ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 372

บทที่ 372 ความตื่นตระหนกของทุกคน

ความจริงแล้วเฉินเกอยังมีเรื่องที่ต้องการจะพูดกับฟางเจี่่ยนนันอีกสองสามประโยค

แต่ว่าเมื่อฟางเจี่่ยนนัน พูดจบ ก็รู้สึกเบื่อหน่ายจนตัวเองต้องหันหน้าหนีไปทางอื่น

แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่อยากพูดคุยด้วย

เฉินเกอจึงไม่พูดอะไรต่อ เดินตามหลังพวกเขาไปแล้วนั่งลง

ฟางหยีหันหน้ามามอง ปรายตาค้อนเฉินเกอเป็นครั้งคราว

อันที่จริง คิดว่าเฉินเกอเป็นคนที่ซื่อๆคนหนึ่ง คิดไม่ถึงเลยว่า เขาไม่เพียงเป็นคนร่ำรวยมาก แต่ยังมีทักษะที่ดีมากด้วย

รู้ๆกันอยู่ว่าเจี่่ยนนัน ร้ายกาจขนาดไหน ก็ยังพ่ายแพ้ให้กับเขาอย่างง่ายดาย

ถ้าไม่ใช่ฟางเจี่่ยนนันเคยบอกไว้ว่า ไม่ให้ตัวเองเอาเรื่องกับเฉินเกอ ฟางหยีคงต้องปล่อยให้ฟางเจี่่ยนนันและเฉินเกอสู้กันอีกสักตั้งเป็นแน่

เดิมทีกำลังรอชั้นเรียนตามปกติอยู่ แต่รออยู่สักพักหนึ่งแล้ว ก็ไม่เห็นเพื่อนๆจะมากันสักที

มีเพียงเพื่อนนักเรียนหญิงที่อยู่ห้องข้างๆปรากฏตัวขึ้นประปราย

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเวลานี้ คนพากันมาแน่นขนัดแล้ว

“เพื่อนๆล่ะ? หายไปไหนกันหมด?”

ตอนนี้ คุณครูมาถึงแล้ว เห็นว่าในห้องเรียนมีนักเรียนนั่งอยู่เพียงไม่กี่คน อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามนักเรียนหญิงที่เพิ่งมาถึง

ฟางเจี่่ยนนันและเฉินเกอก็อยากรู้ด้วย จึงเงยหน้าขึ้นมองตามไป

“คืออย่างนี้คะครู หัวหน้าห้องของห้องสามเกิดเรื่องค่ะ ตอนนี้หลายคนพากันปิดกั้นอยู่ที่ประตูห้องของพวกเขา ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นคะ นักเรียนชายส่วนใหญ่ในห้องเราก็มุงดูอยู่ที่นั่นด้วยค่ะ!”

นักเรียนหญิงเล่า

เฉินเกอและหวางเสี่ยวหัวต่างมองหน้ากัน

เช้านี้พวกเขาต่างก็ตรงมาที่นี่แต่เช้า ยังไม่ได้กลับไปยังชั้นเรียนของตน

รู้สึกได้ว่า คงเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ

หรือว่าจะเป็นเรื่องของสวี่หยางหยาง

“เพื่อน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

หวางเสี่ยวหัวพอได้ยินว่าสวี่หยางหยาง เกิดเรื่อง จึงเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น

“ยังไม่ค่อยแน่ใจ น่าจะสวี่หยางหยางทะเลาะกับใครละมั้ง เธอคงไม่ได้ทำร้ายใครหรอก น่าจะแค่มีปากเสียงกันมากกว่า แค่นั้นแหละ เธอไม่ใช่หัวหน้าห้องของพวกเธอหรอกหรือ ทำไมพวกเธอไม่รู้เรื่องกันเลย?”

บรรดานักเรียนหญิงเอ่ยถาม

“อ้าว ก็พวกเราตรงมายังห้องเรียนรวมเลยนี่ จะไปรู้ได้อย่างไรล่ะ!”

