ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 575

บทที่575 มีแต่ทุกข์ทรมานร้องไห้คร่ำครวญทั้งตระกูล

ความรู้สึกในการดมกลิ่นของเฉินเกอนั้นอ่อนไหวมากเพราะในขณะนี้เขาได้กลิ่นก๊าซ

ก๊าซนี้ มีพิษ

มันกัดกร่อนอวัยวะภายในของมนุษย์

และตามที่คาดไว้ กู่หยูเซียว ที่เดินไปไม่กี่ก้าวก็รู้สึกวิงเวียน

เฉินเกอรีบเดินเข้าไป เขารีบปิด กดจุดหลายจุดบนตัวของ กู่หยูเซียว ทันที

“แน่นหน้าอกจัง!”

สีหน้าของ กู่หยูเซียว เปลี่ยนเป็นซีดขาว

“ยังดีที่เธอสูดเข้าไปไม่มาก ตอนนี้คุณช่วยกลั้นหายใจและไม่ต้องพูดอะไร ก๊าซที่อยู่รอบ ๆ มันมีพิษ มีคนปล่อยพิษนี้ออกมาจากข้างนอก!”

เฉินเกอรีบพูด

เฉินเกอรีบพูดขึ้น

ในเวลาเดียวกันเขาหายใจเข้าลึก ๆ ถึงก๊าซพิษนี้และเฉินเกอก็แยกแยะองค์ประกอบของก๊าซพิษนี้ออกแล้ว

ล้อเล่น เฉินเกอได้รับภูมิคุ้มกันจากพิษบางอย่างเมื่อต้นปีที่แล้วนับประสาอะไรกับตอนนี้

สภาพแวดล้อมในตอนนี้ เหมือนกับการที่เฉินเกออยู่ท่ามกลางอากาศบริสุทธิ์แล้วเกิดทำขวดน้ำส้มสายชูตกแตกโดยไม่ตั้งใจ

จะต้องมีพวกลอบกัดอยู่ข้างนอกแน่!

เฉินเกอกู่หยูเซียว ที่เอนตัวลงอยู่ในอ้อมกอดของเขา

ตอนนี้ตัวเธอมีความลับบางอย่างเกี่ยวกับวังราชาสมุทร จะให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอไม่ได้

ยิ่งกว่านั้น ตั้งแต่พบเธอครั้งแรก เฉินเกอรู้สึกว่าเธอมีดวงตาที่คล้ายกับมู่หาน

ความใกล้ชิดตามธรรมชาติแบบนี้ทำให้เฉินเกอไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ

ต่อให้เป็นคนแปลกหน้า เฉินเกอก็ไม่สามารถปล่อยไปโดยไม่เหลียวแลได้

เมื่อมองดูเธอในตอนนี้ที่มีน้ำตาไหลรินและใบหน้าแดงของเธอ

ก๊าซพิษสีเขียวยังคงถูกปล่อยเข้ามาในปริมาณที่มากขึ้น

“เธอทำวิชากลั้นหายใจไม่เป็นเหรอ?”

เฉินเกอถามขึ้น

กู่หยูเซียว พยักหน้าหงึก ๆ

“งั้นก็แย่ล่ะ เธอควรจะต้องมีชีวิตรอดออกไปก่อน อย่าโทษฉันเลยนะ!”

เฉินเกอสูดหายใจเข้าลึก ก๊าซพิษถูกเขาทำให้บริสุทธิ์โดยอัตโนมัติ จากนั้นเขาก็เล็งไปที่ปากของ กู่หยูเซียว และจูบเธอ

กู่หยูเซียว เบิกตาโพลงและอยากจะต่อต้าน เธอตัวสั่นแต่ไร้เรี่ยวแรง

แบบนี้เพื่อเป็นการทำให้กู่หยูเซียว มีอากาศหายใจต่อไปเรื่อย ๆ ทั้งสองจึงเดินออกมาด้านนอก

เฉินเกออยากจะดูว่าสุดท้ายแล้วเป็นฝีมือใครกันแน่ที่ปล่อยก๊าซผิดจากข้างนอกนี่

ไม่น่าใช่พุ่งเป้าไปที่กู่หยูเซียว แต่เป็นตัวเขาเอง และถ้าหากว่าปีนออกไปจากด้านบน เฉินเกอก็ไม่รู้ว่าเส้นทางนั้นอยู่ที่ไหน!

“หึท่านอาหมิง ปล่อยไปเสียเยอะเลย เกรงว่าเฉินเกอคนนี้ผู้มีพลังเทพ คงจะออกมาไม่ได้แล้วสิ!”

