ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 377

บทที่ 377 ได้พบหวางเหวิน อีกครั้ง

“ชายชราบอกว่า ก่อนที่พวกเราจะไปหาเขา มีคนกลุ่มหนึ่งมาหาเขาก่อนหน้าแล้ว ถามถึงเรื่องนั้นที่เกิดขึ้นเมื่อยี่สิบสองปีก่อนเหมือนกัน และเบาะแสของแม่บ้านคนนั้นด้วย

จูหมิงกล่าว

เฉินเกอรู้สึกสงสัยทันที

เป็นใครกันนะ?

เดิมทีคิดว่าคุณพ่อให้ตัวเองมาตามหาคนๆหนึ่งมันช่างง่ายดาย คิดไม่ถึงว่า เรื่องนี้ดูแล้วซับซ้อนมากทีเดียว

แต่ว่าเฉินเกอก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย คิดไปก็เปล่าประโยชน์

ที่ตอนนี้ต้องทำ ก็คือรีบหาตัวแม่บ้านคนนั้นให้เจอต่างหาก

เร็วที่สุด เฉินเกอวางแผนสักครู่ เตรียมการวันนี้ต้องไปอำเภอหงเซี่ยนให้ได้ ขณะเดียวกันก็โทรหา บอดิการด์เทียนหลงตี้หูรีบจัดเตรียมคนมาให้

แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีข้อความหนึ่งดังขึ้นมาจากกลุ่มชั้นเรียน จากอาจารย์ผู้สอน

เฉินเกออ่านดู.......

ขณะเดียวกัน

ในรถยนต์คันหรูคันหนึ่ง

“คุณผู้หญิงครับ เดิมทีเบาะแสของคุณนายใหญ่ถึงแม้พวกเราจะค้นไม่พบ แต่ว่าในที่สุดก็พบเงื่อนงำที่สำคัญอย่างหนึ่ง นั่นก็คือสาวใช้คนสนิทของคุณนายใหญ่ในตอนนั้นครับ เบาะแสของอะเซี๋ย! ตอนนั้น ตอนนั้นคุณนายใหญ่กับอะเซี๋ยเคยพักอยู่ที่โรงแรมแห่งหนึ่ง......”

ฟางเจี่่ยนนันตั้งใจฟังลูกน้องรายงานข่าว

พยักหน้าและกล่าวว่า : “ส่งคนไปดูแล้วหรือยัง?”

“พวกเราเพิ่มกำลังคนไปแล้ว อีกอย่างคุณนายใหญ่ มีเรื่องหนึ่งที่ผมต้องรายงานให้ท่านทราบก่อน นั่นก็คือคนที่ติดตามเบาะแสของคุณนายใหญ่ ดูเหมือนไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้นครับ เมื่อครู่คนของพวกเราที่ตามหาเจ้าของโรงแรมในตอนนั้นเจอยืนยันว่า เขาบอกกับพวกเราว่า มีคนอีกกลุ่มหนึ่งกำลังตามหาด้วย และลงมือค่อนข้างเปิดเผย!”

“ใครกัน?”

เวลานี้ ฟางเจี่่ยนนันขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ขอโทษครับคุณหนู ตอนนี้เรายังไม่ทราบ แต่ผมว่า พวกเราระวังตัวหน่อยก็ดีกว่าครับ!”

ฟางเจี่่ยนนันพยักหน้า : “เอาละ งั้นก็รีบหน่อย เออนี่ เรื่องราวในตระกูลครั้งนี้ อาจารย์ทั้งสิบสองท่านของฉัน ตอนนั้นคุณป้าท่านเข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวมาก ทำให้หลายคนคงไม่พอใจ ที่ต้องตามหา ก็ควรจะเป็น ตระกูลฟางของพวกเราถึงจะถูก!”

“รับทราบครับ!”

เมื่อฟางเจี่่ยนนันจัดการเสร็จ ตอนนี้มีข้อความหนึ่งส่งมาจากกลุ่มชั้นเรียนทันที เป็นอาจารย์ผู้สอนส่งมา

ฟางเจี่่ยนนันถึงแม้ปกติจะไม่ได้คลุกคลีกับเพื่อนร่วมชั้นเท่าไหร่

แต่ว่ากลุ่มชั้นเรียนมีเพิ่มเติม

จึงอ่านดูสักหน่อย

ที่แท้ อาจารย์ผู้สอนบอกว่าพรุ่งนี้เช้า กิจกรรมทัศนศึกษาประจำภาควิชา บังเอิญว่า จัดให้ไป อำเภอหงเซี่ยนพอดี

คนที่ไปจำนวนไม่น้อย

และผู้รับผิดชอบหลัก คือตาอ้วนหวัง(หวางเสี่ยวหัว)ที่อยู่ห้องข้างๆ

“ไอ้ตาอ้วนหวัง ที่นับวันอ้วนขึ้นเรื่อยๆนะ!”

