ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 373

บทที่ 373ซือถูหยางที่โกรธแค้น

ในขณะที่ทุกคนกำลังเข้าตาจน

“เจี่่ยนนัน เธอเรียกฉันออกมาทำไม?”

ฟางหยีเอ่ยถาม

ทันใดนั้นเขาก็นึกขึ้นมาได้ : “อ้อ....ฉันเข้าใจแล้ว เธอคงไม่คิดที่จะ?”

ฟางหยีส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้พลางกล่าวว่า : “บอกตามตรง ยัยสวี่หยางหยางนั่นก็ไม่ค่อยถูกชะตากับฉันสักเท่าไหร่ เธอก็ดูที่เขาทำกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนพวกนั้นสิ แล้วก็เฉินจุนเหวินนั่นด้วย พอกันทั้งคู่ พวกเขาก่อเรื่องเองก็ให้แก้ไขกันเองสิ เธอจะไปเดือดร้อนทำไม?”

“ที่เธอพูดมาฉันเข้าใจดี แต่ว่า พวกเราก็ไม่เคยมีเรื่องโกรธแค้นอะไรกับพวกเขานี่ ยังไงซะเราก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเดียวกัน พวกเขาก็ไม่เคยหาเรื่องอะไรฉันมาก่อน เมื่อวานตอนแข่งขัน นักเรียนหญิงหลายคนต่างก็เชียร์ฉันเต็มที่ รวมไปถึง สวี่หยางหยางคนนี้ด้วย!”

“ถ้าปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันก็ไม่สบายใจสักเท่าไหร่ อีกอย่าง เมิ่งชวนคนนี้ฉันเคยได้ยินมาว่า เป็นน้องชายคนเล็กของซือถูหยาง ที่ยังไม่รวมอยู่ในนี้ ยังมีเงาของซือถูหยางอีกนะ!”

ฟางเจี่่ยนนันบอก

“ฉันเอาด้วย เจี่่ยนนัน ฉันมองเห็นถึงความเห็นอกเห็นใจในตัวเอง น่าจะเอาไปเขียนนิยายเลยนะ นี่ไม่ใช่เหตุการณ์ความขัดแย้งที่ง่ายๆเลยนะ?”

ฟางหยีกล่าวอย่างเงียบๆ

ฟางเจี่่ยนนันส่ายหน้า : “ฉันคิดว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก บางที มันคงเป็นสัญชาตญาณของฉัน เอาล่ะ ฉันหวังว่าฉันจะคิดมากไปเอง แต่เพื่อนร่วมชั้น พวกเราควรจะช่วยเหลือ ไปกันเถอะ!”

จากนั้น ฟางเจี่่ยนนันหยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างไม่เต็มใจ

โทรไปหาซือถูหยาง

“มีอะไรหรือเจี่่ยนนัน ทำไมจู่ๆถึงได้โทรมาหาผม?”

ซือถูหยางเอ่ยถาม

“ก็ไม่มีอะไรหรอก มีเรื่องหนึ่งที่ฉันต้องการให้คุณช่วยหน่อย เมิ่งชวนเป็นน้องชายของคุณใช่ไหม ตอนนี้เขามีเรื่องกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนเดียวกันฉัน ฉันหวังว่าคุณจะเกลี้ยกล่อมให้เขายอมวางมือได้น่ะ!”

ฟางเจี่่ยนนันกล่าว

“อ้อ? อย่างนี้นี่เอง ถ้างั้นตอนนี้คุณอยู่ที่โรงเรียนสินะ ผมกำลังอยู่ที่สำนักงานใกล้ๆกับโรงเรียนของคุณพอดี ผมจะไปคุยกับคุณที่นั่นดีกว่า!”

ซือถูหยางพูดอย่างรีบร้อน

ถึงแม้ฟางเจี่่ยนนันไม่อยากให้เขามาหา แต่ว่า ตอนนี้ตัวเองต้องพึ่งพาเขา จึงปฏิเสธไม่ได้

ยังไงซะ เรื่องพวกนี้ ปกติ ตระกูลฟางจะไม่ออกหน้าหรอก

อีกอย่าง ถึงแม้ตอนนี้ฟางเจี่่ยนนันรับหน้าที่สืบทอดกิจการต่อจากคุณพ่อแล้ว ก็ไม่ได้หมายความว่าตระกูลฟางจะเปิดเผยตัวอย่างโจ่งแจ้งได้

อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้

ต่อมา ฟางเจี่่ยนนันส่งแค่เสียงอืมตอบไป แล้วจึงวางสายลง

ครู่เดียว ซือถูหยาง ก็มาถึงโรงเรียน

ในมือถือช่อดอกไม้มาด้วยช่อหนึ่ง : “เจี่่ยนนันถ้าผมจำไม่ผิด นี่เป็นครั้งแรกที่คุณโทรหาผมก่อน!”

“อย่ามัวโม้อยู่เลย คุณจัดการเรื่องนั้นให้ฉันหรือยัง?”