เด็กหนุ่มแห่งตระกูลหมิง ยิ้มอยู่ในหลังเขา

ปากถ้ำถูกปิดลงแล้ว

เหลือเพียงที่ที่เอาไว้ปล่อยก๊าซพิษ

“แน่นอนว่า หมอกพิษพันปี ต่อให้เขาเป็นเทพต้าโล๋ว ก็หนียาก!”

ชายวัยกลางคนพูดพร้อมกับหันหลังให้ทางเข้าถ้ำมีเงื่อนงำบนใบหน้าของเขาในขณะนี้

“อยากจะเข้าไปดูจริง ๆ ว่าป่านนี้เฉินเกอคนนี้คงจะเละไปแล้วมั้ง!”

ชายหนุ่มรุ่นน้องหัวเราะขึ้น

“อยากตายรึไง นี่ก๊าซพิษโดนแค่นิดเดียว เนื้อก็ยุ่ยแล้ว พวกเธอรู้ไหม หมอกพิษพันปี ของ ตระกูลหมิง ของพวกเรานั้นมีที่มาจากอะไร?”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างภาคภูมิใจ

ขณะนี้เหมือนอาจารย์กำลังสอนนักเรียนกลุ่มหนึ่งที่รอรับคำสั่งสอน

“ไม่รู้ท่านอาหมิง เล่าให้ฟังหน่อย!”

“ได้ ฉันจะเล่าให้พวกเธอฟัง...”

ท่านอาหมิง กระแอมในลำคอรู้สึกมีความสุข แต่ในขณะนี้เด็ก ๆ ทุกคนที่อยู่ตรงหน้าเขาเบิกตากว้าง

เหมือนกับกำลังได้เห็นภาพที่สุดแสนจะน่ากลัว ทุกคนต่างพากันกลืนน้ำลาย ใบหน้าซีดขาว

“พวกแกเป็นอะไรน่ะ? กลัวอะไรกัน?”

ชายวัยกลางคนหัวเราะขึ้น

“ท่านอาหมิง...ขะ...ข้างหลังคุณ!”

กลุ่มชายหนุ่มชี้มือชี้ไม้และพูดขึ้นด้วยความกลัว

“ขอทางหน่อย!”

โดยไม่รอให้ชายวัยกลางคนได้ตอบโต้ เฉินเกอที่อุ้ม กู่หยูเซียว อยู่แล้วเตะอุปกรณ์สเปรย์ที่ทางเข้าของหลุม

เขาตบไหล่ชายวัยกลางคนที่อยู่ที่ปากถ้ำ

ชายวัยกลางคนหันหลังมา เขาตกใจกลัวจนแทบสิ้นสติ

“ฉะ...เฉินเกอ! ! !”

เขาตกใจมากและดวงตาของเขากำลังจะโผล่ออกมาจากดวงตาของเขา

ถ้าเป็นไปตามความคิดปกติแล้ว ตอนนี้เฉินเกอน่าจะต้องเละไปแล้ว รอผ่านไปสิบวัน คนจาก ตระกูลหมิง จึงจะเข้าไปในถ้ำเข้าไปเก็บศพของเฉินเกอ!

ในขณะเดียวกันตระกูลหมิง จะได้คิดหาทางแย่งชิงทรัพย์สมบัติของเฉินเกอมาเป็นของตน

แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่ตาย?

หมอกพิษพันปี นี้ อายุพันปีนะ!

และเฉินเกอก็ไม่ได้สนใจกลุ่มคนที่กำลังตกใจกลุ่มนี้เลย เขาวางกู่หยูเซียว ลงในที่ที่มีอากาศถ่ายเท ให้เธอได้นอนพัก

จากนั้นจึงเดินเข้าไปดูเครื่องที่ถูกตัวเองถีบ

“นี่อะไร? พวกคุณกำลังทำอะไรกันน่ะ?” เฉินเกอยิ้มแล้วถาม

“คะ...คุณชายเฉิน พวกเราเป็นห่วงว่าข้างในจะอากาศไม่เพียงพอ!”

ชายวัยกลางคนเหงื่อแตกเหมือนสายฝน รู้สึกชื้นและร้อนใต้เป้ากางเกงและรู้สึกไม่สบายตัว

“นี่มันก๊าซผิดใช่ไหม? ทำให้คนตายได้ เพียงแต่สูดดมเข้าไปแค่ครั้งเดียว อวัยวะภายในจะเปื่อยยุ่ย! แล้วนี่มีตั้งเยอะ พ่นเข้าไปข้างในหมด พวกนายนี่ใช้ได้เลย!”

เฉินเกอเดินไปปิดเครื่องพ่นก๊าซ

“คุณชายเฉิน เข้าใจผิด มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”

ตุบ ชายวัยกลางคนคุกเข่าลง

เพียะ!

