ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 324

บทที่ 324 บีบบังคับ

“ซานเย๋ คนของพวกเขามากันแล้วครับ！”

ลูกน้องคนหนึ่งเตือนด้วยน้ำเสียงที่เกรงกลัว

“ไม่จำเป็นต้องปะทะกับพวกเขา แม่งเอ้ย เผ่นก่อนแล้วกัน！”

โห๋ซานพูดจบ จากนั้นก็นำหญิงสาวและลูกน้องทั้งหลายเดินไปที่หลังเขา

“ทำไป！ทำไปฆ่าพวกมันให้หมด！”

หลงเช่าหยุนพูดด้วยความโกรธเคือง

ตั้งแต่เล็กยันโตเป็นครั้งแรกที่เขาถูกย่ำยีศักดิ์ศรีเช่นนี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่หลงเช่าหยุนจะรับไม่ได้

คนทั้งฝูงจึงไล่ตามไป

“คุณชายหลงคุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ？”

หัวหน้าพ่อบ้านถามด้วยความเป็นห่วง

“*-*！ไม่เป็นอะไร ดูที่ที่นายเลือกสิ ทำไมถึงให้พวกโห๋ซานเข้ามาได้ ผมเกือบเอาชีวิตไม่รอดอยู่แล้ว！”

หัวหน้าพ่อบ้านที่มีอายุ 56 ปี ตอนนี้ถูกหลงเช่าหยุนตบอย่างแรงๆ

บัดนี้จึงรู้พูดด้วยความอับอายว่า“ผมไม่ดีเอง ผมไม่ดีเองครับคุณชายหลง！”

“แต่ตอนนี้กำลังจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของคุณ มีแขกชั้นสูงมามากมาย คุณชายหลง ตอนนี้พวกเรากลับเข้าไปก่อนนะครับ！”

หัวหน้าพ่อบ้านห้ามเตือน

หลงเช่าหยุนจัดเนคไทให้เข้าที่ด้วยความโกรธเคือง จากนั้นก็เดินเข้าไปในงาน

“พวกคุณดูสิ คนนั้นเป็นคู่หมั้นของคุณชายหลง ชื่อฉินหยาคุณฉินหรือเปล่า？”

“คิกคิกคิก ได้ยินว่าฉินหยาคุณฉินเป็นคนที่สง่างาม มีหน้าตาที่สะสวย พอวันนี้ได้มาเจอก็โดดเด่นกว่าคนอื่นจริงๆ！”

ในงานเลี้ยงด้านหน้า บัดนี้มีนักธุรกิจที่ร่ำรวยหลายคนเห็นครอบครัวของฉินหยาที่ถูกเชิญด้วยความนอบน้อม จึงอดไม่ได้ที่จะพูดถึง

“ใช่แล้ว พวกคุณเคยได้ยินไหมว่าคุณฉินหยามีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นกับคุณชายเฉิน และสนิทสนมกันเกือบจะเป็นแฟนสาวของคุณชายเฉินแล้วด้วยนะ！”

“อะไรคือเกือบจะ ผมได้ยินว่าฉินหยาเป็นผู้หญิงของคุณชายเฉินจริง ยังตั้งท้องกับคุณชายเฉินแล้วด้วย！นี่ไม่ใช่ความลับอะไรเลย！”

“ห้ะ？จริงเหรอ？ยังมีเรื่องอย่างนี้ด้วยเหรอ！”

“อย่าพูดพร่ำเพรื่อ ระวังคนของคุณชายหลงจะได้ยิน สรุปแล้วผมก็แค่ได้ยินเขาเล่ากันมา ยังไม่ค่อยแน่ใจเลย แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าคุณฉินหยาเป็นผู้หญิงของคุณชายหลงแล้ว！”

ผู้คนพูดคุยกันเสียงเบาๆ

ส่วนฉินหยา ครั้งนี้นอกจากจะพาคนในครอบครัวของตัวเองมาแล้ว ยังชวนเพื่อนสนิทของตนมาด้วย

ให้พวกจ้าวถงถงมาเป็นเพื่อน

ผู้คนพูดคุยกันเสียงเบา แต่ฉินหยาก็ได้ยิน

ใบหน้าจึงแดงขึ้นมา

ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานที่เช่นนี้ เธอคงจะด่าคนพวกปากเถื่อนพวกนั้นให้เละแล้ว