ฟางเจี่่ยนนันกอดอกเอ่ยถาม

ซือถูหยางทำหน้างงๆ พลางอมยิ้มแล้วกล่าวว่า : “ผมโทรไปแล้ว แต่เด็กน้อยเมิ่งชวนคนนี้ ครั้งนี้ถูกทุบตีอย่างหนัก โกรธแค้นมาก ไม่ยอมฟังผมเลย คุณก็ดูสิผมไม่รู้จะทำอย่างไรดี หรือจะให้ผมเล่นงานเจ้าชวนสักตั้งเอาไหม?”

“อีกอย่างนะ ครั้งนี้ดูเหมือนว่าเพื่อนนักเรียนของคุณลงมือก่อนใช่ไหมล่ะ? ผมจะไปแทรกแซง มันก็ไม่ถูก!”

ซือถูหยาง กล่าว

“คุณ!”

ฟางเจี่่ยนนันมีสีหน้าตะลึง

“ก็ได้ ถ้างั้นฉันไม่พึ่งคุณ ฉันไปหาคนตระกูลอื่นช่วยก็ได้!”

ฟางเจี่่ยนนันก็คิดไม่ถึงว่า เรื่องแค่นี้ซือถูหยางก็ช่วยไม่ได้

จากนั้น จึงโทรหาคนในตระกูลอื่นอีกหลายแห่งด้วยความหงุดหงิด

ขอให้พวกเขาช่วยออกหน้าระงับเหตุให้

สุดท้าย พวกเขาล้วนหาข้ออ้างเพื่อปฏิเสธ

ซือถูหยางยิ้มเยาะอยู่ข้างๆ

ส่วนฟางเจี่่ยนนัน เริ่มเข้าใจทันที

เรื่องนี้ ที่แท้ก็เหมือนกับที่ตัวเองคิดเอาไว้ ไม่ง่ายขนาดนั้น

ตระกูลทั้งหลายเหล่านั้น เห็นได้ชัดว่าตอนนี้รอดูสถานการณ์ของตระกูลซือถูอย่างเดียว

“เจี่่ยนนัน คุณอย่าดันทุรังต่อไปเลย ความจริงคุณก็พูดกับผมดีๆ อย่าว่าแต่เมิ่งชวนเลย ต่อให้เป็นเรื่องของตระกูลไหน ผมซือถูหยาง ก็ไม่แคร์ ผมทำให้คุณได้ทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตามเจี่่ยนนันคุณเข้าใจหรือยัง?”

ซือถูหยางกล่าว

ขณะเดียวกัน ฉวยโอกาสตอนที่ ฟางเจี่่ยนนันไม่ทันระวังตัว ซือถูหยางดึงมือของฟางเจี่่ยนนันมา

“ออกไปนะ!”

ฟางเจี่่ยนนันตอบสนองทันที รีบปัดมือของซือถูหยางออกไป ขณะเดียวกัน เพราะออกแรงมากไปหน่อย ช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือซือถูหยางก็หล่นลงไปที่พื้นทันที

ซือถูหยางมองดูดอกกุหลาบที่ร่วงลงสู่พื้น สีหน้าถมึนตึง

แต่ในโรงเรียน นักเรียนหญิงที่เดินผ่านไปมาไม่น้อย หยุดมองเหตุการณ์ตรงหน้า

“ว้า สารภาพรักไม่สำเร็จหรือเปล่านะ?”

“ฮ่าๆๆ ผู้ชายคนนี้แต่งตัวดีขนาดนี้ ถูกนางฟ้าปฏิเสธได้ลงคอเชียวหรือ?”

“จริงด้วย นางฟ้าที่ไหนเขาจะให้ผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งคอยตามจีบได้ล่ะ?”

นักเรียนหญิงอดไม่ได้ที่จะปิดปากไปพลางหัวเราะ

แม้ว่าโดยทั่วไปบรรดานักเรียนหญิงเวลามองผู้ชาย จะไม่ได้มองที่หน้าตาหล่อไม่หล่อ แต่จะมองที่เสื้อผ้า การแต่งตัวดูดี มีราคา อาจจะไม่ได้หล่อเหลาอะไรมาก แต่ก็เป็นผู้ชายที่มากไปด้วยคุณสมบัติ

ใส่ยี่ห้อ LOW ด้วย หน้าตาก็ใช้ได้ แถมยังเป็น LOW13 ด้วย

แต่ว่าตอนนี้ ผู้ชายสารภาพรักไม่สำเร็จ ต่อให้แต่งกายดีแค่ไหน ก็ถูกนักเรียนหญิงหลายคนดูถูกเอา

เสียงซุบซิบนินทา

และเสียงหัวเราะคิกคักเหล่านี้ ลอยเข้าหูของซือถูหยาง

ทำให้เขารู้สึกทั้งโกรธและอับอาย ถ้าไม่ใช่เพราะคุณฟางเจี่่ยนนัน ผมจะต้องทนอับอายขนาดนี้หรือ

“เจี่่ยนนัน คุณหมายความว่าอย่างไร? หรือว่าความรักที่ผมมีให้คุณ คุณไม่เคยเห็นคุณค่ามันเลยหรือ? คุณไม่เคยตอบแทนให้ผมบ้างเลย?”

