ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 533

บทที่ 533 มาแก้แค้นถึงที่บ้าน

“ฟังจากที่คุณโม่พูดแล้ว เหมือนจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นระหว่างนี้เหรอครับ？”

เฉินจิ้นตงไตร่ตรองอยู่สักพักแล้วจึงถาขึ้นมา

โม่เว่ยผิงพยักหน้า

“เกิดเรื่องน่าสงสัยขึ้นจริงๆ พูดจริงๆนะ ผมนำคณะตรวจสอบไปสืบค้นตลอดครึ่งปีก็ไม่พบเบาะแสแม้แต่เพียงนิดเดียว รู้สึกละอายใจมากเลย เพราะไท่หยางเหมิงนั้นลึกลับยิ่งใหญ่เหลือเกิน ไม่เคยทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลย！”

“ในขณะที่พวกเรากำลังเคร่งเครียดอยู่นั้น กลับมีคนปริศนาคนหนึ่งแอบเข้ามาช่วยเหลือ เขาให้ข้อมูลตำแหน่งที่ตั้งแก่พวกเรา พวกเราจึงไปสืบค้นแล้วก็ได้ความคืบหน้าจริงๆในครึ่งปีให้หลังนี้！”

“ตอนแรกผมคิดว่า คนผู้นี้คือเป็นคนที่ประธานเฉินส่งมาให้คอยช่วยเหลือพวกเรา จึงได้ถามขึ้นมา！”

“ถ้าส่งคนไปจริงๆผมก็จะบอกคุณโม่เป็นอันดับแรกเลยครับ น่าแปลกใจยิ่งนัก ใครเป็นคนแอบช่วยพวกเรากันล่ะ？”

เฉินจิ้นตงก็รู้สึกสงสัย

“ถึงแม้คนนี้จะไม่เคยเปิดเผยตัวตน แต่ด้วยประสบการณ์หลายปีของตาเฒ่าแก่คนนี้ ดูออกว่าเขาเป็นยอดฝีมือ ซึ่งเป็นยอดฝีมือที่สามารถเอาชนะตระกูลโม่และเว่ยผิงได้ ไม่สามารถสู้เขาได้เลย！”

เฉินจิ้นคงกล่าว“คนผู้นี้ไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนเลยเหรอครับ？”

“อืม เขาคอยช่วยชี้แนะมาโดยตลอด ยิ่งไปกว่านั้น เขาวางพิกัดไว้บนหัวเตียงของผม ผมคิดว่าผมเป็นคนที่ระมัดระวังตัวสูง ฮาฮา แต่ไม่รู้สึกตัวเลย！รวมๆแล้วเขาเคยปรากฏตัวสองครั้ง！”

เมื่อนึกถึงครึ่งปีก่อนมีคนเอากระดาษแผ่นนั้นมาวางไว้บนหัวเตียงของตน

จนถึงตอนนี้ยังรู้สึกกลัวๆอยู่เลย

ถ้าคนผู้นี้คิดจะฆ่าตน ตนไม่รู้ว่าตนจะตายยังไง？

เฉินจิ้นตงคิดจนหัวจะระเบิดอยู่แล้ว แต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าใครเป็นคนช่วยเหลือตระกูลกันแน่

“แต่คุณเฉินครับ นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ คนนี้แอบช่วยเหลือเรา อย่างน้อยในขณะนี้เขาไม่ได้มีเจตนาร้ายกับตระกูลเฉินนะครับ และอีกอย่างตอนนี้พวกเราได้เบาะแสของไท่หยางเหมิงมาอย่างราบรื่นแล้ว สิ่งที่สำคัญในตอนนี้คือหาสุานที่ในภาพภูมิทัศน์แห่งนี้ให้เจอก่อนนะครับ ต้องมีอะไรแฝงอยู่แน่นๆครับหรืออาจจะมีแม้กระทั่งความลับสุดยอดของไท่หยางเหมิงอยู่ในเทือนเขาแห่งนี้ก็เป็นได้นะครับ！”

