ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 632

บทที่ 632 คุณเข้าใจฉันผิด

ในไม่ช้า คนงานหลายพันคนก็เข้าประจำตำแหน่ง

เนื่องจากเราต้องการเปิดเจาะภูเขา แน่นอนว่าคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนย่อมต้องถูกทำลายทิ้ง

ข่าวนี้ ยังได้รับความสนใจจากผู้คน และถูกแพร่กระจายไปยังอินเทอร์เน็ตอย่างรวดเร็ว

เพียงช่วงเวลาหนึ่ง ก็ก่อให้เกิดการถกเถียงกันอย่างมากมายในเมืองจินหลิง

“คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนถูกรื้อถอน? "

"ใช่ แม่เจ้า คฤหาสน์แปดพันล้านคิดจะรื้อถอนก็รื้อถอน ช่างร่ำรวยเกินเบอร์แล้วจริงๆ! "

แฟนๆ กลุ่มหนึ่งกล่าว

อย่างไรก็ตาม ฝ่ายบริหารของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนกลับไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ มาก่อน

เนื่องจากหากหลี่เจิ้นกั๋วต้องการทำเรื่องใดๆ เขาไม่มีความคำเป็นที่จำต้องบอกกับผู้ใต้บังคับบัญชาก่อน

แต่ในสายตาของฝ่ายบริหาร คฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนไม่ได้เป็นเพียงที่อยู่อาศัยธรรมดาทั่วไป

มันถูกออกแบบมาจากแรงใจของวิศวกรจำนวนมาก หากจะบอกว่ามันคืออาคารหลังหนึ่ง ให้เอ่ยว่ามันคือผลงานศิลปะยังคงจะดีเสียกว่า

"ใครให้พวกคุณมารื้อถอน? พวกคุณช่างกล้านัก! รู้ไหมว่าที่นี่เป็นที่ของใคร?”

หญิงสาวอายุประมาณยี่สิบหกยี่สิบเจ็ดปีคนหนึ่ง กำลังเอ่ยกับหัวหน้าคนงานก่อสร้างด้วยความโมโห

"ฮ่าฮ่า ใครให้พวกเรารื้อถอน? แน่นอนว่าต้องเป็นประธานหลี่ หากมีปัญหาอะไร เธอไปหาประธานหลี่โดยตรง!”

หัวหน้าคนงานยิ้มอย่างเย็นชา

ปล่อยให้หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ด้วยความโกรธ

เธอเงยหน้าขึ้นมองทีมก่อสร้างบนยอดเขา จากนั้นจึงขมวดคิ้ว แล้วเดินขึ้นไป

ตูม เสียงดังขึ้น

เมื่อเธอขึ้นมา ก็เห็นเข้ากับกำแพงของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทนที่กำลังถูกทำลายลงพอดี

คิดจะห้ามก็สายเกินกว่าที่จะหยุดแล้ว

จากนั้น เธอก็ด่าคนกลุ่มนั้นอย่างหยาบคายด้วยความเจ็บปวดใจ

เฉินเกอเองก็กำลังอยู่ในสวนของคฤหาสน์หยุนติ่งเมาท์เทน

“คุณชายเฉิน เวลาที่เร็วที่สุดที่ทำได้คือสองวันสองคืน! "

หลี่เจิ้นกั๋ว มองไปที่เฉินเกอ

“ผมเข้าใจ ประธานหลี่ สองวันนี้ลำบากคุณแล้ว จับตาดูอยู่ที่นี่ หากมีข่าวคราวอะไร ให้บอกผมทันที!”

เฉินเกอเอ่ย

"ผมเข้าใจคุณชายเฉิน!”

ในเวลานั้นเอง มีผู้คุ้มกันคนหนึ่งรีบเข้ามา

"คุณชายเฉิน มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังสร้างปัญหาอยู่ข้างนอกและขัดขวางความคืบหน้าของโครงการ เธอเป็นคนในกลุ่มจินหลิง ผมขอสอบถาม ไม่ทราบว่าสามารถใช้กำลังบังคับขับไล่ออกไปได้ไหม? "

ผู้คุ้มกันเอ่ยถาม

“บัดซบ สิ่งที่คุณชายเฉินต้องทำ ไม่ว่าใครเข้ามาขัดขวาง ก็จงไล่ไปซะ! "

หลี่เจิ้นกั๋วเอ่ยอย่างเย็นชา

"เธอ....เธอบอกว่าเธอชื่อถังหรัน ขอแค่เอ่ยชื่อนี้ ประธานหลี่ก็จะทราบเอง! "

บอดี้การ์ดกล่าว

“ถัง....ถังหรัน?”

หลี่เจิ้นกั๋วนิ่งงันไป จากนั้นจึงเหลือบมองที่เฉินเกอ

ถังหรันคือใคร?

เธอคือลูกพี่ลูกน้องคนที่สองของซูมู่หาน

เทียบเท่ากับพี่สาวของคุณชายเฉิน คราวนี้ แม้ว่าหลี่เจิ้นกั๋วจะมีความอหังการมากแค่ไหนก็ยังต้องสลายหายไปหมด

ถังหรัน ไม่ใช่คนที่เขาหลี่เจิ้นกั๋วจะสามารถไปยั่วยุได้

ส่วนเฉินเกอเมื่อได้ยินชื่อของเธอ ก็ตกใจไปเล็กน้อย

พี่สาวของมู่หาน?

กับถังหรัน ก็มีการไปมาหาสู่กันไม่น้อยในก่อนหน้านี้

อีกทั้งเธอเองก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับมู่หาน

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา เฉินเกอไม่เพียงแต่คิดถึงแค่มู่หานและครอบครัวของเขาเท่านั้น แต่สถานการณ์ของตระกูลของมู่หาน เฉินเกอเองก็ยังไม่ลืมที่จะดูแล

หากเราสามารถชดเชยได้ เฉินเกอล้วนชดเชยให้

ให้ตระกูลซูได้มีชีวิตอยู่อย่างไร้กังวลไปอีกหลายชั่วอายุคน นี่คือสิ่งเดียวที่เฉินเกิอสามารถทำให้ได้

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเฉินเกอจะกลับไปที่จินหลิง และตอนนี้ก็มาที่จินหลิง

แต่สำหรับคนในตระกูลมู่หานเฉินเกอมักมีความรู้สึกผิดที่ไม่อาจบรรยายได้อยู่

ไม่ว่าจะอย่างไร มู่หานติดตามตน ตอนนี้เธอหายไป นั่นก็เพราะว่าตนเองดูแลเธอได้ไม่ดี

ดังนั้นเฉินเกอจึงไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับพวกเขาอย่างไรมาโดยตลอด