ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 426

บทที่ 426 งานฉลองวันเกิดของคุณนายท่าน

“เธอหมายถึงว่า เสื้อผ้าที่เฉินเกอใส่นั้น ก็แพงมากด้วยเช่นกัน?”

โกวหรู พูดด้วยความเหลือเชื่อ

“เป็นไปไม่ได้ นี่มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน! พ่อของเขาเฉินจิ้นตง ในสมัยนั้นมีสภาพแบบนั้นเราต่างก็รู้ดี บ้านเขาจะมีเงินได้อย่างไร ดังนั้นสิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือ เฉินเกอถูกล็อตเตอรี่ เมื่อกี้เป็นเพราะใจร้อนวู่วาม ดังนั้นเลยได้ใช้จ่ายเงินออกไปเลย!”

โกวหรู พูดขึ้น

ดูเหมือนว่า ความสะเทือนใจของเจ็ดล้านแปดที่มีต่อพวกเธอ ยังคงใหญ่เกินไป

“พี่ชาย ตอนนี้พวกป้าใหญ่ก็ได้ไปแล้ว เรากลับไปคืนบัตรนี้เถอะ แพงมากเกินไป เงินเยอะขนาดนี้ สิ้นเปลืองมากเลย!”

“ไม่ต้องแล้ว เสี่ยวเป้ย......”

“เจ็ดล้านแปดเลยนะ จะไม่ต้องได้ยังไงกัน อีกอย่าง พี่ชาย พี่......พี่เอาเงินมากมายมาจากไหนกันแน่?”

เสี่ยวเป้ยตกใจแล้วจริงๆ

เฉินเกอมองไปทางเสี่ยวเป้ย ที่กำลังขับรถอยู่ พูดด้วยรอยยิ้ม “พี่บอกกับเธอเรื่องหนึ่ง เธอย่าเพิ่งไปพูดให้ใคร รวมถึงน้าสะใภ้ห้าด้วย!”

“อะไร?”

เสี่ยวเป้ยถามขึ้น

“จริงๆแล้วพี่ชาย เป็นลูกหลานไฮโซ แบบใช้เงินไม่หมดไม่สิ้น!”

เฉินเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าๆ!”

โดยไม่คาดคิดว่า เสี่ยวเป้ยได้หัวเราะออกมาในทันที “ได้ๆๆ พี่ชายไฮโซ ถ้าใช้ไม่หมดจริงๆ ก็ให้น้องสาวพี่ใช้เลยแล้วกัน!”

เห็นได้ชัดว่า เสี่ยวเป้ยคิดว่าพี่ชายล้อเล่นตัวเองอีกแล้ว

“แค่กๆ เธอไม่เชื่อก็ช่าง!”

เฉินเกอไอออกมา

“ใช่แล้วพี่ชาย พรุ่งนี้วันเกิดของคุณยาย พี่คิดที่จะให้ของขวัญอะไร?”

เสี่ยวเป้ยถาม

“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะให้อะไร? พรุ่งนี้ได้เห็นก็จะรู้เอง!”

ตระกลูหยางในวันรุ่งขึ้น ได้มีความคึกคักอย่างมากแล้ว

วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบแปดสิบปีของคุณนายท่าน

เมื่อเทียบกับปีก่อนๆ วันเกิดครบรอบแปดสิบปี ดูอลังการยิ่งใหญ่มากขึ้น

ไม่เพียงแต่สมาชิกของตระกูลหยางเข้าร่วมทั้งหมดเท่านั้น แม้แต่แขกผู้มีเกียรติที่รับเชิญ ก็ต่างมาแสดงความอวยพร

ทั้งภายในและภายนอกของตระกูล คึกคักไม่ธรรมดา

“รายการของขวัญของแขกผู้มีเกียรติทุกคน ต้องบันทึกไว้อย่างชัดเจน และยังต้องตรวจสอบอีกครั้ง อย่าได้ประมาท! แขกผู้มีเกียรติที่เข้าร่วมในปีนี้ น่าจะมีจำนวนมาก การจัดอันดับที่นั่ง ก็ต้องให้ความสำคัญอย่างยิ่ง!”

ในช่วงกลางวัน คุณนายท่านสวมชุดกี่เพ้าสีแดงที่สีสันสดใสเป็นมงคล ยังไม่ลืมที่จะบอกย้ำกับพ่อบ้าน

หลังจากที่คุณนายท่านนั่งลงอย่างสง่า

ภายใต้การส่งสัญลักษณ์ของหัวหน้าตระกูล เริ่มมีรุ่นหลังของตระกูล ได้เดินขึ้นมามอบของขวัญแล้ว

“ย่า นี่คือกำไลหยกที่หนูซื้อให้ย่า ย่าดูว่าชอบไหม?”

หญิงสาวคนหนึ่ง เดินขึ้นมากล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ชอบๆ ยังเป็นหยกเถียนจื่อยู่ด้วย ยากนักที่จะมีความกตัญญูแบบนี้เช่นเธอ!”

คุณนายหยางยิ้มไม่หุบ

จับมือของหญิงสาวไว้ พูดคุยเพิ่มอีกสองสามคำ

“อุ้ย เสี่ยวเป้ย ทำไมพวกเธอเพิ่งมาล่ะ!”

ในตอนนี้ เสี่ยวเป้ย ก็มาพร้อมกับเฉินเกอแล้ว

บังเอิญได้พบกับพวกหยางเย่

“เสี่ยวเป้ย ปีนี้ได้ซื้อของขวัญอะไรให้คุณน่าอีก? อย่าเหมือนกับปีที่แล้วอีกนะ มอบผ้าปักที่เธอทำเอง ให้กับคุณย่า! ฮ่าๆๆ!”

พวกหยางเย่พูดหัวเราะ

โดยเฉพาะหยางเย่ ในตอนนี้ ได้ชำเลืองมองเฉินเกอ ด้วยสีหน้าเยือกเย็น

“วันเกิดครบรอบอันยิ่งใหญ่ของคุณย่า ไม่คิดว่านายก็มาด้วย! เหอะ ยังมามือเปล่าเสียด้วย?”

หยางเย่ยิ้มขึ้นกะทันหัน

จากนั้นก็ลดเสียงต่ำลง “ฉันขอเตือนนาย คุณอย่ามาคิดอุบายกับทรัพย์สินตระกูลหยางของเรา! และอย่าใส่ใจกับคุณย่าให้มาก!”

ส่วนเฉินเกอล่ะ ฟังคำพูดยั่วยุของหยางเย่

ก็ไม่ได้มองไปที่เขา แต่ยิ้มให้เสี่ยวเป้ยแล้วพูดว่า “ไปเถอะ เราเข้าไปกันเถอะ!”

ก็ได้ออกไปโดยตรงเลย

ทำให้หยางเย่ โกรธจนกำหมัดไว้แน่น

“ไอ้บ้านนอก ข้าจะไม่ปล่อยนายไปง่ายๆแน่นอน!”

หยางเย่พูดอย่างโมโหในใจ

ละทิ้งความแค้นของคนรุ่นก่อน ทำให้เป็นสาเหตุที่หยางเย่ไม่ชอบเฉินเกอแล้ว เมื่อคืนวันก่อนที่อยู่ในบาร์ ไอ้บ้านนอกนี้ดูเหมือนจะสงบเสงี่ยม แต่ในความเป็นจริงแล้ว กลับชิงดีชิงเด่นแย่งความโดดเด่นของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า