และหยางเสว่ก็ได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์บางคำแล้ว

สีหน้าขณะนี้จึงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ตอนแรกคิดฝันเฟื่องว่าตัวเองจะเป็นตัวเด่นของงานวันนี้

แต่เห็นได้ชัดว่าเมื่อฉินหยามาแล้ว เธอก็กลายเป็นตัวเด่นไปเลย หยางเสว่จึงไม่ชอบใจยิ่งนัก

และตอนนี้ยังพูดว่าฉินหยาเคยคบกับเฉินเกอ หยางเสว่จึงยิ่งไม่ชอบใจเข้าไปอีก

ในสายตาของทุกคนต่างก็คิดว่าฉินหยาดีกว่าตน สวยกว่าตน

และผู้หญิงที่โดดเด่นกว่าเธออย่างฉินหยายังคบกับแฟนเก่าของตน จึงยิ่งไม่ชอบใจเข้าไปอีก

หยางเสว่รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ดังนั้นสายตาที่มองฉินหยาที่มีความอาฆาตแฝงอยู่ด้วย

บัดนี้หลงเช่าหยุนได้กลับเข้ามาถึงในงานแล้ว

แล้วเห็นฉินหยา

ในใจรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนี้ ถึงตนจะตามจีบเธอด้วยสารพัดวิธี แต่ก็ยังเหมือนเดิม ตอนนี้มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของตนยังทำให้ที่เฉื่อยชาอีก

บวกกับเพิ่งโดนย่ำยีศักดิ์ศรีไปหมาดๆ จึงทำให้รู้สึกหงุดหงิดยิ่งนัก

หลงเช่าหยุนนั่งด้วยอารมณ์เสีย

“คุณชายหลง！”

ญาติของตระกูลฉินรีบมากล่าวทักทาย

หลงเช่าหยุนไม่ได้ตอบ นั่งนิ่งอยู่ที่หน้าโต๊ะเหมือนเดิม

บัดนี้หยางเสว่พูดทิ่มแทงใจว่า“เช่าหยุน วันนี้เป็นวันเกิดของน้อง แต่ทำไมคู่หมั้นของน้องถึงดูแล้วไม่มีความสุขเลย น้องรู้ไหมว่าเมื่อกี้คนอื่นเขาพูดกันยังไง？”

“พูดยังไง？”

“คนอื่นเขาพูดว่า คนที่ฉินหยารักคือเฉินเกอ มาอยู่กับน้องก็เพราะถูกน้องบีบบังคับ น้องทำให้เฉินเกอกับฉินหยาต้องเลิกรากัน！”หยางเสว่กล่าว

“พูดซี้ซั้ว！ แม่งเอ้ย ใครกัน！กูจะไปฆ่ามัน！”

หลงเช่าหยุนพูดด้วยความโกรธ

ทันใดนั้นก็ตบที่โต๊ะอย่างแรก ทำให้ผู้คนที่อยู่ในงานต่างสะดุ้งตกใจ

คนทั้งงานตกใจจนไม่กล้าปริปากพูดอะไรเลย

ใช่สิ วันนี้มาร่วมงานวันเกิดของหลงเช่าหยุน แต่ทุกคนก็รู้ว่ามาประจบหลงเช่าหยุนกันทั้งนั้น

เวลานี้หลงเช่าหยุนมองฉินหยาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ฉินหยามานั่งข้างๆผมนี่！ผมจะให้คนอื่นดูว่า ผู้หญิงของหลงเช่าหยุนก็คือของหลงเช่าหยุนวันยังค่ำ！”

ส่วนฉินหยาก็ขมวดคิ้วขึ้น

หันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง

และคนในงานหลายคนก็ยิ้มตั้งหน้าตั้งตาดูสีสันของงาน

เห็นได้ชัดว่าฉินหยาทำให้คุณชายหลงขายหน้า ไม่ไว้หน้าเขาเลยแม้แต่น้อย！

วันนี้หลงเช่าหยุนอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว บวกกับท่าทางที่เย็นชาของฉินหยา ยิ่งทำให้หลงเช่าหยุนหดหู่ใจยิ่งนัก

บวกกับคำพูดที่เสียดสีของหยางเสว่เมื่อกี้และสายตาที่ผู้คนมองตัวเอง ณ ขณะนี้

หลงเช่าหยุนจึงรู้สึกโมโหมาก

“ผมบอกให้คุณมา คุณไม่ได้ยินเหรอ！”

