ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 322

บทที่ 322งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณชายหลง

“เสี่ยวหยาทำไมลูกไม่พักผ่อนอยู่ในห้อง ออกมาทำไม？”

ฉินเสี้ยงหนานพูดด้วยความใส่ใจ

“ห้ะห้ะ เสี่ยวหยาช่างเป็นเด็กดีเหลือเกิน สถานะอย่างตระกูลหลงพวกเราจะไปขัดใจเขาไม่ได้นะ และอีกอย่างไม่ใช่ว่าคุณชายหลงจะไม่รักหนูจริง หนูยังพูดให้ฟังอยู่เลยว่า ตอนที่หนูถูกลักพาตัวคุณชายหลงยินดีจะออกเงินหลายล้านเพื่อช่วยหนูไง！”

ญาติท่านหนึ่งกล่าว

เรื่องเมื่อคืน ฉินหยาเล่าให้ฉินเสี้ยงหนานที่เป็นห่วงมากมายให้ฟังแล้ว ส่วนญาติพี่น้องพวกนี้ก็รู้มาจากฉินเสี้ยงหนานอีกทีหนึ่ง

“ฮาฮา！”

ฉินหยาฝืนยิ้ม

เธอรู้ว่าญาติกำลังหมายถึงอะไรอยู่

ฉินหยาไม่ได้โกรธที่พูดคำเหล่านี้กับเธอ

เพราะครั้งนี้ตระกูลหลงกับตระกูลฉินแห่งเยี่ยนจิงได้ร่วมมือกันกดขี่พวกตน ทำให้พวกคุณพ่อใกล้จะรับมือไม่ไหวแล้ว

พวกคุณลุงและคุณอาต่างก็มีภาระทางครอบครัวที่ต้องดูแล

ดังนั้นฉินหยาจึงไม่ได้โทษพวกท่าน

และอีกอย่างตอนนี้ฉินหยาก็ไม่ได้สนใจกับความรู้สึกของตัวเองสักเท่าไหร่

แล้วยังจะทำอะไรได้อีก

ตอนนี้เฉินเกอไม่แยแสเธอเลย เขามีซูมู่หานของเขาอยู่แล้วทั้งคน

ตอนแรกฉินหยารู้สึกว่าทั้งสองยังมีความหวังอยู่บ้าง แต่ตอนนี้……ช่างมันเถอะ อย่าไปพูดถึงอีกเลย

สรุปแล้วตอนนี้ฉินหยายังรู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์อยู่บ้าง เพราะสามารถพลิกวิกฤติของทางบ้านให้กลับมาดีขึ้นได้！！”

ฉินหยาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม

จากนั้นเธอก็เดินเข้าห้อง

เห็นลูกสาวเป็นแบบนี้ ฉินเสี้ยงหนานก็รู้สึกทุกข์ใจที่มิอาจพูดได้……

“คุณชายเฉินครับ นี่เป็นของขวัญที่ผมมอบให้แก่คุณครับ หาหา ท่านต้องสนใจแน่ๆครับ？”

มาพูดถึงเฉินเกอกัน

โห๋ซานถือฮาร์ดดิสก์ไดรฟ์หนึ่งอันแล้ววิ่งมา

จากนั้นก็เปิดวีดีโอให้เฉินเกอดูหนึ่งช่วง

เฉินเกอดูแล้วยิ้มแห้งๆ“เมื่อคืนนายไปอัดวีดีโอนี้มาเหรอ？”

“ฮาฮา ใช่เลยครับ โห๋ซานอย่างผมไม่มีดีอย่างอื่นเลย แต่สำหรับการแอบลับๆลอกๆ ขโมยดูนั้นไม่มีใครเทียบเทียมผมได้เลยครับ！”

โห๋ซานตบหน้าอกตัวเองพลางพูด

“พอได้แล้ว อย่ามาโอ้อวดกันหน่อยเลย！”

หลี่เจิ้นกั๋วยืนอยู่ข้างๆพลางยิ้มแห้งๆแล้วพูด “มีหลักฐานอันนี้และคลิปอัดเสียงของครั้งก่อน พวกเราก็สามารถแผนซ้อนแผนได้แล้วครับ！”

“อืม！”

เฉินเกอพยักหน้าแล้วยิ้ม

ซึ่งในขณะนี้

มือถือของเฉินเกอก็ดังขึ้นมา

เมื่อดูก็พบว่าน้องบุญธรรมหวงหยงหาวเป็นคนโทรมา

“มีอะไรเหรอหยงหาว？”

เฉินเกอถาม

“พี่พวกเราโดนรุมกระทืบครับ เสี่ยวเฟยโดนหนักสุดครับ！”

“อะไรนะ！ใครกันที่กล้าดีขนาดนี้？”เฉินเกอถามด้วยความโกรธ

“ยังมีใครอีก ก็ไอ้หลงเช่าหยุนนี่แหละ วันนี้เขาจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดสักใหญ่โต ผู้คนที่มีหน้ามีตาทางสังคมเกือบทั้งหมดในเมืองจินหลิงก็ไปร่วมงานด้วย มีเพียงคนของตระกูลเฉินที่ไม่ได้รับเชิญให้ไปร่วม ผมกับเสี่ยวเฟยจึงพาคนไปรังควานถึงที่……”

หวงหยงหาวเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง

สรุปคร่าวๆคือหลงเช่าหยุนคิดจะมีปริปักษ์กับเฉินเกอแห่งตระกูลเฉิน ทำให้ไม่พอใจ จึงได้นำคนไปรังควาน แต่กลับถูกพวกตระกูลหลงสั่งสอนเข้าให้

อำนาจของตระกูลหลงนั้นใหญ่มากนัก ครั้งนี้หลงเช่าหยุนจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดที่เมืองจินหลิง

และยังเลือกจัดที่วิลล่าสปา ซึ่งเป็นที่ที่พี่เฉินเสี่ยวเคยบริหารมาก่อน

จึงรู้ว่าเป็นการโจมตีแบบไม่ต้องพูดออกมาเลย

ครั้งนี้ตระกูลหลงมีคนมามากมาย เสี่ยวเฟยกับหยงหาวไม่บอกกล่าวสักคำแล้วไปหาเรื่องเอง จึงต้องเสียเปรียบขนาดนี้

“พวกนายมาหาพี่ก่อน！”

เฉินเกอกล่าว

เฉินเกอนับถือไป๋เสี่ยวเฟยกับหวงหยงหาวเหมือนพี่น้อง

“พวกเราอยู่ข้างล่างแล้ว กำลังประคองเสี่ยวเฟยอยู่ครับ！”

หวงหยงหาวกล่าว

“งั้นพี่จะลงไปเดี๋ยวนี้！”

เฉินเกอพาพวกโห๋ซานลงไปชั้นล่าง

เป็นไปตามที่คาดไว้ไม่มีผิด ไป๋เสี่ยวเฟยถูกกระทืบจนบวมช้ำไปทั้งตัว หวงหยงหาวก็มีรอยบาดแผลด้วยเช่นกัน