ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 574

บทที่574 ความลับของกู่หยูเซียว

รอบตัวมันมีแสงเรืองรอง

ถึงจะอยู่อีกไกล เฉินเกอก็สามารถรู้สึกได้ถึงพลังงานที่แผ่ออกมาจากหินปี้สุ่ย นี้

“ของดีจริง ๆ เลย!”

เฉินเกอเปรมปรีดิ์อยู่ในใจ

“เอ๊ะ?”

กำลังจะหยิบแต่เฉินเกอกลับได้ยินเสียง มีการเคลื่อนไหวจากอุโมงค์ที่อยู่ด้านบน

เป็นคน!

มีคนหนึ่งคนอยู่ที่อีกด้านหนึ่ง จากนั้นก็มีเชือกหย่อนลงมา

เฉินเกอเขยิบตัวไปด้านข้างและหาที่ซ่อนตัวและแวบเข้าไปซ่อนตัว

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดลงมา

เธอตบมือและจ้องไปที่หินปี้สุ่ย นั้น

มุมปากยกขึ้นเป็นรอยที่แสนจะสวยงาม

“ที่แท้ก็อยู่นี่เอง มีหินปี้สุ่ย ฉันก็ออกเดินทางได้แล้ว!”

หญิงสาวพูดขึ้นเบา ๆ

“เธอเองเหรอ?”

เฉินเกอที่ซ่อนตัวอยู่อีกด้านนั้นกลับเห็นได้อย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหน เธอคือกู่หยูเซียว

ฉันว่านะ หลังจากที่ตัวเองกลับจากเทือกเขาผานหลง นั้น เขากลับไปที่จวนหยาง ก่อน และคุณธุระบางอย่างกับหยางเว่ยในตอนนั้นได้ยินสาวใช้พูดว่ากู่หยูเซียว ได้จากไปนานแล้ว

เขารู้มานานแล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา เธอมีวิทยายุทธ

แต่คิดไม่ถึงว่าเธอเองก็มาตามหา หินปี้สุ่ย

ยิ่งกว่านั้นผู้หญิงนี้กลับรู้ที่อยู่ของ หินปี้สุ่ย อยู่แล้วด้วย

เฉินเกออดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ โดยไม่เจตนา เขากลับช่วยคู่แข่งของตัวเองเสียได้!

ในขณะที่กำลังคิดหาวิธีที่จะเข้าไปเจอกู่หยูเซียว อยู่นั้น

ทางด้านกู่หยูเซียว นั้นเหมือนจะเกิดเรื่องขึ้น

แควก! ! !

เสียงร้องน่ากลัวดังขึ้น กู่หยูเซียว ที่กำลังจะหยิบ หินปี้สุ่ย ขึ้นมา เกิดมีเงามืดที่ทอดตัวลงมาจากด้านบน มันร้องเสียงประหลาดและตรงมาทางกู่หยูเซียว

มือของยังแตะไม่โดน แต่ก็ต้องรีบถอยและกลิ้งไปอีกด้าน

เงามืดนั้นก็ปรากฏใบหน้าที่แท้จริงในเวลานี้เอง

มันคือค้างคาวตัวหนึ่ง

จะพูดให้ถูกคือ มันคือค้างคาวยักษ์ตัวใหญ่ที่ใหญ่กว่าตัวมนุษย์เสียอีก

หน้าอกของมันมีขนาดพอ ๆ กับของมนุษย์ ที่น่าเกลียดน่ากลัวคือขนยาวเฟื้อยสีแดงบวกกับเขี้ยวที่งอกออกมาเกือบจะเหมือนใบหน้าคนที่มีใบหน้าบูดบึ้ง

น้ำลายของมันไหลออกมาจากปากของค้างคาว

มันแยกเขียงด้วยแววตาดุร้าย

แควก! ! !

และส่งเสียงร้องประหลาดออกมาอีกครั้ง ค้างคาวยักษ์กระโจนเข้าหา กู่หยูเซียว

มันรวดเร็วและทรงพลัง

ถึงแม้กู่หยูเซียว จะหลบพ้นการโจมตีแรกของมันได้ แต่กลับไม่รอดพ้นจากการโจมตีของปีกหาง เธอโดนกวาดไปที่หน้าอก มันบินออกไปและตกลงสู่พื้นอย่างแรง

และในตอนนี้ กู่หยูเซียว ก็เกิดเจ็บแผลขึ้นอีกครั้ง

มีรอยเลือดไหลออกมาจากช่องท้องของเธอ

และเจ้าค้างคาวยักษ์ก็ไม่ได้มีความคิดจะหยุดเล่นงานเธอเลย มันพุ่งเข้าหากู่หยูเซียว เพื่ออาหารมื้อโอชะมื้อใหญ่

“หรือว่าฉัน จะต้องตายอยู่ที่นี่ กู่หยูเซียว ไอ้นักพรตเฒ่านั่น เมื่อกี้ไม่น่าจะเชื่อเขาเลย น่าจะเผาสำนักทิ้งไปเสีย จะได้ไม่ต้องไปหลอกลวงใครอีก ยังจะบอกว่าบุพเพของเรา ไม่คิดว่าจะ...”

กู่หยูเซียว พูดในใจ

ตั้งแต่ลงมาจากเทือกเขาผานหลง เธอไม่รอช้า เธอตรงมาที่หลังบ้านซึ่งเป็นเหมืองของ ตระกูลหมิง ซึ่งเป็นสถานที่ที่เธอจะมาเอา หินปี้สุ่ย

แต่ในตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าตัวเองจะต้องมาตายอยู่ที่นี่ แถมยังถูกเจ้าสัตว์ร้ายนี่กัดกิน

คิดดูแล้ว กู่หยูเซียว ได้แต่รู้สึกสะอิดสะเอียน

เธอหยิบกริชออกมาจากอกของเธอหลับตาและกำลังจะจบชีวิตตัวเอง

“ขอโทษนะคะ ย่าทวด หนูไม่สามารถทำภารกิจให้สำเร็จได้ ขอโทษค่ะ หนูคงไปไม่ถึงวังราชาสมุทร!”

พูดแล้วเธอก็จะจบชีวิตตัวเอง

แต่ในเวลานีเอง

เสียงร้องน่าเกลียดน่ากลัวก็ดังออกมาจากค้างคาวยักษ์ตัวนั้น

และตามมาด้วยเสียงของสิ่งของหนัก ๆ ล้มลงกับพื้นเสียงดัง

กู่หยูเซียว ลืมตาขึ้น

ภาพตรงหน้านั้นทำให้เธอแทบไม่เชื่อสายตา เจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้จู่ ๆ ก็ตาย

เป็นไปได้ยังไง?

แต่ในเวลานี้ เฉินเกอก็เดินออกมา