ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 335

บทที่ 335 ท่านฉินมีทักษะการแพทย์สูงมาก

“ทำไม?”

เฉินเกออึ้งไปเลย

ไม่รู้ว่าท่านลุงนี้เป็นอะไร ดูดูแล้ว ทั้งตัวเหลือแต่กระดูก อายุก็มากแล้ว

แต่ว่านิ้วมือทั้งห้าแข็งเรากับเหล็กเลย ตบลงบนร่างกายของเฉินเกอ เฉินเกออยากขยับก็ขยับไม่ได้

ทำไมถึงมีแรงมากขนาดนี้!

“ไม่ทำไม ฉันถามนายเนี่ย วันนี้ไปเจอใครมาใช่ไหม? ฉันได้กลิ่นความไม่ปกติบนตัวนาย?”

ท่านฉินหัวเราะแล้วถาม

“อะไรกลิ่นไม่ปกติ?”

เฉินเกอเห็นท่านลุงดูตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูก ดูเหมือนว่าอาการป่วยจะกำเริบอีกแล้วสินะ!

“มีพิษ!”

จู่ๆ ท่านฉินก็พูดเสียงต่ำลง

“วันนี้คนที่นายพบเจอ บนร่างกายของเธอมีพิษ! ฉะนั้นหลังจากที่นายพบเจอเธอแล้ว บนร่างกายของนายจะมีกลิ่นพิษแบบนี้ ฉันสามารถรู้สึกได้!”

ท่านฉินพูด

“ให้ตายเถอะ นายดูหนังไทยเยอะไปหรือเปล่า?”

เฉินเกอหมดคำจะพูดแล้ว

เขาเดินไปเลย

แต่ว่าพอหันกลับมาคิด ถึงแม้ว่าท่านฉินจะดูลึกลับน่าสงสัย

แต่ว่าพอดูสถานการณ์ของซูเฉียงเวยแล้ว ไม่สามารถตรวจเช็คสาเหตุของอาการป่วยได้เลย

นี่สามารถพูดได้เลยว่ามีปัญหาเล็กน้อย

เรื่องอาการติดพิษแบบนี้เฉินเกอก็เคยฟังมาบ้าง พูดให้ชัดเจนก็คือจะเหมือนกับพวกอาการDอาการJ

มีพวกปรสิตอยู่ภายในร่างกาย

ขณะนั้นไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี ส่วนสิ่งที่ท่านลุงนี้พูดทำไมถึงเหมือนจะเป็นเรื่องแบบนั้นเลย ถ้าหากว่าเขามีวิธีจัดการขึ้นมาจริงๆ ล่ะ?

เฉินเกอจึงพูดต่อว่า “ไม่ว่ายังไงแล้วตอนนี้ก็ยังหาหมอไม่เจอ นายสามารถช่วยดูให้ได้?”

“แน่นอน ฉันเป็นทุกอย่าง ฉันพูดแล้ว ฉันไม่ใช่ขอทาน เมื่อก่อนฉันเก่งมากเลย!”

ท่านฉินพูด

“เฮอะ ใช่หรอ เมื่อก่อนนายเก่งขนาดไหน?”

“จะเก่งแค่ไหนก็เก่งเท่านั้นเลย! ไม่เชื่อนายให้ฉันลองไปดูสิ!”

ท่านฉินพูด

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้ไม่มีวิธีอื่นแล้ว เฉินเกอก็ไม่มีทางเสียเวลากับท่านลุงคนนี้นานขนาดนี้หรอก

บ้านเกิดของท่านลุงฉินอยู่ที่ฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ ไม่แน่เขาอาจจะรู้ก็ได้

เพราะว่ามีความคิดนี้ ฉะนั้นเฉินเกอจึงตอบตกลงแล้ว

แล้วพาท่านลุงไปจริงด้วย

ในตอนที่เฉินเกอกลับมาถึงห้องผู้ป่วยอีกครั้ง

ทีมแพทย์ผู้สูงอายุคนหนึ่ง ยังรอดูแลรับผิดชอบอยู่ที่นี่

ขณะนี้ กำลังฝังเข็มให้ซูเฉียงเวยอยู่

รอบๆ ข้าง หมอแพทย์แผนจีนมากมายในโรงพยาบาล ต่างก็ยืนเรียนรู้อยู่ข้างๆ ด้วยความเคารพ

ส่วนบอดี้การด์เทียนหลงตี้หูต่างก็อยู่

“นำเข็มมาสองอัน จะฝังลงที่ไหนล่ะ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!”

เฉินเกอพาท่านฉินเข้ามา

พอท่านฉินมองมาหนึ่งที ก็ยิ้มอย่างเย็นชา

“คุณเป็นใคร? หมอเทวดาหูก็เป็นคนที่นายสามารถมาพูดมั่วได้หรอ พาคนนี้ออกไป!”

รอบๆ ข้างที่มียศเป็นผู้อำนวยการ ฟังคำนี้แล้วก็ไม่พอใจขึ้นมาทันที

หมอเทวดาหูมีชื่อเสียงมากี่ปีแล้ว ขณะนี้สามารถเห็นถึงทักษะการแพทย์ของเขาด้วยตาเปล่า คนรุ่นหลังพวกนี้ จะดีใจยังไม่ทันเลย

ง่ายต่อการที่จะถูกคนรอข้างด่าว่า

ส่วนหมอเทวดาหูในขณะนี้ก็ขมวดคิ้ว

แต่ว่าท่านลุงนี้เป็นคนที่คุณชายเฉินพามา จะโมโหก็ต้องอดทนไว้

“ฟังความหมายจากนายแล้ว นายก็รู้เรื่องการแพทย์?”

หมอเทวดาหูหัวเราะ “อายุปานนี้แล้ว แก่แล้วยังไม่เคารพตัวเองอีก!”

“ใครไม่เคารพตัวเอง ไกลๆ!”

ท่านฉินผลักหมอเทวดาหูไปทีหนึ่ง นำเข็มที่หมอเทวดาหูฝังอยู่บนแขนของซูเฉียงเวยออก

“นายนายนาย!”