ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 430

บทที่ 430 การเยาะเย้ยของผู้คน

“คือพวกคุณเองเหรอ?”

เมื่อหยางเสี่ยวเป้ยได้เห็นพวกเขา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นครอบครัวของลุงใหญ่สามคน และครอบครัวของลุงสอง

สามคน

เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้เสี่ยวเป้ย ได้เกลียดพวกโกวหรูแล้ว

“เธอเนี่ยนะ หยางเสี่ยวเป้ย เจอหน้ากันไม่แม้แต่จะทักทายเลย เธอมันปีกกล้าขาแข็งแล้ว อย่างมีมารยาทโดยพื้นฐานอยู่ไหม?”

โกวหรู พูดอย่างเย็นชา

หยางยู่ถิงก็จ้องเขม็งหยางเสี่ยวเป้ยด้วยความโกรธ

จากนั้นก็พูดว่า “เธอมาทำอะไรที่นี่?”

“ฉันอยากจะมาคุยเกี่ยวกับโครงการ!”

หยางเสี่ยวเป้ยถือกระเป๋าของตัวเองไว้ มองไปในห้อง VIP หรือไม่ก็คือเจ้าของธุรกิจ หรือไม่ก็คือพวกเศรษฐี แล้วก็คือพวกรองประธานบริษัทเช่นเดียวกับลุงใหญ่

มีเพียงตัวเองเท่านั้นที่แต่งตัวเป็นพนักงานเล็กๆคนหนึ่ง

เลยไม่มีความมั่นใจขึ้นมาทันที

“ฮ่า! เธอพูดอะไรนะ? เธออยากจะมาที่นี่คุยเรื่องโครงการ?”

โกวหรูหัวเราะออกมา โดยตรง

มองไปที่หยางเสี่ยวเป้ยเหมือนมองคนโง่

“เธอรู้หรือเปล่า นี่คือ บริษัทซิ่นเฟิงกรุ๊ป! แล้วเธอดูอีก คนที่มารอที่นี่ ล้วนเป็นคนฐานะอะไรบ้าง? แค่เธอหรือ ยังอยากจะมาคุยโปรเจคที่นี่?”

ป้าสองยิ้มเยาะแล้วพูด

“แม่ ป้าสอง บางทีคำพูดของพวกท่านตอนช่วงบ่าย ทำให้หยางเสี่ยวเป้ยกลัวแล้ว รู้ว่าเธอเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ที่สุดในตระกูล กำลังจะถูกคุณย่าไล่ออกจากตระกูลในไม่ช้า ดังนั้นจึงปล่อยให้เป็นไปตามชะตากรรม ลองมาที่นี่เสี่ยงโชคดู!”

หยางเย่ส่ายหัวยิ้มเยาะ

“นั่นสิ ฉันยังไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า เป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ กล้ามาคุยธุรกิจความร่วมมือกับทาง บริษัทซิ่นเฟิงกรุ๊ป หยางเสี่ยวเป้ย เธออย่าบอกว่าเธอเป็นคนในตระกูลหยางของเรา จะดีที่สุด ช่างน่าอับอายจริงๆ!”

หยางเหยียนถึงกับยิ้มอย่างดูถูก

ส่วนหยางเสี่ยวเป้ยนั้น ไม่อยากสนใจพวกเขาด้วยความโกรธ ตัวเองจึงไปนั่งอยู่ที่มุมของห้อง VIP

“เอาล่ะ ไม่ต้องไปสนใจนางเด็กโง่นั่นแล้ว เสี่ยวเย่เธอบอกว่าเพื่อนที่สมัยเรียนอยู่ในประเทศM ทำงานอยู่ที่นี่ไม่ใช่หรือ? พ่อของเพื่อนสมัยเรียนของเธอ รู้จักผู้จัดการหูที่นี่ทำไมถึงยังไม่มาล่ะ?

หยางยู่ถิง พูดขึ้นในเวลานี้

พวกเขา ก็มาเพื่อขอความช่วยเหลือเหมือนกัน

หากครั้งนี้ หยางเย่ สามารถนำโครงการกลับไปได้จริง

อย่างนั้น หยางเย่ก็ เป็นทายาทในอนาคตแน่นอนแล้ว

ดังนั้นจึงมากันทั้งครอบครัวเลย

ส่วนครอบครัวของชายสองนั้น เฉลียวฉลาดยิ่งนัก ตามมาด้วยกันอย่างหน้าด้าน

แต่ หยางยู่ถิงไม่กังวลว่าพวกเขาจะแย่งความโดดเด่นของเสี่ยวเย่ไป

“เมื่อกี้ฉันได้โทรไปแล้ว ผู้จัดการหูกำลังประชุมอยู่ พ่อของเพื่อนเรียนฉัน ได้คุยไว้ล่วงหน้าแล้ว ได้รู้ว่าคือตระกูลหยางของเราที่มาด้วยตัวเอง เชื่อว่าผู้จัดการหูก็จะไม่ละเลยอย่างแน่นอน!”

ในเวลานี้หยางเย่พูดด้วยท่าทีผู้ที่อยู่เหนือกว่า

“นั้นก็ดี!”

ในเวลานี้ พนักงานต้อนรับหญิงที่สวยงามเดินเข้ามา

“คุณคือ คุณหยางยู่ถิง ใช่ไหมคะ?”

“ใช่!”

“สวัสดี คุณหยาง ผู้จัดการหูประชุมเสร็จแล้ว คุณกรุณารอที่นี่สักครู่ ดื่มชาสักแก้ว เดี๋ยวฉันจะพาพวกคุณไปคุยที่ห้องทำงานของผู้จัดการหู!”

“ได้ ขอบคุณมาก!”

เมื่อ หยางยู่ถิงและ โกวหรู เห็นว่านัดหมายสำเร็จ ก็ดีใจยิ่งนัก

แต่ในใจก็ถอนหายใจเช่นกัน อยู่ใต้ชายคาบ้านท่าน จำเป็นต้องก้มหัว

ผู้จัดการหูคนนี้ ที่จริงพูดว่าเป็นผู้ช่วยหูจะถูกเรียกว่า เป็นเพียงผู้จัดการในแผนกเลขานุการเท่านั้น

แต่ต้องขอร้องผู้อื่น จึงไม่มีทางถาม

หยางยู่ถิงต้องการโครงการมากมายจริงๆ เพื่อมารักษาตำแหน่งของตัวเองในตระกูลหยาง

เพราะท้ายที่สุดแล้ว มีสองตระกูลใหญ่หลงฉินอยู่ด้วย ทางบริษัทซิ่นเฟิงกรุ๊ปมีตัวเลือกมากมาย

“คุณเป็นคุณหยางใช่ไหมคะ? เมื่อกี้ฉันได้ตรวจสอบแล้ว คุณไม่ได้นัดไว้ก่อน?”