หวางเสี่ยวหัวยิ้มมีเลศนัย แล้วนั่งลงทันที

แล้วกดโทรออก ถามเพื่อนในชั้นเรียนเดียวกัน

หลังจากวางสาย หวางเสี่ยวหัวตบโต๊ะอย่างลิงโลด “ฮ่าๆ ในที่สุดสวรรค์ก็มีตา มีคนช่วยสั่งสอน สวี่หยางหยางให้แล้ว ทำให้เธอขายหน้า!”

ในห้องเรียนถ้ามีใครปฏิบัติไม่ดีต่อหวางเสี่ยวหัวและเฉินเกอ ก็คงมีเพียง สวี่หยางหยาง คนเดียว

วันนี้สวี่หยางหยางเกิดเรื่อง หวางเสี่ยวหัวย่อมดีใจเป็นของธรรมดา

“เกิดอะไรขึ้น?”

เฉินเกออยากรู้โดยแท้จริง จึงเอ่ยถามทันที

“เฉินเกอ เมื่อวาน ไม่ใช่เหลียงเฟยแพ้การแข่งขันหรือ เดิมทีเหลียงเฟยเป็นต่ออยู่นี่นา สุดท้ายถูกพี่แย่งคะแนนไปหมด ทำเอาสวี่หยางหยางโกรธควันออกหู ประกอบกับวันนี้เธอกับหลี่เหวินเทา แล้วก็เฉินจุนเหวิน พร้อมด้วยผู้หญิงคนนั้นที่อยู่เคียงข้างเฉินจุนเหวินมาเข้าเรียนด้วยกัน ทุกคนต่างพากันชี้ไปที่พวกเขา! หัวเราะเยาะพวกเขาเรื่องเมื่อวานจนอับอายขายขี้หน้า!”

“สวี่หยางหยางก็อารมณ์ร้อนเกินไป ไม่พูดไม่จา ตรงเข้าไปยังคนพวกนั้นตบเข้าไปฉาดใหญ่”

“ฮ่าๆๆ แล้วคนพวกนั้นก็มีมือเหมือนกันนี่ เฉินจุนเหวินกับหลี่เหวินเทา ต่างก็ไม่ค่อยท่า เล่นงานคนกลุ่มนั้นกันยกใหญ่ สุดท้ายเธอเดาสิว่าไปโดนใครเข้า? คุณชายตระกูลเมิ่งแห่งฉู่ชวนเมิ่งชวน! เมิ่งชวนเป็นลูกผู้ลากมากดี ไม่มีใครกล้าทำให้เขาไม่พอใจ ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีเคยถูกใครทุบตีเช่นนี้ จึงร้องตะโกนให้คนมา ช่วยปิดกั้น สวี่หยางหยางไว้ในห้องเรียนของพวกเรา! ว่ากันว่ามีรถมาสิบกว่าคันเลยนะ!”

หวางเสี่ยวหัวเล่า

เฉินเกอพยักหน้า

เรื่องแบบนี้ เฉินเกอเคยเจอมาเยอะแล้ว

แต่ว่า ไม่เคยมีครั้งไหนที่ตัวเองต้องออกโรงเองเลย

ถึงแม้เหตุการณ์จะเกิดขึ้นในชั้นเรียนของตัวเอง แต่ว่าสวี่หยางหยางหาเรื่องใส่ตัวเอง บอกตามตรง เฉินเกอรู้สึกกังวลเล็กน้อยที่ปล่อยให้คนอย่างเมิ่งชวนสั่งสอนเธอสักตั้ง ช่วยระบายความแค้นของตัวเองด้วย

ถ้าไม่กลัวว่าจะส่งผลกระทบถึงภาพลักษณ์ เฉินเกอยังคิดอยากจะไปดูฉากนั้นเสียหน่อย