ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 663

บทที่663 ค้นหา

ตระกูลกู่กับสำนักฟีนิกซ์เป็นพันธมิตรกันเพื่อเสาะหาที่อยู่ของเฉินเกออย่างใกล้ชิด

นี่ไม่ว่าจะสำหรับกู่เยว่หือของตระกูลกู่ หรือจิ่วโล๋หวางของสำนักฟีนิกซ์ จะสามารถหาเฉินเกอพบอีกครั้งได้ไหมนั้นก็มีผลกระทบที่ใหญ่หลวง

สำหรับหยุนฉิงของสำนักสามนักบุญ นางก็กำลังตามหาเฉินเกออยู่

แน่นอนว่าเป้าหมายแตกต่างออกไปจากกู่เยว่หือกับจิ่วโล๋หวาง, หยุนฉิงต้องการหาเขา ก็เพื่อให้เขาแต่งงานกับตนเอง

ระหว่างสองฝั่งนี้ก็แน่นอนว่าต้องมีความขัดแย้งกันเล็กๆน้อยๆ

ท่านย่าทวดกู่เยว่หือร่วมมือกับจิ่วโล๋หวาง กำลังที่มากขึ้นก็มาอยู่ที่หยุนฉิง

ว่ากันตามหลักแล้ว เรื่องการหาที่อยู่ของเฉินเกอ ก็ตกอยู่ในหน้าที่ของกู่เฟิงเฮเจี้ยง

ตระกูลกู่ไม่เพียงแต่จะเป็นเมืองโบราณ แต่ยังเป็นผู้ครองเมืองไท่ที่มีชื่อเสียงสมคำล่ำลือ

เป็นจุดเล็กๆแต่ส่งผลยิ่งใหญ่ เพียงแค่ตระกูลกู่ตกคำสั่ง ตระกูลซีเหมินของเมืองไท่ก็จะส่งกำลังคนและทรัพยากรจำนวนมากมาเข้าร่วม

รวบรวมที่อยู่ของเฉินเกอมาทุกที่

ไม่ถึงเจ็ดวัน ทั่วทั้งเมืองไท่ก็ถูกกู่เฟิงค้นหาทุกซอกทุกมุม

แต่ก็ยังหาที่อยู่ของเฉินเกอไม่พบ

นี่ทำให้กู่เฟิงโมโหสุดขีด

จนกระทั่งถึงวันนี้

ก็เหลือเพียงแต่เขตโกโรโกโสของพื้นที่กว้างนี้ที่ยังไม่ได้หา

กู่เฟิงกับเฮเจี้ยง สองคนผู้ร้อนใจ บวกกับพวกลูกสมุนของตระกูลซีเหมิน ก็มีกองทัพหนึ่งร้อยสองร้อยคนมาที่เขตโกโรโกโสนี้

ถ้าที่นี่ยังหาไม่เจออีก งั้นก็ต้องมีเพียงแต่ต้องเข้าไปในเขาแล้ว!

กู่เฟิงคิดในใจอย่างเย็นชา

ท่านย่าทวดเคยใช้อำนาจของบุปผาผีเพื่อค้นหา นางมั่นใจว่าเฉินเกอยังไม่หนีออกจากเมืองไท่

“พี่เฉิน พี่มู่มู่ ซีนซีนจะไปโรงเรียนแล้ว พรุ่งนี้จะมาเล่นกับพวกพี่ๆใหม่ นี่คือไข่ไก่ที่แม่ของฉันให้เอามาให้พวกพี่!”

ในบ้านเล็กๆ เขตโกโรโกโส

เด็กหญิงตัวเล็กๆที่อายุประมาณห้าหกขวบ มัดผลแกละสองข้าง หน้าตาน่ารัก

นางมองดูพี่ชายพี่สาวที่อยู่ตรงหน้าประตูแล้วพูดอย่างมีความสุข

“พี่เฉิน พี่ป่วย! ต้องกินไข่ไก่เยอะๆ เพื่อเติมเต็มร่างกายนะ!”

