ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 630

บทที่ 630 จุดจบ

ภายในห้องอาหาร แค่เวลาชั่วพริบตา ก็เห็นพนักงานบริการแต่งตัวอย่างเรียบร้อย หรือแม้แต่ พนักงานของโรงแรมเองก็เช่นกัน

ทุกคนต่างมารวมตัวกัน ที่ห้องโถงบริเวณชั้นหนึ่งของโรงแรม

เพราะได้ยินว่า ท่านประธานคนก่อนจะมา

ทุกคนเลยรู้สึกตื่นเต้นมาก เพราะไม่เคยเกิดเหตุการณ์อย่างนี้มาก่อน

หยางเหอผู้ที่เป็นผู้จัดการห้องอาหารนั้น ก็แต่งตัวอย่างเรียบร้อยเช่นกัน

เขายืนอยู่ข้าง ๆ เพื่อเตรียมตัวต้อนรับ

เขาเอง ก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“น้าหวาง อาเฉิน ผมรู้จักผู้บริหารของบริษัทหลงเถิงกรุ๊ปเยอะ ถ้าพวกเขาจะมา ผมว่าจะลงไปต้อนรับสักหน่อย ไม่อย่างนั้น หากพวกเขามาแล้ว รู้ว่าผมไม่ลงไป เดี๋ยวจะว่าผมไม่รู้ภาษาเอาได้”

ภายในห้องอาหาร หวางเผิงก็ได้วางแก้วเหล้าลง แล้วมองไปที่หวางกุ้ยฟางและได้พูดขึ้น

“ใช่ ๆ ๆ คุณชายหวางรู้จักผู้หลักผู้ใหญ่เยอะอย่างนี้ อีกอย่างบริษัทหลงเถิงกรุ๊ปนั้น ก็อยู่ในตลาดธุรกิจแล้ว ในเมื่อพวกเขามาแล้ว ก็ควรลงไปหาหน่อย”

“ใช่แล้ว คุณชายหวาง ตระกูลเฉินของพวกเรา ทำกิจการอาหารฟาสต์ฟู้ด มีสาขาทั่วประเทศ ถึงแม้ว่า จะเทียบไม่ได้กับโรงแรมหลงเถิง แต่ว่า ก็เป็นบริการทางอาหารเหมือนกัน ไม่ทราบว่า คุณชายหวางพอจะแนะนำกับท่านประประธานจางหน่อยได้ไหม หรือไม่ก็ ให้นามบัตรกับเขาก็ยังดี”

หวางกุ้ยฟางพูดขึ้นอย่างเกรงใจ

“เรื่องนี้ ไม่มีปัญหาครับน้าหวาง ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้จักกับท่านประธานคนก่อนแห่งบริษัทหลงเถิงกรุ๊ป อย่างหวางหัว แต่ว่า ท่านประธานจางนั้น ผมรู้จักครับ”

หวางเผิงยื่นมือออก เพื่อให้เห็นว่าตัวเองนั้น ใส่นาฬิกาทองคำอยู่

จากนั้น ก็หยิบกระเป๋าตังค์ แล้วลุกขึ้นยืน

“ใช่ ๆ ๆ แค่ได้ให้นามบัตรกับประธานจางหรือว่า รู้จักกันนิดหน่อยก็ดีมากแล้ว พวกเราก็ไปด้วยเถอะ”

อาสะใภ้ที่สามเอง ก็ได้พูดขึ้น

จากนั้น ก็ได้ลุกขึ้นเช่นกัน ทุกคนต่างก็เตรียมจะออกไป

และห้องโถงใหญ่นั้น ไม่นาน ก็มีรถเล็กใหญ่มาล้อมรอบมากมาย

ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทหลงเถิงกรุ๊ป ไม่ว่าจะเป็น ฝ่ายบุคคลหรือฝ่ายการเงิน ที่อยู่ระดับสูง ๆ ต่างก็ต้องมา

ทุกคนต่างก็พยุงชายอายุวัยเจ็ดสิบปี ที่เดินไม่ค่อยจะไหวเท่าไร ลงมาจากรถ

“ประธานกรรมการหวาง”

ผู้จัดการหยาง กล่าวทักทาย แทบอยากจะคุกเข่าลงกับพื้น

“รีบ ๆ ขึ้นไป ห้อง 602”

