้น แม่งเอ๊ย มาฉันจะพาแกไปเอง!”

พนักงานรักษาความปลอดภัยก็ได้ดึงตัวชายชราไป

“ขอบใจนะหลายชายใหญ่!”

“ตะโกนบ้าอะไรอีก!”

เรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย

หลังจากเฉินเกอไปถึงห้องที่ได้เปิดไว้นั้น ก็เตรียมตัวอาบน้ำนอน

อาบน้ำเสร็จไม่นาน ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ได้ดังขึ้น

เฉินเกอเปิดประตูออกไปดู

ถึงกับสะดุ้งทันที

เป็นชายชราคนนั้น

แม่งเอ๊ย แกทำอะไร? แกขึ้นมาได้ยังไง?

เฉินเกอหน้าเหวอไปเลย

ลิฟต์ในโรงแรมนี้ ต้องแตะคีการ์ดถึงจะขึ้นมาได้

และชั้นที่ตัวเองพักนั้น เป็นชั้นสำหรับวีไอพี

จะเข้ามา ต้องผ่านประตูสแกนก่อน

ชายชราคนนี้กลับมาถึงตรงนี้ได้

“แฮ่ๆ ฉันมาหาแกไง หลานชายใหญ่ แกช่วยจัดการเรื่องที่พักให้ฉันหน่อย?”

ชายแก่ยิ้มแฮ่ๆแล้วพูด “หลายชายใหญ่แกอย่าลืมนะ ยังไงเสียฉันก็เคยช่วยเหลือแก ครั้งก่อนที่ตามแกหาสาวน้อย ก็เป็นฉันที่ให้เบาะแสกับแกนะ!”

“ตอนนี้ฉันแค่อยากรู้ว่าแกขึ้นมาได้ยังไง?”

เฉินเกอพูดไม่ออกจนต้องเกาหัว

ตอนนี้เนื้อตัวของชายชราสะอาดสะอ้านไม่น้อย

แต่ท่าทางที่เขาฉีกยิ้ม ให้ความรู้สึกกับเฉินเกอเหมือนจะไม่ใช่คนดี

“อ้อๆ แกหมายถึงประตูกระจกพวกนั้นเหรอ? แฮ่ๆง่ายมาก ฉันใช้นิ้วมือแค่ดึง เครื่องมันก็รวนแล้ว ฉันก็เลยขึ้นมาหาแกไง!”

ชายชรากล่าว

เพิ่งจะสิ้นเสียงพูด

โครมๆๆ