อ่านข้อความไป ฟางเจี่่ยนนันฝืนยิ้ม

แล้วก็ลงจากรถ กลับเข้าไปในโรงเรียน

กลับมาพูดถึงเฉินเกอต่อ เฉินเกอไม่ได้กลับไปที่โรงเรียน แต่หลังจากที่คุยกับทางโรงเรียนแล้ว

ก็รีบตรงไปยังเมืองฉู่ชวนอำเภอหงเซี่ยนทันที

อำเภอหงเซี่ยนไม่ไกลจากฉู่ตูเท่าไหร่

ตอนนี้กำลังพัฒนาโครงการ

จนถึงจัดเตรียมกำลังคน จูหมิงได้ส่งลูกน้องจำนวนหนึ่งออกไปล่วงหน้าแล้ว

เฉินเกอล่ะ เพราะรีบร้อน จึงพาคนอีกสองสามคนรีบตามไปด้วย

ซูเฉียงเวย จูหมิงพวกเขา ก็รอจนบอดิการด์เทียนหลงตี้หูพาลูกน้องมาสมทบ แล้วรีบตามไปทันที

กิจกรรมทัศนศึกษาของทางภาควิชาในโรงเรียน เฉินเกอไม่มีอารมณ์จะสนใจอะไรทั้งนั้น

เมื่อถึงอำเภอหงเซี่ยน หลังจากที่หาโรงแรมตั้งหลักได้แล้ว เฉินเกอให้ลูกน้องสองสามคนติดต่อคนเหล่านั้น

“เฉินเกอ?”

ที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน เฉินเกอกำลังหยิบกระเป๋าเงินตัวเองเตรียมจะขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องพัก

เวลานี้ เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมากะทันหัน

พอหันหลังกลับไปมอง เฉินเกออดไม่ได้ที่จะรู้สึกแปลกใจ

เป็น หวางเหวิน

ข้างกาย หวางเหวิน ยังมี เหลียงเมิ่ง และเด็กผู้หญิงอีกสองคน

“ฉันไปด้วย เฉินเกอจริงๆด้วย ช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้เนี่ย!”

พอเห็นเฉินเกอหันหน้ามา เด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งก็กล่าวขึ้น

เหมือนว่าได้เจอเฉินเกอที่นี่เธอประหลาดใจมาก

แล้วเด็กผู้หญิงคนนี้ล่ะ

ทีแรกเฉินเกอยังนึกอะไรไม่ออก จนกระทั่งเธอเอ่ยปากขึ้นมา

“นี่ เฉินเกอ ยังจำฉันได้ไหม?”

เด็กผู้หญิงถาม เพียงแต่ในน้ำเสียง ให้ความรู้สึกเหนือกว่าอย่างอธิบายไม่ได้

“จำได้สิครับ คุณคือโหเสี่ยวเซี๋ยใช่ไหม!”

เฉินเกอยิ้มให้

โหเสี่ยวเซี๋ยตอนนั้นเป็นหนึ่งในสมาชิกของการแข่งขันระดับมัธยมปลาย

จำได้ว่าน่าจะอยู่ห้องเดียวกับหวางเหวิน ผลการเรียนดีมากแน่นอน

ท่าทางของเธอนะหรือ จะพูดยังไงดีล่ะ เป็นประเภทคุณหนูบ้านรวยแบบนั้นแหละ

มีส่วนคล้ายคลึงกับหูฮุ่ยหมิน

แต่ก็ไม่เหมือน

โหเสี่ยวเซี๋ยหยอกเล่นกับพวกผู้ชายได้ดี ผู้ชายพวกนั้น เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ว่ามีหน้ามีตาในสังคม เพราะครอบครัวมีฐานะหรือไม่ก็มีอำนาจ

ก็คือชอบสังคม ขี้เล่น แต่ผลการเรียนดีเลิศประเภทนั้น

เป็นพวกเข้ากับคนอื่นได้ง่าย

พูดถึง เฉินเกอกับเขาตอนนั้นก็มีอารมณ์แบบยากเกินจะบรรยายได้

ฮ่าๆ!

ตอนนี้ โหเสี่ยวเซี๋ยคงอยู่ด้วยกันกับ หวางเหวินสอบได้มหาวิทยาลัยฉู่ตูด้วยกัน

หลายวันก่อนตอนที่เจอ หวางเหวิน หวางเหวินยังเอ่ยทักทายเฉินเกออยู่

“ฮ่าๆ!”

โหเสี่ยวเซี๋ยมองเฉินเกอตั้งแต่หัวจรดเท้าหลายรอบ

อดไม่ได้ที่จะพูดจาดูถูกว่า : “ได้ยินเหวินเหวินบอกว่าเธอมาที่ ฉู่ตู ยังไม่ไปไหนอีกหรือ? แหมเธออยู่โรงแรมดีเสียด้วยนะเนี่ย?”

“อ๋อ อีกไม่กี่วันก็ไปแล้วล่ะ!”

