ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 535

บทที่ 535 หนุ่มน้อยปรมาจารย์

“เจ้าสำนักน้อยออกจากหลงเจียงมานานแล้วครับ ตอนนี้ถึงเกาะแล้วครับ！”

ลูกน้องคนหนึ่งกล่าวรายงาน

“เจ้าสำนักน้อย？”

เฉินจิ้นตงรู้สึกประหลาดใจ“คุณพ่อครับ เจ้าสำนักน้อยอะไรครับ？”

“คิกคิก เดี๋ยวมาแล้ว ลูกก็จะรู้เองแหละ！”

เฉินเตี๋ยนชางส่ายหัวอย่างยิ้มชื่น

จากนั้นก็เงยหน้ามองนอกห้องโถง“พอพูดถึงก็มาถึงทันทีเลย！”

เพิ่งจะพูดจบ

ทุกคนต่างเงยหน้ามองไปนอกประตู

ที่ลานบ้านด้านนอกเห็นมีชายหนุ่มสวมใส่ชุดสูทสีดำเดินเข้ามา

“เจ้าสำนักน้อย！”

และผู้คนที่อยู่ข้างประตูต่างคำนับทำความเคารพอย่างนอบน้อม

“เสี่ยวเกอ！！！”

เฉินจิ้นตงยิ้มแล้วลุกขึ้นยืน

“เสี่ยวเกอ！！”

พี่สาวเฉินเสี่ยวยิ่งเซอไพรส์จนต้องใช้มือปิดปาก

คนทั้งตระกูลล้วนตื่นเต้นดีใจเป็นล้นพ้นที่เห็นเฉินเกอ

“คุณพ่อคุณแม่ พี่สาว หนึ่งปีผ่านไปแล้ว ตอนนี้ผมกลับมาแล้วครับ！”

เฉินเกอเดินมาตรงหน้าคุณพ่อ จากนั้นก็คุกเข่าลง

“กลับมาก็ดีแล้ว กลับมาก็ดีแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาแม่นึกว่าลูก……นึกว่าลูก……”

หยางยู่ผิงร้องไห้อย่างปลื้มปิติไม่สามารถเก็บอาการร้องไห้ได้

“ดีมาก ลูกชายพ่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว มีความพัฒนาและแข็งแกร่งมากเลย ดีมากเลย！”

เฉินจิ้นตงก็ร้องไห้ด้วย

เฉินเกอเช็คน้ำตาให้คุณพ่อคุณแม่และพี่สาว

จากนั้นก็มองไปยังเฉินเตี๋ยนชางแล้วเอ่ยว่า“คุณปู่ครับ ในที่สุดก็เป็นอย่างที่คุณปู่คาดหวังแล้วครับ……”

“ดีมากเสี่ยวเกอ ปู่ดูจากพลังลมปราณของหลานแล้วหลานมีความแข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่าแล้ว หลานมีพรสวรรค์มากว่าปู่เลยนะ”

พูดจบ เฉินเตี๋ยนชางก็มองไปยังโม่ฉางคง

“ปีที่แล้ว ไอ้เด็กเมื่อวานซืนทำให้หลานตกอับไร้ซึ่งหนทาง วันนี้ เสี่ยวเกอ หลานอยากจะแก้แค้น อยากจะดุจะด่าเขาก็เต็มที่เลยนะ！”

เฉินเตี๋ยนชางหัวเราะชอบใจ

“ครับ ความแค้นที่ผ่านมา วันนี้ควรจะสะสางกันซักที！”

เฉินเกอเช็ดน้ำตาแล้วลุกขึ้นยืนพลางมองหน้าโม่ฉางคง

“เฉินเกอ！พูดเช่นนี้ ลูกชายคนที่สามของผม โม่เจี้ยนก็ถูกคุณจับตัวไปใช่ไหม？”

โม่ฉางคงกัดฟันพูด

“อืม ถูกผมโยนลงสู่เหวแล้วถูกงูพิษกัดตายทั้งเป็น ไม่เหลือแม้แต่ร่าง ดังนั้นผู้อาวุโสโม่คิดจะสืบหาร่องรอยของเขาคงจะยากหน่อยนะ！”

เฉินเกอกล่าว

“อะไรนะ？เฉินเกอ เสียใจที่ไม่กำจัดคุณตั้งแต่แรก ตอนนี้คุณฆ่าลูกชายของผมถึงสองคน วันนี้ ไม่ว่าจะยังไง ผมจะฆ่าคุณเพื่อแก้แค้นให้กับลูกชายทั้งสองคนของผม！！！เอาชีวิตมา！”

เสียงดังเพี๊ยะ！

ทั้งตัวของโม่ฉางคงก็ลอยออกไป

จากนั้นก็กระโจนเข้าใส่เฉินเกอ

พลังภายในของโม่ฉางคงแข็งแกร่งมากเหมาะกับอารมณ์ของเขามาก

แต่ทว่าถึงจะแข็งแกร่งเพียงใดก็แค่อยู่ในระดับสูงดยอดผู้ทรงพลังภายในเท่านั้น

หนึ่งปีก่อนเฉินเกอเกรงกลัวเขา หวาดกลัวตระกูลโม่ แต่ตอนนี้โม่ฉางคงจะมาทำอะไรได้？

การล่องลอยที่เหมือนกัน เฉินเกอชกไปยังตำแหน่งที่โม่ฉางคงพุ่งเข้ามาหนึ่งหมัด

ปัง！

จากนั้นก็เห็นร่างของโม่ฉางคงลอยถอยหลัง

จนแผ่นหลังไปกระแทกเสาหินแล้วถึงจะตกลงสู่พื้น

ส่วนเสาหินก็หักล้มลงมา

“พลังภายในที่วิเศษมากเลย มิน่าล่ะ！มิน่าล่ะ！”

ใบหน้าอันเหี่ยวย่นของโม่ฉางคงเผยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อออกมา

บัดนี้ ใช้พละกำลังทั้งหมดที่มีอยู่เพื่อจะพุ่งไปจู่โจมเฉินเกอ

“พ่อครับ สิ่งเหล่านี้พ่อเป็นคนสอนเหรอครับ เสี่ยวเกอกลายเป็นคนเก่งกาจตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอครับ？”

เฉินจิ้นตงมีใบหน้าที่ตื่นเต้นดีใจและภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง

“ฮาฮา ถือได้ว่าใช่ แต่พ่อสอนแค่ครึ่งเดียว！”

เฉินเตี๋ยนชางยิ้มพลางส่ายหัว