ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 521

บทที่ 521 ตระกูลโม่มาเยือน

“เฉินเกอ ฉันเอง!”

ประตูถูกผลักออก ลู่หานชะโงกหัวเดินเข้ามา

“ลู่หาน เธอกลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้วไม่ใช่เหรอ มาอีกทำไม?”

เฉินเกอยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก

พอตัวเองกลับมา ลู่หานก็วิ่งมาหาตน

ถามตนประมาณว่าทำไมถึงเก่งขนาดนี้

เฉินเกอก็ไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังเธอ จึงพูดคุยกับเธอไม่กี่คำ จากนั้นก็ส่งเธอกลับไป

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้จะมาอีกแล้ว

“ฉันกลับไปยิ่งคิดก็ยิ่งผิดปกติ หึ นายไม่รักษาคำพูดเลย ที่ขบวนรถไฟ เราตกลงกันแล้ว ต่อจากนี้เราเป็นเพื่อนกัน นายจะมาหาฉัน สุดท้ายแล้วนายก็ไม่มาหาฉัน ยังโกหกฉันอีก ที่แท้แล้วนายเก่งขนาดนี้!”

ลู่หานนั่งลงแล้วพูด

“เหอะๆ โอเค ถือว่าฉันผิดละกัน!”

เฉินเกอหัวเราะอย่างขมขื่น

ลู่หานมองเฉินเกอแล้วยิ้มหวาน: “งั้นนายว่ามา นายยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า?”

“แน่นอน!”

เฉินเกอกล่าว

“งั้นก็ดี งั้นความสามารถที่นายขว้างมีดบินได้ นายสอนฉันสิ ฉันอยากฝึก!”

“ตอนนี้มันสังคมแบบไหนแล้ว ฝึกการต่อสู้การฆ่าพวกนี้ไปทำไม?”

“ไม่นะ ฉันเคยเห็นคนที่เก่งมากๆ มาแล้ว แทบจะเกินขีดจำกัดของร่างกายมนุษย์ ฉันก็อยากเป็นแบบนั้น!”

“วันหน้ามีโอกาสแน่ เอางี้ รอพรุ่งนี้ ฉันจะสอนเทคนิคหนึ่งให้ แต่ฝึกสิ่งนั้น ต้องมีพลังมากพอ ฉะนั้นเธอต้องรีบกลับไปพักผ่อนเดี๋ยวนี้!”

เฉินเกอยิ้มโดยไม่พูดอะไร

“โอเค! จำไว้นะ ต้องรักษาคำพูด ไม่งั้นก็ไม่ใช่ผู้ชาย! ฉันไปแล้วนะ!”

ลู่หานเดินออกไปอย่างมีความสุข

เมื่อถึงหน้าประตู “พี่ พี่มาทำไม?”

“เสี่ยวหานเธออยู่นี่นี่เอง ฉันมาคุยธุระกับคุณเฉิน เธอออกไปก่อน!”

คนที่มาก็คือลู่เสว่

ส่วนลู่หาน คิดแต่เรื่องที่ต้องฝึกฝนทักษะในวันพรุ่งนี้ ก็ไม่คิดมากอะไร แล้วจากไป

“คุณเฉิน ดึกขนาดนี้แล้ว ฉันนึกว่าคุณหลับไปแล้ว!”

ลู่เสว่เดินเข้ามา พูดด้วยรอยยิ้ม

เฉินเกอเหลือบมองเธอ

เขาไม่มีความประทับใจอะไรในตัวลู่เสว่คนนี้ ที่ท่าทางเต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยม

“มีเรื่องเหรอ?”

เฉินเกอกล่าว

“คุณเฉิน ฉันได้ยินคุณพ่อพูดว่า คุณมามณฑลหลงเจียงเพื่อค้นหาเลือดทิพย์ที่เทือกเขาอันหลิง เรื่องนี้ ไม่แน่ตระกูลลู่ของเราอาจจะช่วยคุณได้ อีกอย่าง หลังจากนี้คุณมีแผนจะทำอะไร?”

ลู่เสว่กล่าว

ตอนนี้เฉินเกอได้พิสูจน์ความสามารถที่แท้จริงของตัวเองไปแล้ว

การดูถูกในดวงตาของลู่เสว่หายไปโดยปริยาย

“คุณอยากบอกอะไรพูดมาตรงๆ เลยดีกว่า ผมจะเตรียมตัวนอน!”

เฉินเกอพูดเสียงเรียบ

“คือแบบนี้คุณเฉิน ตระกูลลู่ของเรายินดีที่จะปฏิบัติต่อคุณเฉินในฐานะแขกผู้มีเกียรติ เหมือนกับอาจารย์เมิ่ง และทายาทในอนาคตของคุณเฉิน จะได้รับเกียรติจากตระกูลลู่จากรุ่นสู่รุ่น! ไม่ทราบว่าคุณคิดยังไง?”

ลู่เสว่ถูกพ่อของเธอส่งไปยื่นข้อเสนอ

และสิ่งที่ลู่เสว่ถนัดที่สุดคือการเจรจาแบบนี้

แม่ว่าเธอจะมีอายุแค่24-25 แต่ทว่า เธอมีความเป็นผู้ใหญ่แล้ว

เอาเป็นว่า ลู่เสว่หญิงสาวคนนี้ ในด้านธุรกิจ นักธุรกิจที่มีประสบการณ์เจ็ดถึงแปดคนก็ไม่สามารถเล่นงานเธอได้

เธอเห็นเฉินเกอแต่งตัวธรรมดา คิดว่า ก็ไม่อาจต้านทานการดึงดูดจากเงินทองและผู้หญิงได้

“พวกคุณต้องการดึงผมเป็นพวก ทำบางอย่างให้ตระกูลลู่?”

เฉินเกอกล่าว

“ใช่แล้ว ฉันคิดว่าคุณเฉินไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป กินดีอยู่ดี มีคนนับหน้าถือตา!”

ดวงตาของลู่เสว่หรี่ลงเล็กน้อย ไม่ใช่เรื่องยากที่จะเอาชนะเฉินเกอ

“ตระกูลลู่? มีดีอะไร?”

แต่เฉินเกอพูดเสียงเรียบ

ทำให้ลู่เสว่ตะลึงทันที

“ผมเข้าใจความจุดประสงค์ของคุณ พูดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ พรุ่งนี้เอาคัมภีร์ไป๋โช่วมา ผมดูจบแล้วจะคืนให้ตระกูลลู่ของพวกคุณ ผมจะพักผ่อนแล้ว!”

เฉินเกอพูดอย่างตรงไปตรงมาและไม่เกรงใจ

เป็นคนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีเลยจริงๆ

ลู่เสว่โมโหในใจ และพูดทันที:

“ตระกูลลู่ก็ไม่เท่าไหร่ แต่ไม่ทราบว่าคุณเคยได้ยิน ตระกูลโม่แห่งมณฑลหลงเจียงหรือเปล่า?”

ลู่เสว่พูดจบ ดวงตาสวยคู่นั้นก็จ้องเฉินเกออย่างเขม่น

อยากเห็นแววตาที่ตกใจกลัวในดวงตาของเฉินเกอ

ถ้าเป็นอย่างงั้น ก็เจรจาด้วยง่าย

แต่คาดไม่ถึง เฉินเกอยังคงมีสีหน้าเฉยเมย