เฉินเกอเจอหน้าโหเสี่ยวเซี๋ยก็พูดคุย รู้สึกอึดอัดใจนิดหน่อย ตอนนั้นอาจมีการเข้าใจผิดกันเล็กน้อย เธอยังจำได้ไหมนะ?

คงไม่แล้วมั้ง

แต่ว่า เฉินเกอไม่ได้คุยอะไรกับเธอมากนัก หันไปหาหวางเหวินแล้วกล่าวว่า : “หวางเหวินพวกคุณจะไปไหนกันหรือ?”

“พวกเราเตรียมจะไปร่วมงานเลี้ยงใหญ่งานหนึ่งของที่นี่ แฟนของเสี่ยวเซี๋ยมีบัตรเข้างาน ก็เลยมาร่วมหน่อย!”

หวางเหวินปฏิบัติต่อเฉินเกอได้ไม่เลว

แล้วก็ส่งยิ้มให้

“อ้อ เสี่ยวเซี๋ยก็มีแฟนแล้วหรือนี่!”

เฉินเกอเดินไปคุยไป

โหเสี่ยวเซี๋ยจงใจมองค้อนเฉินเกอ

“ฮ่าๆ เธอรู้ไหมว่าแฟนของเสี่ยวเซี๋ยเป็นใคร ลูกชายของประธานบริษัทชั้นนำในตลาดเลยนะ!”

เหลียงเมิ่งกล่าวอย่างตื่นเต้น

“อ้อ!”

เฉินเกอเพื่อสมทบน้ำเสียงของเหลียงเมิ่ง พยักหน้าด้วยทีท่าประหลาดใจ

“เขาก็คือเฉินเกอคนนั้นที่พวกเธอพูดถึงสมัยมัธยามปลายหรือเปล่า?”

ตอนนี้ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆถามขึ้น

เธอน่าจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นของหวางเหวินและโหเสี่ยวเซี๋ยละมั้ง

หน้าตาสวยมากเลยทีเดียว

เห็นได้ชัดว่า โหเสี่ยวเซี๋ยคงจะเล่าเรื่องของตัวเขาสมัยมัธยมปลายให้เธอฟัง

เพราะเฉินเกอเห็นว่า ผู้หญิงคนนี้มองมาทางเขาด้วยท่าทีเบื่อหน่ายเล็กน้อย

และไม่รู้ว่าบนหน้าตัวเองมีอะไรติดอยู่หรือเปล่า

หลังจากที่ผู้หญิงคนนี้มองมาที่ตัวเขา ก็เม้มปาก แล้วทำท่าดูถูก

หวางเหวินคงไม่ได้เล่าอะไรแน่ แต่ว่า โหเสี่ยวเซี๋ยไม่แน่ใจ

“อ้อ ผมเองครับ ตอนสมัยมัธยมปลาย พวกเราอยู่ทีมแข่งขันเดียวกัน!”

เฉินเกอยังคงยิ้มให้

“เออนี้ เฉินเกอ ขอถามอะไรหน่อยสิ เธอมีแฟนแล้วหรือยัง ถ้ายังไม่มี ฉันแนะนำให้ได้น้า!”

หวางเหวินยิ้มไปพลางบอก

ดูเหมือนว่าเฉินเกอน่าจะมี แต่ว่าความจริง หวางเหวินมองออกว่าเฉินเกอน่าจะยังไม่มีแฟนหวางเหวินไม่ได้คิดอะไรอื่น คิดว่าเฉินเกอน่าจะโกหกทุกคนเพื่อรักษาหน้าของตัวเอง จึงคิดที่จะหาแฟนให้

“โอเคเนอะ ไม่มีแน่เลย เฮ้อ ให้เฉินเกอลองพิจารณาหย่าเฟยหน่อยดีกว่า หย่าเฟยน่ะ เฉินเกอถึงแม้จะไม่ได้รวย แต่เขาเป็นคนซื่อๆนะ แม่ของเธอบอกไว้ไม่ใช่หรือ ว่าให้แนะนำคนซื่อๆให้เธอน่ะ เรื่องแต่งงานแล้วแต่เธอเลย ขออย่างเดียวอย่าหาที่เหมือนแฟนเก่าเธอคนนั้นเด็ดขาด!”

โหเสี่ยวเซี๋ยกล่าวแบบติดตลก

“ไอ้หยา เสี่ยวเซี๋ย ถ้าเธอพูดอีกฉันจะโกรธแล้วนะ เธอนี่มันแย่จริงๆ!”

หวางหย่าเฟยเถียงกับโหเสี่ยวเซี๋ยอยู่สักพัก

ดูเหมือนว่า แม่หม้ายอย่างหวางหย่าเฟยก็ดูถูกเฉินเกอเช่นกัน

เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร ได้แต่ฝืนยิ้มพลางส่ายหน้า

และตอนนี้

“เสี่ยวเซี๋ย พวกเธอทำอะไรกัน? ทำไมยังไม่เข้างานอีกล่ะ?”

เสียงอันไพเราะก็ดังขึ้น ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งในชุดสูทเดินเข้ามาหา......