ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 429

บทที่ 429 ใช้เส้นสาย

“พ่อ คือฉันไม่มีประโยชน์เอง เห็นแม่ถูกพวกเขารังแก ฉันก็ไม่สามารถเอ่ยปากได้ คือฉันเองที่พึ่งพาไม่ได้!”

เสี่ยวเป้ย ร้องไห้

“กำไลหยกพี่แม่รักมากที่สุด เดิมทีให้ฉันเอาออกมา เพื่อหวังให้คุณย่าดีใจ ให้ฉันได้ก้าวพัฒนาไปอีกขั้น แต่ว่ากลับถูกหยางเย่ทำแตก! เขาตั้งใจทำแตก คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็เห็นทั้งหมด!”

“แต่ว่าคุณพ่อ คุณย่ากลับบอกว่าแม่ใจร้อนเกินไป แค่หยกชิ้นหนึ่งเองไม่ใช่หรือ ของทุกสิ่งทุกอย่างในสายตาของคุณย่าแล้ว ก็ล้วนไม่มีค่าเท่า หยางเย่หรือ?”

วันนี้หยางเสี่ยวเป้ยรู้สึกคับอกคับใจยิ่งนัก

เมื่อก่อน พวกเธอประชดตัวเอง ประชดแม่

ตัวเองก็อดทนไว้ตลอด

แต่ในครั้งนี้ แม้แต่ความยุติธรรม ตัวเองก็ไม่ได้รับแล้ว

หยางเสี่ยวเป้ยเหลืออดจริงๆ วิ่งกลับมาด้วยความน้อยใจ

“พ่อรู้ไหม โกวหรูนั่นเกลียดพ่อ แม้แต่ฉันและแม่ก็เกลียดไปด้วย! เธออยากจะให้ฉันกับแม่ ไปให้พ้นจากตระกูลหยางยิ่งดี ได้ ตระกูลหยางฉันจะไม่ไปอีกแล้ว!”

หยางเสี่ยวเป้ยพูด พูดเสร็จ ก็คว่ำหน้าร้องไห้บนเตียง

เฉินเกอก็ยืนอยู่ข้างหลังของหยางเสี่ยวเป้ยตบไหล่ของเธอเบาๆ

ใช่สิ แม้ว่าเสี่ยวเป้ย ปกติแล้วจะซื่อสัตย์และใจดี แต่ว่าเธอก็มีศักดิ์ศรีของตนเองเหมือนกัน ไม่มีใครสามารถทนต่อคำเยาะเย้ยของคนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่ได้รับความยุติธรรมแม้แต่น้อย

ความรู้สึกแบบนี้ นอกจากเสี่ยวเป้ย คงไม่มีใครรู้ดีกว่าตัวเองอีกแล้ว

เมื่อพูดถึง ครอบครัวของเสี่ยวเป้ย ถ้าในตอนนั้นไม่ใช่เพราะช่วยเหลือแม่ของตัวเอง คงไม่ต้องเป็นเช่นนี้

ในเมื่อคุณแม่มอบเรื่องนี้ให้กับตัวเอง

ตัวเองก็ต้องให้คำอธิบายใหม่กับ เสี่ยวเป้ยและน้าห้า !

“พี่ชาย ขอโทษ ให้พี่ต้องกังวลแล้ว งานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่า พี่ก็ไม่ได้เข้าร่วมให้จบงาน!”

ส่วนเสี่ยวเป้ยนั้น ร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง ก็เช็ดน้ำตา มองไปที่เฉินเกอแล้วพูดขึ้น

“ไม่เป็นไร! เสี่ยวเป้ย เธออย่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไป ต่อไปจะดีขึ้นเรื่อยๆเอง จริงๆ!”

เฉินเกอจับมือของเสี่ยวเป้ยไว้

“อืมๆ!”

เสี่ยวเป้ยพยักหน้า

ในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือของเสี่ยวเป้ยดังขึ้นอย่างกะทันหัน

ชำเลืองมอง คือพ่อบ้านอะเชิงที่โทรมา

“ตระกูลจัดการประชุมฉุกเฉิน ทุกคนต้องเข้าร่วม!”

หลังจากนั้น อะเชิงก็วางสายโทรศัพท์

“ไปล้างหน้าหน่อย รีบไปเร็ว!”

เฉินเกอพูด

“ฉันไม่ไปแล้ว ฉันไม่อยากเข้าไปในบ้านนั้นอีกแล้ว ในที่สุดฉันก็รู้ว่า ในตอนนั้น คุณป้ายอดเยี่ยมขนาดนั้น ก็ยังไม่อยากอยู่ในบ้าน ที่ไม่มีกลิ่นอายของความรักเลยแม้แต่น้อย จริงๆนะพี่ชาย บางทีสามารถทรมานคนจนเป็นบ้าได้!”

เสี่ยวเป้ยพูดงอน

“ไม่ไปจะได้ยังไง เธอต้องคิดแทนคุณอาให้มากๆ อย่าให้ป้าใหญ่ได้วิจารณ์อีก

อย่างน้อยตอนนี้ต้องไป!”

เฉินเกอยิ้มแล้วพูด

เสี่ยวเป้ย คิดครู่หนึ่ง คราวนี้พยักหน้าเบาๆ

จากนั้นฟังเฉินเกอ แล้วก็ไป

การประชุมจนถึงบ่ายสองโมงถึงได้สิ้นสุดลง

ส่วนเฉินเกอนั้น ครั้งนี้ไม่ได้ไปกับเสี่ยวเป้ยจึงอยู่ที่บ้านช่วยน้าห้าออกกำลังข้อมือเล็กน้อย

เสี่ยวเป้ยกลับมาพร้อมน้าสะใภ้ห้า

แต่ทันทีที่กลับมา ก็ได้ยินเสียงด่าทอของน้าสะใภ้ห้า

“โกวหรู ฉันไม่จบกับเธอแน่ มีการรังแกคนแบบนี้ด้วยเหรอ! ฉันจะไม่จบกับเธอแน่!”

โกวไฉเฟิ่ง ด่าทอ

"น้าห้า เป็นอะไรหรือ?”

เฉินเกอเดินออกมาถาม

โกวไฉเฟิ่งก็ไม่ได้ตอบกลับ ดวงตาแดงก่ำเดินเข้าไปในห้องโดยตรง

เสี่ยวเป้ยก็อารมณ์ไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด

แต่ก็ยังคงพูดว่า