พูดจบก็ยืนขึ้นดึงแขนของฉินหยาแล้วลากมาอยู่ข้างๆตน

“คุณจะทำอะไร！ทำไมคุณถึงเป็นอย่างนี้！”

และพวกจ้าวถงถงทุกคนจ้องมองหลงเช่าหยุนอย่างเคืองใจ

ตอนแรกนึกว่าฉินหยากับเฉินเกอเป็นไปไม่ได้แล้ว

ถ้าหาก คุณชายหลงแห่งเยี่ยนจิงคนนี้ไม่เลวจริงๆล่ะก็ อยู่กับฉินหยาก็ไม่เลวดีนะ

แต่ตอนนี้ดูแล้ว คุณชายหลงแย่กว่าผู้ชายสถุลอีก

“เธอเป็นคู่หมั้นของผม ผมจะให้เธอทำอะไรเธอก็ต้องทำ มานี่สิ！มาอยู่ข้างๆผมช่วยผมเทไวน์ ไอ้หมาบ้าเฉินเกอ ในสายตาของผมก็แค่สุนัขจรจัดเท่านั้น！”

หลงเช่าหยุนจับแขนของฉินหยาด้วยความโอ้อวด

คนบ้านตระกูลฉินถึงสีหน้าจะไม่สู้ดีนัก แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรเลย

หยางเสว่ดูฉากตรงหน้าอยางชอบใจ

ฉินหยาจับแขนที่ถูกดึงจนเจ็บแล้วนั่งลง

“วันนี้เป็นวันเกิดของผม ทำไมคุณถึงทำหน้าตาเฉื่อยชาอย่างนี้ ผมให้คุณยิ้มแล้วรินไวน์ให้ผม！”

หลงเช่าหยุนตะคอกขึ้นมาอีกครั้ง

ผู้คนไม่รู้ว่าทำไมหลงเช่าหยุนถึงสติแตก แต่ดูฉากน่าสนใจอย่างไม่กลัวว่าเรื่องมันจะบานปลายไปกันใหญ่

ฉินหยารู้สึกขมขื่น ราวกับว่าเวลานี้ได้เพิ่มความหดหู่ใจขึ้นมาอีกมากมาย

ฝืนยิ้มน้อยๆแล้วรินไวน์ให้หลงเช่าหยุน

“ดี！”

ผู้คนต่างก็พูดด้วยเสียงเดียวกันว่า ดี

หยางเสว่ก็หัวเราะเบาๆ“ฮาฮา น้องสะใภ้ดีจะตาย พวกคุณก็นะพูดจาไปเรื่อยเปื่อยว่าน้องสะใภ้ชอบเฉินเกอ มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ฉันดูแล้วน้องสะใภ้รักเช่าหยุนของพวกเราต่างหาก ถ้าไม่เชื่อ เช่าหยุนพวกน้องสองคนจูบให้คนอื่นดูเลย ฮาฮาฮา และนี่ก็คือของขวัญวันเกิดที่พิเศษที่สุด！”

“ใช่ใช่ใช่ จูบเลย！จูบเลย！”

ทุกคนได้ยินหยางเสว่พูดก็ปรบมือเชียร์ขึ้นมา

หลงเช่าหยุนบีบบังคับฉินหยามา จึงไม่แคร์ความรู้สึกของฉินหยาเลย

หือ！

“จูบก็จูบ！”

ขณะที่หลงเช่าหยุนพูดก็คิดจะควงฉินหยามาจูบ

แต่ฉินหยารีบหลบไปอีกข้าง

“คุณทำอะไร？คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ！”

ฉินหยาทนไม่ไหวด่าว่าเขา

“หา？นี่มันเกิดอะไรขึ้น？”

ผู้คนตกตะลึง

หยางเสว่ก็แสร้งทำเป็นตกใจกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า

“น้องสะใภ้ทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ วันนี้เป็นวันเกิดของเช่าหยุน น้องสะใภ้ทำอย่างนี้ก้ไม่ไว้หน้าเขาเลยนะ หืม หรือจนป่านนี้แล้วในใจของคุณยังมีเฉินเกออยู่เหรอ？”

หยางเสว่กล่าว

และคำพูดนี้จี้ความโมโหของหลงเช่าหยุนขึ้นมา

หลงเช่าหยุนจ้องมองฉินหยาด้วยความโมโห……