ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 413

บทที่413 ตระกูลโม่แห่งเยี่ยนจิง

“วันนี้พ่อแค่ต้องการจะตามลูกมาคุยก็คือมีแค่เรื่องๆนี้ ลูกเองก็โตขนาดนี้แล้ว เบื้องหลังมากมายที่ตระกูลเฉินกำเอาไว้ ลูกเองก็ควรจะรู้เอาไว้!”

เฉินจิ้นตงตบบ่าของลูกชาย

“สัญลักษณ์แบบนี้ ก็เหมือนคำสาปของปีศาจ มีคนเรียกมันว่าสัญลักษณ์ไท่หยางเหมิง แต่ว่าทุกคนที่ได้รับสัญลักษณ์นี้ ไม่เกินสามวันจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น!”

“ยี่สิบปีก่อน อาสองของลูกก็เป็นอย่างนี้ ยี่สิบปีให้หลัง เรื่องๆนี้ของมู่หานก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน!”

เฉินจิ้นตงพูดขึ้น

“ลุงฟู๋เคยพูด ว่าคำสาปของปีศาจแบบนี้ยี่สิบปีจะปรากฎขึ้นหนึ่งครั้ง จะต้องมีคนหาย แถมขอแค่ได้รับเอาไว้ ทุกคนก็ไม่มีใครสามารถหนีพ้น!”

เฉินเกอพูด

เฉินจิ้นตงส่ายหน้า “อะฟู๋เขาพูดถูกแค่ครึ่งเดียว ที่จริงแล้ว คนที่ได้รับสัญลักษณ์แบบนี้ ควรจะต้องหายไปทุกคน แต่ว่าตอนหลังพ่อถึงได้ตรวจพบว่า มีคนได้รับสัญลักษณ์แบบนี้แต่ว่าตอนสุดท้ายก็ยังคงมีชีวิตรอดกลับมา!”

ดวงตาของเฉินเกอเฉิดฉาย

“คนๆนั้นโดนคนอื่นช่วยเอาไว้ เขาได้บอกเบาะแสบางอย่างกับพ่อ และก็เพราะว่าเบาะแสพวกนี้ อาสองของลูกแล้วก็มู่หานพวกเขาทั้งคู่ดูคล้ายว่าจะโดนลักพาตัวไป!”

“โดนลักพาตัว? ตกลงเป็นใครกันแน่ที่มีความสามารถมากขนาดนี้?”

เฉินเกอราวกับว่ามองเห็นความหวังครั้งใหม่อีกครั้ง

“เรื่องนี้ก็ไม่รู้ แต่ว่า ยังเสียเรื่องพวกนี้ก็ได้เกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่งแล้ว แถมยังไม่มีร่องรอยอะไรอีก คิดอยากจะตรวจสอบ ใช้แค่ตระกูลเฉินของเราอาจจะไม่ได้!”

เฉินเกอพยักหน้า “ผมเข้าใจแล้วครับคุณพ่อ คุณพ่ออยากจะตามหาคนที่มีชีวิตรอดกลับมาคนนั้นใช่ไหมครับ?”

เฉินจิ้นตง ส่ายหน้าแล้วยิ้มเจื่อนๆ “ไม่ ที่จริงแล้วหลังจากที่คนๆนั้นมีชีวิตรอดกลับมาได้ ก็มีชีวิตอยู่อีกแค่สิบห้าปีเท่านั้น หกปีก่อน เขาได้ตายไปแล้ว อยากจะหาก็คือคนที่จะมาเป็นผู้ช่วยของพวกเรา จะต้องไปเชิญตระกูลที่ช่วยเขาออกมาจากถ้ำเสือในปีนั้น!”

“ขอแค่พวกเขายอมที่จะยื่นมาเข้ามาช่วย อย่างนั้นก็เป็นแค่เรื่องง่ายๆ!”

พูดจบ ก็มองไปด้านเฉินเกอแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง

“ลูกชาย ลูกว่าตอนนี้ตระกูลอันดับหนึ่งคือใครกัน?”

“แต่ก่อนเป็นตระกูลฟางที่ได้รับเกียรตินั้น แต่ว่าผมได้ยินลุงฟู๋พูดว่าตอนนี้ตระกูลเฉินของเราคือตระกูลอันดับหนึ่ง!”

“อืมๆ ถูกต้อง แต่ว่าตระกูลเฉินของพวกเรา เป็นแค่ตระกูลที่ร่ำรวยมากที่สุด ถ้าเกิดว่าจะพูดถึงโดยรวมแล้ว คนที่เก่งกว่าตระกูลเฉินของพวกเรายังมีอีกหลายตระกูล!”

“อย่างเช่น.....เยี่ยนจิงตระกูลโม่!”

“เยี่ยนจิงตระกูลโม่?”

เยี่ยนจิงตระกูลหลง ตระกูลฉิน เฉินเกอเคยได้ยินมาแล้ว แต่ว่าตระกูลโม่ ไม่เคยได้ยินเลย

เฉินเกอประหลาดใจและสงสัย

แต่ว่าในพูดคุยกับคุณพ่อในครั้งนี้ ทำให้เฉินเกอได้รู้เรื่องที่แต่ตัวเองคิดก็ยังคิดไม่ถึง

“ถูกต้อง ปีนั้นคนๆนั้น ก็คือคนที่เยี่ยนจิงตระกูลโม่เป็นคนช่วยชีวิตเอาไว้ แถมตระกูลโม่สิ่งที่เก่งที่สุดก็คือสายเลือดของพวกเขามีมากกว่าที่คนธรรมดาสามารถจินตนาการได้ คนของตระกูลโม่ โดยกำเนิดก็มีความสามารถมากกว่าคนทั่วไป พวกตระกูลโม่กิจกรรมส่วนมากก็เกี่ยวกับทหาร รวมไปถึงแกงค์ดากอนสุดลึกลับของหัวเซี่ย! เรื่องๆนี้ ไม่ว่าจะเป็นตระกูลที่ร่ำรวยตระกูลไหนก็ไม่สามารถเทียบได้!”

“เพราะว่าถ้าเกิดพวกเขาคิด พวกเขาสามารถทำการฆ่าคนโดยไม่มีร่างหลงเหลือ รวมไปถึงการ์ดรักษาความปลอดภัยระดับสูงของตระกูลเฉินของเรา! หลายปีมานี้ตระกูลเฉินของเราก็พยายามชนะด้วยการประนีประนอมพวกคนเก่งๆหลายคนมาตลอด พยายามที่จะสะบัดตัวเองให้หลุดออกจากการข่มขู่ต่างๆจากตระกูลพวกนี้ เหอะๆ แต่ว่าระยะทาง ที่จริงแล้วยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ!”

เฉินเกอตกตะลึงอ้าปากค้างจนเหมือนคนโง่ ถ้าเกิดว่าไม่ได้หลุดออกมาจากปากพ่อ เฉินเกอเองก็ไม่กล้าจะคิดว่านี่คือเรื่องจริง

แต่ว่าเฉินเกอเองก็ไม่ได้นับว่าน่าแปลกใจนัก

ตัวเองที่ได้ประสบพบเจอกับบอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หู แล้วยังมีคุณลุงฉินที่ไม่ธรรมดาอีก พวกนี้นับว่าอยู่ในขอบเขตที่พวกคนธรรมดาไม่อาจจะคาดถึงได้

“วันนั้นสองพี่น้องบอดี้การ์ดเทียนหลงตี้หูทั้งสองคน กับตระกูลโม่เทียบกันแล้วเป็นยังไงบ้าง?”