ความในใจของซือถูหยางที่เก็บไว้ ในที่สุดก็ระเบิดออกมา

ตอนนี้ตะโกนใส่ฟางเจี่่ยนนัน

“โรคจิต!”

ฟางเจี่่ยนนันมองไปที่ซือถูหยางด้วยสายตาเกลียดชัง แล้วหันหลังจากไปทันที โดยไม่คิดที่จะฟังคำพูดของซือถูหยางอีก

เพราะว่าซือถูหยางเป็นคนอย่างไร ฟางเจี่่ยนนันนั้นรู้ชัดเจนดี สำหรับพวกเขาพ่อลูก นอกจากความเกลียดชังก็คือน่าขยะแขยง

“ผมรักคุณมานานขนาดนี้ คุณยังไม่ให้โอกาสผมพูดให้จบเลย หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ซือถูหยางนัยน์ตาแดงก่ำ รู้สึกว่าตัวเองถูกสบประมาทอย่างแรง

เมื่อก่อนที่เคยโดนไม่ใช่แบบนี้ แต่ว่าตอนนี้ ต่อหน้าธารกำนัล ฟางเจี่่ยนนันกลับไม่เห็นตัวเขาอยู่ในสายตา

จากนั้นจึงวิ่งเข้าไป ดึงมือของฟางเจี่่ยนนันเอาไว้ “ผมบอกว่าให้คุณฟังผมก่อน!”

“ปล่อยฉันนะ คุณบ้าไปแล้ว!”

เพี๊ยะ!

ฟางเจี่่ยนนันก็อารมณ์ร้อน เงื้อมือตบหน้าซือถูหยางไปโดยไม่รู้ตัว

นักเรียนจำนวนไม่น้อยเห็นฉากนี้ต่อหน้าต่อตา ต่างพากันอ้าปากค้างด้วยความตกใจ

ส่วนซือถูหยาง ถึงกับอึ้ง

“ฟางหยี พวกเราไปกันเถอะ!”

ฟางเจี่่ยนนันดึงมือฟางหยีไว้ แล้วเดินจากไป

“ฟางเจี่่ยนนัน คุณมันช่างร้ายกาจนัก คนอย่างผมซือถูหยางมีผู้หญิงมาชอบมากมาย ผมยังไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อน ตอนนี้เพื่อคุณ ผมไม่ลังเลที่จะเสียสละทุกสิ่ง ยอมทิ้งแม้กระทั่งศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่คุณ....ไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตาเลยสักนิด!!!”

มองดูเบื้องหลังของฟางเจี่่ยนนันที่เดินจากไป ซือถูหยางกำหมัดไว้แน่น ดวงตาแดงก่ำ!

“เจี่่ยนนัน เพื่อเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ คุณตบหน้าผม ทำอย่างนี้มันดีแล้วหรือ?”

ฟางหยีก็เห็นใจตระกูลซือถู เอ่ยเตือนต่อ

“ฮึ เรื่องเล็ก เธอคิดว่าเรื่องนี้มันเป็นเรื่องเล็กงั้นหรือ? ฉันรู้ว่าที่ซือถูหยางตามรังควานฉันมาตลอด แต่ว่าเธอรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเบื่อหน่ายเขานัก? เพราะว่า เขาชอบคิดว่าคนอื่นโง่กว่าเสมอ เห็นอยู่ชัดๆว่า ความจริงเรื่องนี้ซือถูหยางเป็นคนวางแผน เขาไม่เพียงอยากให้ฉันเห็นความเมตตาของเขา แต่อยากให้ฉันเห็นถึงศักยภาพของตระกูลซือถูของพวกเขาในปัจจุบัน พวกตระกูลอื่นๆ ต่างก็คอยสนับสนุนตระกูลซือถูของพวกเขาอยู่!”

“บารมีและอำนาจควบคู่กันไป แต่ฉันเกลียดคนๆหนึ่ง เกลียดคนๆหนึ่งมาก ฉันไม่สามารถหลอกตัวเองได้หรอก!”

ฟางเจี่่ยนนันกล่าว

“ฉันเห็นด้วย ฉันพอเข้าใจแล้ว มิน่าเล่า ตอนที่เธอคุยโทรศัพท์ เขายืนยิ้มอยู่ข้างๆอย่างมั่นใจ จิ้งจอกร้อยเล่ห์จริงๆ! แล้วทำอย่างไรกันต่อดีล่ะเจี่่ยนนัน?”

ฟางหยีเอ่ย

จากนั้นเธอมองอย่างตะลึง : “เจี่่ยนนันเธอดูนั่นเร็ว นั่นไม่ใช่ เมิ่งชวนหรือ เขาพาพรรคพวกมามากขนาดนี้ขึ้นไปบนอาคารเรียนแล้ว!”