ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 520

บทที่520 คัมภีร์ไป๋โช่ว

“ได้ พูดแล้วห้ามคืนคำ!”

เฉินเกอยิ้มเบาๆ

บุญคุณ เกียรติยศพวกนี้ เฉินเกอมองออกตั้งนานแล้ว

ถูก ตอนนี้เฉินเกอเห็นแก่ตัว ทุกเรื่อง ขอแค่มีผลประโยชน์กับตัวเอง เฉินเกอถึงจะไปทำ

ปัง!

ส่วนเมิ่งคัง จางเถีย ทั้สองคนทนต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว

ลอยมาอยู่ที่เท้าของเฉินเกอ แล้วล้มลงมาอย่างแรง

“ฮ่าๆๆๆ ขยะสองชิ้น ลู่จงหยวน แกยังมีผู้ช่วยคนไหนอีก รีบๆเรียกออกมา!”

หวางต้าไห่หัวเราะอย่างสดชื่น

เฉินเกอค่อยๆเดินออกไป

“อะไร ไอ้หนุ่มหน้าละอ่อนคนหนึ่ง อย่าบอกนะว่า ตระกูลลู่ไม่มีคนแล้ว? แล้วส่งของเล่นแบบนี้มา?”

หวางต้าไห่มองเฉินเกอ แล้วส่ายหน้าเบาๆ

“หลายปีมานี้ แกเรียนศิลปะการต่อสู้ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ตลอดสินะ?”

เฉินเกอมองเขา แล้วพูดออกมา

หวางต้าไห่ได้ยินก็ชะงักไป

ตัวเองปิดชื่อปิดแซ่ ซ่อนถามตัวเองอยู่มาก

ไม่มีใครสักคนรู้เรื่องราวเบื้องหลังของตัวเอง

แต่ตอนนี้ กลับโดนไอ้เด็กคนนี้พูดทะลุ

“แก... แกรู้ได้ยังไง?”

หวางต้าไห่มองเฉินเกอในทันที

“ไอ้เหวินเซินนั่น เป็นศิษย์น้องแกไหม?”

เฉินเกอถามอีกครั้ง

หวางต้าไห่เปลือกตากระตุก “เขาเป็นศิษย์น้องต่างสายของข้า! แกรู้จักเขา?”

“อืม โดนฉันฆ่าไปแล้ว!”

เฉินเกอบอก

“แก?”

หวางต้าไห่ในใจบีบรัด

ดูแล้วแกยังมีเวลาอีกหน่อย แต่ว่าเหวินเซินเป็นแค่ศิษย์น้องนอกสายของสายวิชาหมัดเหล็ก ฆ่าเขาเป็นเรื่องง่ายๆ แต่ว่าแกอย่าคิดว่า แกคือคู่ต่อสู้ของข้า ได้ แกกล้าที่จะฆ่าคนของสายวิชาหมัดเหล็กของข้า อย่างนั้นข้าก็จะฆ่าแกซะ ล้างแค้นให้ศิษย์น้องข้า!”

หวางต้าไห่โกรธขึ้ง

หลังจากนั้นก็พุ่งตัวเข้ามา

ปึง!

หมัดทั้งสองหมัดชนกัน

ส่วนหวางต้าไห่ ก็ลอยออกไปในทันที แถมยังประกอบมาด้วยเสียงกระดูกหัก

“อ๊า!”

หวางต้าไห่กุมไหล่ของตัวเองเอาไว้ ด้านหลัง กระดูกของตัวเองทะลุออกมาจากเนื้อแล้ว

แค่แลกกันหมัดเดียว ก็ชกจนกระดูกทะลุออกมา

นี่เป็นพลังขั้นไหนกัน?

หวางต้าไห่ตกใจ

พวกลู่จงหยวนเมิ่งคัง ก็ยิ่งเบิกตากว้างยิ่งกว่าเดิม หันมาสบตากัน ใบหน้าอดที่จะเชื่อไม่ได้

“แกอายุน้อยขนาดนี้ กลับเป็นผู้ใช้กำลังภายใน แถมกำลังภายในของแก กลับบริสุทธิ์แท้เช่นนี้!”

หวางต้าไห่พูดอย่างตกใจ

“แกฆ่าตัวตายเสียเถอะ!”

เฉินเกอส่ายหน้าแล้วบอก

ดวงตาทั้งสองข้างของหวางต้าไห่อยู่ๆก็มืดลง

เขาฝืนความเจ็บ พยักหน้า “ได้ ฉันฆ่าตัวตาย!”

พูดไป เขาก็หยิบกริชออกมา กำลังจะแทงเข้าในอกของตัวเอง

อยู่ๆ เขาก็ปากริชออกมาเล็งมาที่หน้าของเฉินเกอ

กำดินเอาไว้ แล้วโยนออกไปอีกรอบ

จากนั้นก็กระทืบเท้าแล้วกระโดด

ความเร็วเร็วมาก

ส่วนเฉินเกอ กระพริบเบาๆ

“คุณเฉิน คุณรีบตามไปสิ เขา....เขาหนีไปแล้ว!”

ลู่จงหยวนร้อนใจจะกระทืบเท้า

ส่วนเฉินเกอ แค่สะบัดข้อมือ