ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 534

บทที่ 534 ใครริอาจมาแตะต้องคนตระกูลเฉิน

คนของตระกูลโม่เริ่มลงมือฆ่าฟันกันอย่างโหดร้าย

ส่วนสีหน้าเฉินจิ้นตงเปลี่ยนไปมาก

ตลอดเวลาที่ผ่านมา หากไม่ใช่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาจะเลี่ยงการปะทะกับตระกูลลึกลับไปแล้ว

เพราะตระกูลที่ละทิ้งทางโลกนั้นน่าเกรงขาม บ้าบิ่นและแกร่งกร้าวมากนัก

และบัดนี้ก็เป็นอย่างที่ตัวเองเคยคิดไว้

หรือจะเป็นอย่างที่คุณพ่อเคยบอกตนไว้จริงๆ？

ตระกูลเฉินมีภัยพิบัติที่ขั้นสูญสิ้นตระกูล และมันจะเกิดขึ้นมานี้ใช่ไหม？

ถูกตระกูลโม่ฆ่าแกงอย่างน่าเวทนา？

เฉินจิ้นตงกลืนน้ำลายลงคอ

“ฉันจะดูสิว่าใครกล้าแตะต้องคนตระกูลเฉินแม้แต่คนเดียว！”

และในขณะนี้ มีเสียงอันทรงพลังส่งเข้ามา

กระจกหน้าต่างถูกเสียงนี้ทำลายจนแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ชั่วพริบตาเดียว มาลมพัดเข้ามาทุกทิศทาง

และลูกน้องตระกูลโม่ที่เตรียมตัวจะไปฆ่าคนอย่างโหดเหี้ยม

บัดนี้ได้หยุดสมองของพวกเขาไว้ เสมือนมีพลังวิเศษไประเบิดหัวสมองของพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็อาเจียนเป็นเลือดตาย

โม่ฉางคงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไรอีก

และด้านนอกห้องโถง ไม่รู้ว่ามีกลุ่มคนปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่

คนกลุ่มนี้ล้วนแล้วแต่สวมใส่ผ้าคลุมสีดำกันทั้งนั้น

ลี้ลับเหลือเกิน

พวกเขาวิ่งเข้ามาในห้องโถง แล้วมาสกัดล้อมพวกโม่ฉางคงไว้

และคนชุดคลุมสีดำกลุ่มนี้เป็นประมาณเกือบพันคน

โม่ฉางคงจ้องมองด้วยความสงสัย

“ไม่มีว่าเป็นผู้วิเศษจากไหน วันนี้ผมมาที่บ้านตระกูลเฉินเพื่อจะมาทวงหนี้ชีวิตคืน ทางที่ดีพวกคุณอย่าได้มายุ่งเลย！”

โม่ฉางคงพูดด้วยความเย็นชา

“ถ้าจะยุ่งล่ะ ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างนายจะทำอะไรได้？”

บัดนี้ ชายชราคนหนึ่งก้าวเท้าเดินเข้ามาจากด้านนอก

“นายท่าน！！！”

และนอกประตูมีกลุ่มคนสวมชุดคลุมสีดำที่ยืนเป็นสองแถวต่างคุกเข่าลง

“อืม？”

โม่ฉางคงขมวดคิ้วพลางจ้องมองชายชราผู้นั้น

“คุณครับ เหมือนพวกเราจะไม่เคยเจอกันมาก่อนนะครับ？ผมบอกแล้วว่าตระกูลเฉินมีหนี้ชีวิตกับผม ไม่ทราบว่าคุณมีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลเฉินกันครับ？”

โม่ฉางคงถาม

“พ่อ……คุณพ่อ？”

ขณะนี้เฉินจิ้นตงรู้สึกมึนงงไปหมด

ใช่แล้ว คนที่อยู่ตรงหน้าคือพ่อบังเกิดเกล้าที่มิได้เจอกันมาหลายสิบปีแล้ว

เฉินจิ้นตงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

“คุณปู่？”

ถึงแม้เฉินเสี่ยวจะไม่เคยเห็นเฉินเตี๋ยนชางมาก่อน แต่วันนี้รู้ว่าคุณปู่ยังมีชีวิตอยู่ จึงรู้สึกประหลาดใจ

“ตงเอ่อร์ คนนี้คือหลานเฉินเสี่ยวใช่ไหม？”

เฉินเตี๋ยนชางเดินเข้าไปถือแขนของเฉินเสี่ยวด้วยความเอ็นดู

“คุณพ่อ……ใช่ครับ ท่าน……หลายปีมานี้ ท่านไปไหนมาครับ？”

เฉินจิ้นตงรู้สึกสงสัย

“ให้พ่อเก็บพวกขยพวกนี้ะก่อนแล้วจะบอกลูกอย่างละเอียดเลย！”

เฉินเตี๋ยนชางยิ้มเย้ยหยัน

“ที่แท้……คุณก็คือเฉินเตี๋ยนชางเจ้าบ้านตระกูลเฉินที่หายตัวไปเมื่อหลายสิบปีก่อนนี่เอง มิน่าล่ะ แต่คุณมาได้ถูกเวลามาก วันนี้ผมจะให้บ้านตระกูลเฉินต้องนองเลือด รวมคุณแล้วถึงจะเรียกว่าทั้งตระกูล！”

โม่ฉางคงยิ้มพูดอย่างเยาะเย้ย

“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน คิดจะนองเลือดทั้งตระกูลเฉินเหรอ？เกรงว่าถึงโม่ชางหลงจะอยู่ต่อหน้าผมก็ไม่กล้าพูดเช่นนี้อย่างไม่รู้สึกอายหรอก！！！”

เฉินเตี๋ยนชางเอามือกอดอกพลางพูดขึ้นมา