เฉินเกอตบเข้าที่หน้าของเขา

จนฟันปลอมกระเด็นออกมา

“ถ้าหากว่าฉันไม่ได้มีร่างกายที่พิเศษ ก็คงจะโดนพวกแกแอบเล่นงานไปแล้ว!”

สีหน้าของเฉินเกอเปลี่ยนไป เขาพูดด้วยความโกรธ

ก๊าซพิษพวกนี้มีพิษร้ายแรง ฉันกลัวว่าแม้แต่ความแข็งแกร่งของ โม่ชางหลงได้ดมเข้าไปก็คงจบกัน!

คน ตระกูลหมิง ช่างชั่วร้ายนัก

“ไว้ชีวิต...คุณชายเฉิน ไว้ชีวิตเราด้วย!”

ชายวัยกลางคนพูดอย่างแผ่วเบา และน้ำมูกน้ำตาของเขาก็ไหลเข้าปาก

“ไว้ชีวิตก็ได้ ฉันจะจับพวกแกโยนเข้าไปข้างใน และดูพวกแกจะรอดออกมาได้ไหม!”

เฉินเกอยกเท้าขึ้นเหมือนกับเตะบอล เขาถีบชายวัยกลางคนเข้าไปในถ้ำ

และเด็กหนุ่มกลุ่มนั้นเข้าไปด้วย

ไม่นานหลังจากนั้น ในถ้ำก็ไม่มีเสียงร้องโหยหวนของพวกเขาอีกเลย

จากนั้น เฉินเกอใช้มือหนึ่งอุ้มกู่หยูเซียว ที่หมดสติ ส่วนอีกมือก็ถือกระป๋อง หมอกพิษพันปี

ตรงไปที่บ้าน ตระกูลหมิง

ขณะนั้นที่ตระกูลหมิง ก็กำลังครื้นเครง

ทุกคนรวมตัวกันอยู่ที่ห้องโถงหลัก

และท่านปู่ ก็สีหน้าเปล่งประกายเมื่อเขาได้ยินว่าเฉินเกอยังไม่ออกมาจนถึงตอนนี้ รอยย่นบนใบหน้าของ ท่านปู่ เหมือนลวดลายวอลนัทอัดแน่นกันไปหมด

“วันนี้ เป็นวันดีของตระกูลหมิง ของพวกเรา ศัตรูถูกกำจัด ตระกูลหมิง กำลังก้าวสู่วันใหม่แล้ว!”

ท่านปู่ พูดขึ้น

“เฉินเกอ อายุยังน้อยกลับเป็นเด็กหนุ่มไร้สมอง แม้ว่าความแข็งแกร่งจะเหนือกว่าก็ตาม แต่เขาก็ยังอายะน้อยจริง ๆ!”

เขาฝืนยิ้มอีกครั้ง

“ท่านปู่ ยังคงมีกลอุบายที่ชาญฉลาด ทำทุกอย่าง และฆ่าเจ้าเฉินเกอคนนี้ จบปัญหา ตระกูลหมิง ของเรา!”

“เย็นนี้ ตระกูลหมิง จะมีงานเลี้ยงใหญ่เพื่อเฉลิมฉลองการเปลี่ยนแปลงของวันนี้!”

ทุกคนต่างตื่นเต้นดีใจ

“เพียงแต่ไม่รู้ว่า หมิงจูหมิงยี่ พวกเขาไปหาท่านซินแสกุ่ย เป็นยังไงบ้าง คำนวณเวลาแล้ว เวลานี้ก็น่าจะกลับมาแล้ว!”

หมิงโจ๋วถัง พูดขึ้น

ในขณะที่พึมพำ ลูกน้องก็ตะโกนขึ้น “นายท่าน คุณหนูใหญ่กับคุณชายใหญ่กลับมาแล้ว!”

สุดท้ายก็ได้เจอหมิงยี่ กับหมิงจู ทั้งสองวิ่งเข้ามาจากลานด้วยความตื่นตระหนก

“คุณปู่! ! !”

ทั้งสองดูลุกลี้ลุกลนและร้องตะโกน

“เป็นอะไร? ดูแล้วเป็นยังไงบ้าง?”

“ท่านซินแสกุ่ย บอกว่า ปีนั้น เพื่อไม่ให้เป็นปัญหาจึงให้คำทำนายพวกเราเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น อีกครึ่งหนึ่ง เขาไม่ได้ให้ ตอนนี้ เขาให้มาแล้ว!”

หมิงจู ร้องไห้และพูดขึ้น

“คืออะไร? เอามาให้ปูดู!”

หมิงโจ๋วถัง หยิบกระดาษไปแล้วเห็นสิ่งที่เขียนอยู่บนกระดาษนั้น:

“ทำลายคุณธรรมและละทิ้งความดี มีแต่ทุกข์ทรมานร้องไห้คร่ำครวญตกต่ำทั้งตระกูล!”