โม่เว่ยผิงกล่าว

เฉินจิ้นตงพยักหน้า“ได้ครับ ตอนนี้ผมจะเรียกลูกหลานตนะกูลเฉินให้มารวมตัวกันครับ พวกเขากระจายอยู่ที่ต่างไป ต่างเป็นคนที่มีความรู้รอบด้านมากครับ ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนเคยเห็นเทือกขาแห่งนี้ก็เป็นได้ครับ！”

“เช่นนี้ก็จะดีมากเลยครับ！”

เมื่อเฉินจิ้นตงสั่งการ จึงได้เกิดความเคลื่อนไหวใหญ่ ไม่นาน คนตระกูลเฉินก็มารวมตัวกันอย่างพร้อมเพรียง

เฉินจิ้นตงนำภาพแผนที่นี้ไปขยายให้ใหญ่ขึ้น แล้วตั้งไว้กลางห้องโถง เพื่อให้คนในตระกูลดู

แต่ผลไม่เป็นไปอย่่งที่คาดคิด

ถึงแม้ลูกหลานทั้งหลายจะไปท่องโลกยังสถานที่ต่างๆมาจนนับไม่ถ้วนแล้ว

แต่ไม่มีใครเคยเห็นเทือกเขาที่สวยงามแห่งนี้มาก่อนเลย

ถ้าเหมือนเคยเจอ พวกเขาต้องจำได้บ้างแน่ๆ

บัดนี้ เฉินจิ้นตงสั่งให้เหล่าลูกหลานไปค้นหาเทือกเขาที่มีลักษณะคล้อยกับภาพวาดแห่งนี้

“นายท่าน ไม่ดีแล้วครับ！”

และในเวลานี้ คนใช้คนหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องโถงอย่างร้อนรน

“มีเรื่องอะไร？”

เฉินจิ้นตงขมวดคิ้วพลางพูด

“คือ……คือโม่ฉางคง เขานำคนมากมายบุกเข้ามาที่เกาะแล้วครับและกำลังมุ่งหน้ามาที่ห้องโถง พวกเขาฆ่าบอดี้การ์ดของตระกูลเฉินไปแล้วสิบกว่าคนแล้วครับ！”

คนรับใช้รีบกล่าว

“อะไรนะ？ไอ้โม่ฉางคงเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆเลย？”

เฉินจิ้นตงรีบจ้องมองโม่เว่ยผิง

โม่เว่ยผิงขมวดคิ้ว“ตาเฒ่าแก่นี้ หรือจะจับข้อผิดพลาดของตระกูลเฉินได้แล้ว ไม่เช่นนั้น นี่ไม่เหมือนนิสัยปกติของเขาเลย！”

“ประธานเฉิน ปล่อยเขาเข้ามาเถอะ ดูสิว่าเขาต้องการจะทำอะไรกันแน่！”

โม่เว่ยผิงกล่าวต่อ

“ผู้อาวุโสรอง ท่านกำลังทำอะไรอยู่？ฆ่าคนของตระกูลเฉินตั้งมากมาย？”

ที่ปลายเกาะ โม่ชิงหวูสองพี่น้องกำลังเดินผ่อนคลายอยู่บนชายหาด

พวกเธอไม่ได้ไปร่วมหารือกันที่ห้องโถง

แต่ว่า กลับเห็นโม่ฉางคงบุกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว จากนั้นก็เริ่มฆ่าฟันขึ้นมา

“ไม่เกี่ยวกับพวกคุณ วันนี้ ผมจะทำให้ตระกูลเฉินอาบเลือดไปทั้งบ้านเลย！”

โม่ฉางคงมีใบหน้าที่ดุร้าย และดวงตาที่แดงราวจะเผาคนให้ไหมเกรียมได้

เขานำคนบุกรุกเข้าไป

“ไม่ได้แล้ว โม่ฉางคงบ้าคลั่งอย่างนี้ เห็นทีว่าจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแล้ว ฉันต้องไปดูก่อน！”