ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 425

บทที่ 425 รูดผิดแล้ว

พนักงานขายตกใจกับน้ำเสียงของเฉินเกอทันที

แม้แต่พวกป้าใหญ่ ก็ยังชะงักตกใจกับน้ำเสียงของเฉินเกอ

แม้ว่าเสียงจะไม่ดัง แต่ในน้ำเสียงของเฉินเกอมีความโหดเหี้ยม ทำให้คนรู้สึกสั่นสะท้าน

“หึม! นายเนี่ยนะ ยังจะซื้อสิบชุด เสื้อผ้าในนี้ ขั้นต่ำเริ่มต้นที่สี่หมื่นกว่า ถ้าสิบชุด ยังไงก็ต้องแสนกว่าแล้ว อย่างนายเนี่ยนะ?”

พวกป้าใหญ่เกลียดความรู้สึกที่ถูกเฉินเกอสะเทือน

และเขายังจะเอาสิบชุดด้วย?

เหอะๆ!

เลยพูดประชดประชันในทันที

หยางเสี่ยวเป้ยก็ได้ดึงแขนของเฉินเกอแล้วพูดว่า “พี่ชายช่างเถอะ ป้าใหญ่พูดถูก เราไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าในนี้ เราไปกันเถอะ!”

“ไม่เป็นไร ฉันบอกว่าจะซื้อให้เธอก็ต้องซื้อให้เธอ พอดีเลย ฉันเห็นเธอเมื่อกี้ลองไปหลายชุด ล้วนเหมาะกับเธอดี เอาอย่างนี้แล้วกัน ซื้อหมดเลยแล้วกัน!พนักงานขาย คิดดูว่าราคาเท่าไหร่ ฉันรูดบัตร!”

เฉินเกอหยิบบัตรธนาคารของเขาออกมาทันที

พนักงานขายรีบพยักหน้าทันที

“เดี๋ยวก่อน ฉันไม่ได้เรียกเธอ คนที่ฉันเรียกคือเธอ ไปช่วยฉันห่อเสื้อผ้าให้เรียบร้อย!”

เฉินเกอชี้ไปที่อีกด้านหนึ่ง พนักงานขายที่ยืนอยู่ทางนั้นก็พูดขึ้น

“ได้ค่ะคุณผู้ชาย!”

พนักงานขายรีบไปแพ็คเสื้อผ้าทันที ทั้งหมดคือสิบชุด

ราคารวมอยู่ที่ เจ็ดแสนหก

“ฮ่าๆๆ ไอ้โง่นี่ เจ็ดแสนหกน่ะ เขาจะต้องตายแล้ว!”

“ใช่เลย อยากจะโอ้อวดก็ไม่ใช่โอ้อวดแบบนี้ ซื้อเสื้อผ้าเจ็ดแสนหก เป็นครั้งแรกในประวัติกาล!”

เมิ่งช่านที่อยู่ด้านข้าง มีความสุขยิ่งนัก

และพวกลูกพี่ลูกน้องของเฉินเกอ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดดูถูก

“หืม! ฉันจะดูว่าเฉินเกอนายนี่ จะจบเรื่องนี้อย่างไร!?”

พวกป้าใหญ่ ก็มองหน้ากันไปมา ต่างมือกอดอกไว้ มองไปที่เฉินเกอด้วยสายตาเย้ยหยัน

เครื่องรูดบัตร ถูกนำออกมาอย่างรวดเร็ว

เฉินเกอกดรหัสอย่างคุ้นเคย

แต่ในตอนที่เฉินเกอกดหมายเลขสุดท้าย พนักงานขายก็อุทานออกมากะทันหัน

“เดี๋ยวก่อนคุณผู้ชาย ฉันกดผิดแล้ว!”

พนักงานขายเมื่อกี้รู้สึกประหม่าตื่นเต้นจริงๆ เพราะยังไงแล้ว ยอดขายเจ็ดแสนหกโบนัสในวันเดียว ตัวเองก็ได้สามถึงสี่หมื่นแล้ว จะไม่ดีใจได้อย่างไร!

และตัวเองไม่ขยับปากเลยด้วยซ้ำ ก็ได้ออเดอร์ชิ้นใหญ่นี้

บวกกับรอบข้างมีคนดูอยู่มากมาย ดังนั้นจึงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

เลยไม่ทันระวังกดศูนย์เพิ่มอีกตัวหนึ่ง

แต่ว่าหลังจากที่เธอพูดจบ จบเฉินเกอได้ป้อนรหัสผ่านแล้ว เครื่องรูดบัตรแสดงให้เห็นว่ากำลังอ่านข้อมูล......

“คุณผู้ชายขออภัยด้วย ฉันกดเจ็ดแสนหกเป็นเจ็ดล้านหกแล้ว ขออภัยมากจริงๆ!”

พนักงานรีบโค้งคำนับขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องขอโทษ ต่อให้กดศูนย์น้อยไปตัวหนึ่ง เจ็บหมื่นหก เขาก็ไม่มีปัญญาจ่าย!”

ป้าสามพูดยิ้มขึ้น

ติ๊ก!

ทันใดนั้นเครื่องรูดบัตรก็ดังขึ้นเบาๆ

ข้างในแสดงว่าการทำธุรกรรมสำเร็จ

และใบเสร็จนั้น ก็พิมพ์ออกมาหลังจากนั้น!

“อะไรนะ?”

ป้าใหญ่และลูกพี่ลูกน้องกับเมิ่งช่านต่างก็ตกตะลึงสะท้านไปทั้งตัว

การทำธุรกรรมสำเร็จ?

ในบัตรธนาคารของเฉินเกอ? ถึงกับ......ถึงกับมีเจ็ดล้านหก?”

ให้ตายเถอะ! ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?

ปากของเมิ่งช่านอ้างกว้างค้างไว้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

ส่วนพวกป้าใหญ่นั้น ต่างก็มองหน้ากันไปมา ในตอนนี้สีหน้าล้วนดูแย่มาก

เฉินเกอคนนี้ ยากจนตั้งแต่เด็ก แต่ในตอนนี้ ในบัตรธนาคารของเขา มีเจ็ดล้านหกได้อย่างไร?

พนักงานขายยิ่งตกใจจนมือสั่น “ขอโทษค่ะ คุณผู้ชาย ฉันคืนเงินส่วนเกินให้คุณทันที ขอโทษจริงๆ!”

“ช่างเถอะ ไม่ต้องคืนแล้ว ที่นี่ของพวกเธอ มีบัตรสมาชิกไม่ใช่เหรอ ทำบัตรสมาชิกให้กับน้องสาวใบหนึ่ง เติมเงินที่เหลือเข้าไปในนั้นแล้วกัน!”