นางยิ้มพูดอีกครั้ง

ประโยคนี้ทำให้หญิงสาวที่อยู่ข้างๆอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

และเด็กหนุ่มนี่ก็ไม่ใช่ใครอื่น ก็คือเฉินเกอ ที่คุณลุงเป็นคนรักษาจนฟื้นตัวดีอีกครั้ง แต่ร่างกายก็ยังคงอ่อนแอ ส่วนพี่มู่มู่ ก็คือหลี่มู่มู่ผู้ที่ถูกคุณลุงเรียกว่าแม่หนู

“ได้ พี่เฉินของคุณป่วย ฉันจะดูแลเขา!”

หลี่มู่มู่ยิ้ม

ก็แค่พูดพล่อยๆ!

เมื่อเฉินเกอได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเจื่อนๆ

มองไปทางเด็กน้อยนั่น ก็เป็นใบหน้าที่น่ารัก

ครั้งนี้ อาการบาดเจ็บของตนเองนั้นสาหัส ถูกเฮเจี้ยงทรมานแทบตาย กระดูกเอ็นทั้งตัวถูกเขาหักไปเกือบครึ่ง

ในเวลาเดียวกัน ก็ได้รับบาดเจ็บภายใน กับโดนยาพิษ

ตามที่คุณลุงตัดสิน จากการที่ตนเองหนีจากความตายในครั้งนี้ ใช้เวลาหนึ่งเดือนฟื้นขึ้นมา ก็ถือว่าไม่เลว

แต่สิ่งที่ทำให้คุณลุงคิดไม่ถึงก็คือ ใช้เวลาเพียงแค่สามวัน เฉินเกอก็ฟื้นขึ้นมาแล้ว

ส่วนกระดูกเอ็นที่ถูกตัดไปกับการบาดเจ็บภายใน ก็หายสนิทด้วยความเร็วที่เห็นด้วยตาเปล่า

หลี่มู่มู่ก็แปลกใจ และอิจฉาร่างกายและพลังที่ผิดปกติของเฉินเกอ

เห็นไหมหล่ะ เมื่อวานก็เป็นวันที่หก ตนเองก็สามารถลงจากที่นอนเดินได้แล้ว

เพียงแต่ว่าเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บ ร่างกายของตนเองก็อ่อนแอมาก

และในทุกๆเช้า คุณลุงก็จะมุ่งหน้าไปยังภูเขาเพื่อเก็บยาให้แก่ตนเอง

สองสามวันมานี้ หลังจากที่ตื่นมา ก็ยังไม่รู้เหตุผลที่คุณลุงช่วยชีวิตตนเอง

ทุกๆครั้งที่เจอเขา เฉินเกอก็มักจะรู้สึกสนิทใจ

สำหรับหลี่มู่มู่ มาจากที่ไหนนั้น นางก็ไม่ได้บอกตนเอง เฉินเกอรู้เพียงแต่ว่า นางอยู่ข้างกายคุณลุงมาสองปีแล้ว

สำหรับคุณลุงผู้ที่ลึกลับ ว่าทำไมจู่ๆถึงโผล่ออกมาช่วยตนเองนั้น นี่ก็ยิ่งไม่รู้เหมือนกัน

ตนเองเคยลองถามหยั่งเชิงดูหลายครั้ง แต่คุณลุงก็เลี่ยงตอบตลอด จนเฉินเกอไม่กล้าเสียมารยาทถามอีก

เพียงแต่กำชับเฉินเกอให้รักษาอย่างสบายใจ

เฉินเกอก็อยู่ที่เขตโกโรโกโสต่อไปอย่างเชื่อฟัง

เด็กน้อยชื่อว่าซีนซีน จากที่รู้จักกันไม่กี่วัน เฉินเกอก็นับว่าสนิทสนมกับนางมาก นางเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลหลี่เอ้อเกอในเขตโกโรโกโส นางดูน่ารักและจิตใจดี

เพราะตอนเด็กๆเกิดป่วยหนัก ได้คุณลุงช่วยเอาไว้

ดังนั้นจึงนับคุณลุงว่าเป็นพ่อบุญธรรม

มักจะวิ่งมาบ้านของคุณลุง

งานเช็ดหน้าเฉินเกอในทุกๆวัน ก็ได้น้องซีนซีนมาเป็นคนทำให้

แถมยังเอาของอร่อยมากมายมาให้เฉินเกออีก

แน่นอนว่าส่วนใหญ่ก็จะเป็น ลูกอมกระต่ายขาวขนมต่างๆที่นางสะสมไว้

“แล้วเจอกันนะซีนซีน!”

เฉินเกอโบกมือให้นาง