ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 529

บทที่ 529 เขามาแล้ว

“คุณทำอะไร? ช่วยด้วย! ช่วยด้วย!”

หยางเสว่รีบตะโกน

แต่ผ้าขนหนูสีขาวผืนหนึ่งปิดปากของหยางเสว่เอาไว้ จากนั้น ดวงตาของหยางเสว่ก็เริ่มพร่ามัวทันที หยุดดิ้นรน!

และในขณะเดียวกัน

ในคุกใต้ดิน

เฉินเกอที่หลับลึก ทันใดนั้นหูก็กระดิกเล็กน้อย

จากนั้น ก็ลืมตาทั้งสองขึ้น

ทันใดนั้น มีแสงคริสทัลสีเขียวเข้มเป็นประกาย สว่างวาบในดวงตาครู่หนึ่ง

จากนั้นกลับสู่ปกติ

แต่ ในความประหลาดนั้น อำพรางไม่ได้เลยสักนิด

เพราะเฉินเกอพบว่า คุกใต้ดินนี้มีแสงไฟสลัว แต่คู่ดวงตาของตัวเอง สามารถมองเห็นทุกรายละเอียดได้อย่างชัดเจน

และในหู เพียงแต่ตัวเองต้องการ ดูเหมือนว่าก็จะสามารถได้ยินเสียงที่อยู่ไกลๆ

“หู้!”

ร่างกายของเฉินเกอสั่นเล็กน้อย ทั้งร่างของเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศได้อย่างง่ายดาย

ตอนนี้เฉินเกอดูผิวของตนเอง บนผิว มีคราบสีดำและสิ่งสกปรกบางสิ่งจำนวนมากบนผิว

สิ่งเหล่านี้ น่าจะเป็นของเสียในร่างกายของตัวเอง

“เลือดทิพย์ก็คือเลือดทิพย์ ไม่เพียงทำให้จิตใจของตัวเองนิ่ง ยังสามารถพัฒนาปรับปรุงอารมณ์ร้ายของร่างกายได้ดีขึ้นอีกด้วย!”

เฉินเกอดีใจมาก

ตอนนี้ ตอนนี้เขารู้สึกว่ากำลังภายในของเขา เพิ่มขึ้นเท่าตัว เมื่อเทียบกับสามวันที่ผ่านมา

“เดิมยังอยากได้เลือดทิพย์ มาคิดบัญชีกับตระกูลโม่ด้วยตัวเอง แต่คิดไม่ถึง พวกเขาดันพาตัวเองมาซะแล้ว!”

เฉินเกอยิ้มเยาะเย้ยในใจ

ใช่แล้ว! หยางเสว่!

ทันใดนั้น เฉินเกอนิ่งไป

เมื่อกี้ในที่มืด ตัวเองเหมือนได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของหยางเสว่

สามวันนี้ แม้ว่าเฉินเกอจะเข้าสู่สภาวะหลับใหลอย่างลึก

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัว เขารับรู้ได้

สติของเขายังไม่หลับ

คืนหนึ่งสามวันก่อนหน้านี้ หยางเสว่พูดกับตัวเองมากมาย

ถ้าจะบอกว่าไม่รู้สึกหวั่นไหวก็เป็นเรื่องโกหก

หยางเสว่เคยช่วยชีวิตเขามาก่อน และยอมเสี่ยงตายเพื่อมาเยี่ยมตัวเอง

เฉินเกอรู้ดี ความกรุณานี้ เกรงว่าจะยากที่ชดใช้หมด

ตอนนี้เหมือนเธอกำลังตกอยู่ในอันตราย!

เฉินเกอย่นหา

ตรงหน้าตนเอง คือประตูเหล็ก

แต่ เมื่อเฉินเกอเอื้อมมือดึง

พรึ๊บ!

เสียงดังขึ้น ประตูเหล็กพร้อมกับกำแพงโดยรอบ พังลงทันที

เฉินเกอเดินออก

และขณะนี้ เห็นคนหนึ่งเดินลงไปในคุกใต้ดินพอดี

“เฉิน……เฉินเกอ? นาย……นายตื่นแล้วงั้นเหรอ?”

โม่หลินเอาโจ๊กมาให้พอดี

“ใครก็ได้ ใครก็ได้!”

โม่หลินเคยไปที่เกิดเหตุตระกูลลู่ เห็นศพของแปดคนที่ถูกเฉินเกอฆ่าตาย เฉินเกอสำหรับเขาแล้ว มีความกลัวบางอย่างเกิดขึ้นโดยปริยาย

ทักษะของเขาอ่อนแอมาก รีบต้องการวิ่งออกจากคุกใต้ดินเพื่อขอความช่วยเหลือ

ฉึ๊บ!

เสียงฉีกขาดที่น่าขยะแขยงดังขึ้น

ถูกฉีกเป็นสองส่วน!

เฉินเกอก้าวขึ้นไป ออกจากคุกใต้ดินอย่างช้าๆ ฟังเสียง ตัดสินตำแหน่งของหยางเสว่อย่างรวดเร็ว

คนของตระกูลโม่ เวลานี้อยู่สวนหลังบ้านกัน

ส่วนน้อยมากที่อยู่ในพื้นที่ห้องพัก

อาจจะบังเอิญพบไม่กี่คน ก็ถูกเฉินเกอฟันแทงอย่างรวดเร็ว

ในไม่ช้า เฉินเกอก็มาที่หน้าประตูห้องของหยางเสว่

ผลักประตูเปิดออก

“ใคร?”

โม่เฉียงกำลังถอดเสื้อผ้าของหยางเสว่

ประตูห้องถูกพัง เขาตกใจ

โดยเฉพาะ ผู้มาเยือนถูกปกคลุมไปด้วยโคลนและสิ่งสกปรก ราวกับว่าคลานออกมาจากดิน

แต่หยางเสว่ที่อ่อนแรง ขณะนี้รู้ว่าคนคนนั้นคือใคร

“เฉิน……เฉินเกอ รีบ……รีบช่วยฉันเร็ว!”

หยางเสว่รีบขอความช่วยเหลือ

“เฉินเกอ? เขา……เขาหนีออกมาแล้วงั้นเหรอ?”

โม่เฉียงประหลาดใจ

ตกใจจนขาอ่อนแรง พิงอยู่ที่กำแพง คิดจะวิ่งออกไปตามมุมห้อง

“หืม?”