ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 338

บทที่ 338 พบกันโดยบังเอิญที่สถานีรถไฟ

ฉู่ตูในเมืองฉู่ชวนที่เป็นใจกลางเมือง

แน่นอนว่าต้องเจริญรุ่งเรืองมาก

และรถขบวนนี้ อยู่ตรงหน้าทางออกของสถานีรถไฟที่ผู้คนมากมายพอดี ทำให้ผู้คนสังเกตเป็นพิเศษ

ถึงสถานีแล้ว

เฉินเกอลุกขึ้นมาขยับเอวเล็กน้อย แล้วพาซูเฉียงเวยและท่านฉินลงรถไปด้วยกันสามคน

แต่ว่าครั้งนี้ตอนที่เดินผ่านพวกหูฮุ่ยหมินไป เฉินเกอเดินไปด้วยความเย็นชา

ไม่ได้ทำการทักทาย

“เฮอะ การกระทำนี้ ใครอยากจะสนใจนาย!”

เฉินเกอจะดื้อรั้นขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้ามาทักทายตัวเอง

ใช่แล้ว ตามนิสัยที่เอาแต่ใจของหูฮุ่ยหมินแล้ว เธอทักทายฉัน ฉันสามารถไม่สนใจเธอได้ แต่ว่าเธอไม่ทักทาย โดยเฉพาะคนอย่างเฉินเกอ ก็รู้สึกแย่เหมือนถูกฝูงหมูมาดูถูก

แต่ก็ช่างมันเถอะ พวกหล่อนไม่กี่คนก็ลงรถต่อๆ กันมาแล้ว

“จุนเหวิน เธอบอกว่าพวกเราถึงสถานีแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมถึงไม่มีคนมารับล่ะ?”

หูฮุ่ยหมินถาม

พวกเธอลงจากรถพร้อมกัน มองไปรอบๆ ข้าง

ตี๊ด~ตี๊ดตี๊ด!

และในขณะนี้ มีรถแลนด์โรเวอร์คันหนึ่งขับมาแล้วกดแตร

หลังจากนั้นก็ลดกระจกลง มีผู้ชายที่หล่อเหลาคนหนึ่งทักทายกับเฉินจุนเหวิน

“จุนเหวิน นี่!”

“หวางเจี้ยน!”

เฉินจุนเหวินโบกมือ

“ว้าว รถแลนด์โรเวอร์เลยเนี่ย พี่จุนเหวิน เพื่อพี่ทำอาชีพอะไรเนี่ย?”

ผู้หญิงรอบๆ ข้างพูดขึ้นมา

“ตอนนั้นเป็นเพื่อนกับฉันในโรงเรียนทหาร แต่ว่าหลังจากจบแล้ว ก็ไม่ได้เดินทางนี้ ถูกพ่อเขาเรียกไปสืบสานบริษัทต่อแล้ว ฮ่าฮ่า!”

เฉินจุนเหวินพูด

ผู้หญิงที่อยู่รอบๆ ข้างอดไม่ได้พุ่งไปทางเฉินจุนเหวิน มีแววตาที่นับถือเล็กน้อย

ทำไมคนที่เก่งถึงเป็นแบบนี้ตลอด คนที่รู้จักก็มีฐานะไม่ธรรมดา

“จริงด้วยหุ้ยหมิ่น เธอบอกว่าที่ฉู่ตูมีเพื่อนสมัยมัธยมปลายของเธอไม่น้อยเลยนิ ยังพูดว่าจะมารับพวกเราด้วย! ถ้าพวกเรานั่งรถไปตอนนี้ งั้นเพื่อนของเธอก็มาเสียเปล่าสิ!”

ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น

“หุ้ยหมิ่น เพื่อนสมัยมัธยมปลายของเธอตอนนี้เป็นไงบ้างเนี่ย? เธอพูดว่ามีธุรกิจเป็นของตัวเองไม่ใช่หรอ?”

เฉินจุนเหวินเดินตรงไปทางรถไฟด้วย ถามไปด้วย

“ใช่แล้ว ตอนนั้นพวกเราเป็นนักกีฬาของโรงเรียนกันทั้งนั้น มีเพื่อนไม่น้อยเลยที่สอบมาที่ฉู่ตู ความสามารถก็เก่งๆ ทั้งนั้น ไม่ว่ายังไงแล้วภารกิจของเราจะเริ่มขึ้นก็ต้องรออีกไม่กี่วัน ฉันก็อยากจะไปเที่ยวหาพวกเขาเหมือนกัน! แต่ว่า คงไม่เก่งเท่าหวางเจี้ยนเพื่อนเธอหรอก!”

หูฮุ่ยหมินพูดด้วยความเจ็บปวด

หลังจากนั้น ก็มาถึงหน้ารถ แล้วทักทายทำความรู้จักกัน

ตี๊ด~ตี๊ดตี๊ด!

และในขณะนี้ ก็มีเสียงแตรดังขึ้น

บีเอ็มดับเบิลยู ซีรี่ส์ 5ขับตรงมา

หน้าตาลดลง ครั้งนี้คนที่นั่งอยู่ตรงคนขับและข้างคนขับคือชายหนึ่งหญิงหนึ่ง

โบกมือมาทางหูฮุ่ยหมิน “ฮาย! หุ้ยหมิ่น!”

“หวางเหวิน เหลียงเมิ่ง!”

หูฮุ่ยหมินก็ยิ้มด้วยความดีใจ

พอเห็นเพื่อนของหูฮุ่ยหมิน ต่างก็ขับรถหรูมารับ

ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ สองคนต่างก็อิจฉามาก

ไม่ว่ายังไงแล้วพวกเธอก็ไม่ได้มีเพื่อนมากมายแบบนี้ มีแต่ก็ไม่ได้ติดต่อกันนานมากแล้ว

และเป็นการทำความรู้จักกันอีกครั้ง

ระหว่างผู้คนที่ประสบความสำเร็จ คำพูดที่พูดกันก็มีมากมายอยู่แล้ว

“หุ้ยหมิ่น ไม่เจอกันหลายปีแล้ว คิดถึงเธอจะตายอยู่แล้วเนี่ย! ครั้งนี้ไปรวมตัวกันเลย!”

หวางเหวินเองก็สวยมาก ขณะนี้ดึงมือของหูฮุ่ยหมินแล้วพูดด้วยความเป็นมิตร

“อืม?”

ทันใดนั้น หวางเหวินมองไปทางข้างหลังหูฮุ่ยหมินแล้วอึ้งไปเลย

“นั่น....นั่นไม่ใช่เฉินเกอหรอ? ไม่หรอกมั้ง?”

หวางเหวินมองดูพวกเฉินเกอที่เดินออกจากสถานีรถไฟ

แต่ละคนมีทั้งหอยกระเป๋าเล็กกระเป๋าใหญ่

“เฮอะ จะไม่ใช่ได้ไงล่ะ เขานั่นแหละ!”