ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 640

บทที่ 640 โดนวิชาดูดจิต

"คุณหมายความว่ามีคนให้ทักษะสามบทแรกแก่เขา? รู้หรือไม่ว่าคนนั้นคือใคร? "

เฉินเกอถามอย่างประหลาดใจ

“คุณเฉินเกอ ฉันเองก็ไม่เคยเห็นเขามาก่อน แต่ว่าตอนที่คุณท่านหวูซานเฟิงบอกเรื่องนี้กับฉัน เมื่อได้ฟังความหมายของเขาแล้ว ราวกับว่าเขารู้จักกับคนลึกลับผู้นั้นมานานแล้ว ครั้งนี้คนลึกลับผู้นั้นมาที่กองทัพ ราวกับว่าต้องการให้คุณท่านหวูซานเฟิงช่วยจัดการบางอย่างให้ เพื่อขอบคุณเขา จึงมอบทักษะสามบทแรกของค่ายชะตาไปให้ คุณลองคิดดู คนที่เก่งกาจยิ่งกว่าคุณท่านหวูซานเฟิงแม้กระทั่งคุณท่านหวูซานเฟิงยังต้องให้ความเคารพ ย่อมมีอายุไม่น้อยแน่ เพียงแต่ต่อให้ฉันคิดจะทุบสมองสักที ก็ยังคงคิดไม่ออกอยู่ดีว่าใครกันที่สามารถทำให้คุณท่านหวูซานเฟิงเคารพยำเกรงได้ขนาดนั้น?”

หม่าจิ้นกล่าว

ประโยคนี้ ทำให้หัวใจของเฉินเกอเต้นเร็วขึ้น

นั่นเพราะเขาเดาคำตอบได้แล้ว

หรือว่าจะเป็นลุงฉิน?

บนโลกนี้มีเพียงลุงฉินเท่านั้นที่ทำได้!

"เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่? "

“แปดเดือนที่แล้ว!”

หม่าจิ้นเอ่ย เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เพียงแปดเดือนสั้นๆ ลุงฉินทักษะทางการแพทย์ของคุณท่านหวูซานเฟิงก็ก้าวเข้าไปสู่ระดับที่สมบูรณ์แบบ แน่นอนว่า คุณเฉินเกอคุณเองก็ยอดเยี่ยมอย่างยิ่งจนทำเอาคนแทบไม่อยากจะเชื่อ! "

“แปดเดือนที่แล้ว? ”

ไม่ใช่ เป็น ลุงฉิน จริงๆ หรือ?

ลุงฉินหายไปปีครึ่งแล้ว

ในตอนแรกเขาการเรียนรู้ครึ่งปี เขาได้รับของที่ระลึก จากนั้นก็รีบจากไป

เมื่อจากไป เขาก็หายตัวไปถึงหนึ่งปีครึ่งเต็มๆ ไม่ว่าตนเองจะพยายามมากเท่าไหร่ พยายามสิบเสาะข้อมูลของเขา ก็ล้วนหาไม่เจอ

ราวกับคนทั้งคนระเหยไปแล้ว

แต่มีสิ่งหนึ่งที่แน่นอน

นั่นคือลุงฉินแข็งแกร่งอย่างยิ่ง แข็งแกร่งสุดๆ

แข็งแกร่งยิ่งว่าโม่ชางหลงและพวกคุณปู่ไปมาก

แม้แต่ตัวเขาเอง แม้จะอยู่ในจุดสูงสุด แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย

และหาดสามารถพบลุงฉินได้อีกครั้ง

ตนเองก็คงจะไม่ต้องเป็นฝ่ายถูกไล่ล่าแบบนี้

"อ้อใช่ หากสะดวก คุณช่วยแนะนำฉันให้คุณท่านหวูซานเฟิงได้ไหม? "

เฉินเกอเอ่ยถาม

ไม่ว่าจะเป็นลุงฉินหรือไม่ เฉินเกอก็อยากจะลองดู

ยิ่งไปกว่านั้น ลุงฉินยังมีแนวโน้มที่จะปรากฏตัวมากที่สุด

“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา ฉันคิดว่าคุณท่านหวูเองก็อยากจะพบกับคุณเฉินเกอเช่นกัน ใช่แล้ว คุณเฉินมีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม ตอนนี้ฉันมีโรคที่ยากและซับซ้อน ไม่ว่าจะยังไงก็ไร้หนทางแก้ไข เรื่องนี้มันไม่ยากเท่ากับการรักษาคุณนายท่านฉันอยากให้คุณเฉินเกอช่วยแนะนำ คุณเฉินเกอช่วยฉันก็เท่ากับช่วยชีวิตเด็กๆ กว่า 100 คนได้ไหม? ”

"ไม่ได้ช่วยฉันหม่าจิ้น แต่เพื่อช่วยเด็กๆ ร้อยคน! ถ้าหากทำได้ ฉันยินดีคุกเข่าให้คุณเฉินเกอ! "

หม่าจิ้นพูดและทำท่าจะคุกเข่าลง

เฉินเกอช่วยพยุงเขาเอาไว้

"เด็กกว่า 100 คน? เกิดอะไรขึ้น? "

เฉินเกอประหลาดใจ

“หมอหม่าจิ้นกำลังพูดถึงในเมืองของเราที่สองวันนี้มีไข้หวัดประหลาด? มีเด็กมากกว่าหนึ่งร้อยคนอยู่ในอาการวิกฤต และยังไม่มีใครสามารถวินิจฉัยได้จนถึงตอนนี้!”

หวังหุ้ยหมิ่นกล่าว

“ใช่!

หม่าจิ้นกล่าวอย่างเร่งรีบ

"คุณลองบอกอาการทั่วไปของพวกเขามาสักหน่อย? " เฉินเกอเอ่ยถาม

แม้ว่าเขาจะไม่เคยโอ้อวดว่าตัวเองเป็นวีรบุรุษ อีกทั้งยังไม่ได้รับปากเรื่องนี้เพียงเพื่อให้หม่าจิ้นแนะนำหวูซานเฟิงให้กับตน