ส่วนท่านประธานกรรมการหวางหัว นั้น ก็มีอาการสั่นไปทั้งตัว และได้พูดกับผู้ช่วยของตัวเองไป

ส่วนประธานจางที่อยู่ข้างหลัง สีหน้าซีดเผือด ได้แต่ประคองประธานกรรมการขึ้นไป

ผู้จัดการหยางเห็นว่า นี่ไม่เหมือนกับการมาตรวจเยี่ยม แต่เหมือนกับการมารับแขกพิเศษต่างหาก เกิดอะไรขึ้นเหรอ

ห้องหมายเลข 602 นั่น ไม่ใช่ห้องของคุณชายหวางเผิงหรอกเหรอ

สมาชิกของตระกูลเฉินที่กำลังจะลงลิฟมานั้น ก็ได้เจอกับประธานกรรมการหวางหัวเข้าพอดี

หวางกุ้ยฟางกำลังจะเตรียมโค้งคำนับ ประธานกรรมการแทบไม่มองเธอเลย

ที่ทำให้ทุกคนแปลกใจ ก็คือ หวางหัวที่มีคนคอยประคองข้างนั้น ๆ เดินเข้าไปในห้องหมายเลข 602

และในตอนนั้น สิ่งที่ทำให้ทุกคนนั้น ต่างต้องตะลึงไปยิ่งกว่า คือ

เมื่อถึงประตูห้อง

ปึ๊ก！

เสียงเข่าของประธานกรรมการหวางหัวที่กระทบพื้นก็ได้ดังขึ้น จากนั้น ก็ได้คลานเข่าเข้าไปในห้อง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยน้ำตา และมีอาการสั่นไปทั้งตัว

“พระเจ้า”

หวางกุ้ยฟางแทบไม่เชื่อสิ่งที่เห็น จากนั้น น้ำลายก็ไหลออกจากปาก

ส่วนหวางเผิงเอง นั้นก็งงไปตาม ๆ กัน

“ไม่รู้ว่าคุณชายเฉินมา ผมสมควรตาย สมควรตาย”

เมื่อก่อนหวางหัวได้เข้าร่วมงานเลี้ยงธุรกิจขนาดใหญ่ และในงานเลี้ยงนั้น ก็เห็นกิริยาที่สวย ๆ ของเฉินเกอด้วย

แต่วันนี้ ได้รับสายจากคนในบริษัทจินหลิงกรุ้ปเขาบอกว่า ลูกน้องของตนได้ไล่คุณชายเฉินออกไป แล้วจึงได้มาถามเขา ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

หวางหัวเองก็ไม่เชื่อ จึงได้รีบออกจากโรงพยาบาลมา

แค่มอง แล้วเห็นคนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในมุมลึก ๆ นั่น หากไม่ใช่เฉินเกอ แล้วจะเป็นใครไปได้ล่ะ

บริษัทหลงเถิงกรุ๊ปที่รุ่งเรือง และได้พัฒนามาจนถึงทุกวันนี้ หากไม่ใช่ ประธานหลี่และคนอื่น ๆ คอยให้ความสนับสนุนเหรอ

เมื่อทำให้คุณชายเฉินไม่พอใจ บริษัทหลงเถิงกรุ๊ป คงจะต้องจบลงแน่ ๆ

“ประธานกรรมการหวาง ลูกน้องท่านเลยนะ ผมแค่อยากจะกิน พระกระโดดกำแพงสักชาม เขาถึงกลับต้องบอกให้ รปภ มาไล่ผมออกไปเลย”

เฉินเกอพูดขึ้น

“ผมได้ทราบเรื่องแล้วครับ”

ประธานกรรมการร้องไห้หนัก จากนั้น ผู้ช่วยเขาก็ได้ ค่อย ๆ ประคองเขายืนขึ้น

“หยางเหอล่ะ”

ประธานกรรมการมองไปที่ประธานจาง

ส่วนหยางเหอนั้น ยืนอยู่ที่หน้าประตูกับหวางกุ้ยฟาง ซึ่งกำลังมองฉากที่ไม่น่าเชื่ออยู่

เมื่อได้ยินประธานกรรมการเรียก

หยางเหอจึงรีบเดินเข้าไป

“ท่านประธาน ระวังสุขภาพครับ ทำไมถึงได้คุกเข่าให้ไอ้หมอนี่หรือครับ เดี๋ยวผมจะเรียกคนให้มาจัดการกับเขาดีไหมครับ”